We vertrokken een dag eerder dan gepland uit Zeeland.
Zeeland was heerlijk en het versterkt mijn verlangen er te gaan wonen. Maar de drukte en het lawaai op de camping zal ik niet missen.
Na een paar dagen afzien waren we blij met het koele Frankrijk.
De camping tussen Calais en Boulogne ligt direct aan de snelweg. Je bent zo bij de Eurotunnel.
Bij E. Leclerc in Boulogne deden we nog wat laatste boodschappen. Wij kopen altijd Purina hondenvoer in Frankrijk,
Het lukte me om nog eens drie tassen boodschappen weg te werken in de caravan.
Manlief noemt mij eekhoorn.
↑Donderdag verliep de reis boven verwachting vlot.
Zo stil hadden we het nog niet eerder meegemaakt. Er waren zelfs treinen tussenuit gehaald.
We waren er na de ochtendspits en konden op een vroegere trein, wat in ons geval gecompliceerd ligt. Pas om een uur ben je welkom op de CAMC in Hythe. Tja, dan moet je niet om elf uur in Folkestone aankomen.
Het is maar twintig minuten rijden naar de camping. Dan maar eerst ergens op een parkeerterrein gaan staan tot twaalf uur en de gok nemen dat we niet weggestuurd zouden worden door de warden van de CAMC.
Dat werd nog een heel gesprek, maar ik wist haar voor me te winnen. We mochten wachten tot een uur omdat we trouwe klanten zijn, maar de volgende keer .......!!!!!
Ik ben in Kortgene echt vreselijk gepakt door een beestje dat waarschijnlijk schaduw zocht onder mijn shirt.
Net als mijn moeder reageer ik super heftig op de meest onschuldige beet. Ik denk dan aan haar en de vakanties in Iseo wanneer we in de schaduw lagen met rood opgezwollen enkels.
Ziek van de jeuk.
Om de nacht door te komen namen we phenergan pillen waar we behoorlijk groggy van werden.
Nu mag ik van mijn huisarts de doses antihistamine verhogen. Ook smeer ik er een krachtig corticosteroïd op. En good old koelelementen.
Zo probeer ik de misselijkmakende jeuk te lijf te gaan.
Ook in Hythe betrapte ik die krengen in mijn badkamer.
Vrijdagochtend vertrokken we om 6.50 uur na een slechte nacht voor mij.
Het zat even allemaal tegen. Niet alleen de jeuk hield mij wakker, ook verging ik van de pijn in mijn nek (komt volgens de fysio vanuit de schouder). Iets met pezen, zenuwen en spieren - die niet lekker liggen.
Zeer pijnlijk, maar ook hondsvermoeiend omdat ik met mijn hand mijn hoofd moet ondersteunen.
De rit ging naar Richmond in Yorkshire (487 km) en zou ruim zeven uur duren.
Het zat, op een file aan het eind na, niet tegen.
M20 langs Londen ging probleemloos terwijl we daar zo tegenop zagen.
M25 gaf ook geen problemen.
Wij stoppen sowieso na twee uur. Geen vijftien minuten, maar snel een plas (ook voor Jacky).
Ik nam het stuur over na de eerste twee uur. Ben een van de weinige vrouwen die met een zeven meter lange caravan durft te rijden, zo concludeer ik op de campings.
Gaat goed hoor.
Ik zoek een vrachtwagen uit die tussen de 90 en 100 kilometer rijdt en daar blijf ik achter hangen.
Verlaat hij de weg of gaat hij slingeren (ja, dat gebeurt regelmatig - dan zegt manlief "hij belt met z'n liefje") - dan zoek ik een andere vrachtwagen.
Tijdens de rit kwamen er dingen onder de bank vandaan waar wij geen weet van hadden.
Foto's naar de caravan dealer gestuurd die het ook niet wist. Belachelijk natuurlijk, want de caravan heeft daar vorige week gestaan voor reparaties.
>>>Via een e-mail werd er om een review gevraagd. Had hij misschien beter niet kunnen doen. Na wat wij allemaal hebben meegemaakt kan ik weinigs goeds verzinnen. Vooral het gebrek aan inlevingsvermogen en interesse maken ons boos. Ja, echt boos.
Een dure caravan verkopen kunnen ze goed. Maar daarna.....<<<
We staan op een voor ons bekende camping vlakbij Richmond in Noord-Yorkshire.
Het voelt als thuiskomen. Jammer dat de wardens met wie we bevriend waren geraakt zijn overgeplaatst.
Er stond een krachtige wind dus we lieten de luifel ingepakt, maar vielen neer op de bedden en sliepen tot half vijf.
Daarna douchen.
Over bekend gesproken: op de foto↓ zitten we bij Rustique in Richmond, het restaurant waar we altijd dezelfde tafel krijgen.
De schijn op de foto bedriegt.
Ik voelde me rot.
Dus toen we terugkwamen in de caravan maakte ik de goed voorziene medicijndoos open en vond
een middel dat mijn huisarts eerder had gegeven voor de nek.
Een zwaar middel dat ik het best voor de nacht kan innemen.
Waarom ik daar niet eerder aan heb gedacht.
Ik heb zonder pijn en zonder jeuk het klokje rond geslapen.
Vannacht neem ik het weer!!
Vandaag.
Nog steeds stormachtig dus geen luifel en geen schotel.
Na het ontbijt en de gebruikelijke huishoudelijke dingetjes op pad.
Peter zocht een ander elektrisch snoer. Onze dealer heeft hem een loodzwaar ding verkocht.
Echter, wat wij zoeken was bij de caravanspecialist in Gatterick niet te krijgen.
Dan nog eten voor het weekend kopen en terug naar Richmond.
Pies en vlees bij de slager.
En toen mocht manlief op de kruk in de caravan want buiten waaide het veel te hard voor een knipbeurt.
Zo klungelen we wat aan, beste mensen.
Maar we zijn dolblij dat we weer en route zijn.
Maandag naar Schotland!!
*****
