Als hij een dag weg is moet ik daar onmiddellijk gebruik van maken

De voorbereidingen en het achteraf opruimen/schoonmaken is niet aan manlief besteed.

Daar is hij gewoon te lui voor. Ik heb van mijn vader, die twee rechterhanden had, geleerd dat juist dat het belangrijkste is.

Dus, de lastige klusjes voor -en achteraf heb ik op mij genomen.

Manlief moet nu wel toegeven dat het niet meer zijn project is.

Vandaag is hij aan het golfen. In de mist.

Zodra de deur achter hem dichtviel pakte ik emmers, bezems, sponzen, zemen, Dasty etc. en ging aan het werk.

Ik hoor u denken: "maar je gaat binnenkort verhuizen?"

Dat duurt nog twee maanden en ik kon het gewoon niet aanzien. Dus ja - ik ben gaan schoonmaken.

Eerst de ramen buiten en het balkon (ook met anti mos). Daarna al ramen binnen en de vloer.

Maar om overal goed bij te kunnen moest ik wat capriolen uithalen en daarom was ik blij dat manlief mij vandaag niet bezig zag.

Ik hoorde zijn stem in mijn hoofd: "Pas op El. Niet doen El. Voorzichtig El. Laat mij dat maar doen, El."

↑Dit raam in de keuken loopt door achter de kastjes en het werkblad. Dus moest ik erop klimmen. Op mijn knieën met een sopdoek kon ik erbij en heb het schoongemaakt.

Heerlijk, vooral als het water echt vuil wordt.

Daarna waren de meubels aan de beurt. Daar moest ik de kringen uit zien te schuren en dat lukte met een heel handig schuursponsje.

Manlief kwam tevreden met een goede score thuis en trof een even tevreden vrouw met ruwe handen aan.

Daar moest op gedronken worden.

Drie projecten

Het jaar is rommelig begonnen.

Manlief moest, nadat ze jarenlang vergeten waren een oproep te sturen, afgelopen woensdag een coloscopie ondergaan.

Daar zagen we beiden erg tegenop, want de vorige keer waren de dagen voor het onderzoek geen pretje.

Maar nu ging het anders.

Hij moest drie dagen voor de scopie een dieet volgen. De instructies waren duidelijk, maar ik moest er wel aan te pas komen om het in goede banen te leiden.

Gelukkig hadden we nog luiers van de vorige keer over, voor eventuele ongelukjes - die gelukkig uitbleven.

Kortom, het detoxen - waar hij als een berg tegenop zag - viel er mee.

Ik maakte me meer zorgen over de uitslag.

Er zijn twee poliepen weggehaald. De verpleegster die me belde dat ik hem op mocht halen zei dat alles goed was.

Over drie jaar volgt er weer een oproep.

Slapen gaat mij al weken slecht af. Of ik val om acht uur als een blok in slaap om na twee uur wakker te worden en dat ook te blijven.

Nee, ik pieker niet over de komende verhuizing. Het is gewoon druk in mijn hoofd.

Van die dingetjes, zoals de "strijd" met de Roompot, waar de verwachte uitrustvakantie uitliep op vijf dagen stress (zie eerdere blog).

Na mijn derde klacht boden ze een vergoeding aan voor een volgend verblijf.

Ik eiste dat dat geld teruggestort werd, maar daar gingen zij niet mee akkoord.

Toen ik liet weten dat manlief, die astma heeft, last kreeg van de rottende lucht in de open doucheruimte (vanwege kapotte douchewand) en dus toch via de steile trap naar boven moest om te slapen - waren ze bereid het geld op mijn rekening terug te storten.

En dat is gebeurd!

Mind you, we hadden expres een zespersoons huis gehuurd zodat manlief beneden kon slapen.

Ach ja, er kwam van de bouwer een e-mail dat er een factuur niet was betaald, die wel degelijk direct was overgemaakt.

Na enig speurwerk vonden ze de betaling.

Het zijn allemaal van die dingetjes die energie kosten.

Zo ook mijn voet. Ik heb pijn en ben donderdag door de orthopeed gezien.

Een klont littekenweefsel drukt op de zenuwen. Niet leuk en natuurlijk maak ik mij zorgen.

Masseren met Bio Oil en over een maand terug naar de orthopeed. Als dat maar niet weer operen wordt.

Het komt nu allemaal gewoon heel slecht uit.

Nog iets: ik had half december een briefadres aangevraagd en kreeg meteen een ontvangstbevestiging. Ze zouden binnen een week contact opnemen.

Maar ik hoorde niets, dus heb ik de ontvangstbevestiging naar de gemeente gemaild.

Er kwam direct antwoord: ze kon ons niet vinden.

Dus belde ik. Het was een heel aardige medewerkster die adequaat actie ondernam. De in te vullen papieren heb ik inmiddels ingevuld, dus dat zal goed komen.

Maar het zijn van die dingetjes en ze putten me uit.

Vrijdag moesten we (via Middelburg en Goes) naar TMC in Kruiningen.

Zij begeleiden ons met de inrichting van de nieuwe woning.

Ik had een paar maanden geleden al foto's gemaakt van de te verhuizen meubels, inclusief de exacte maten.

TMC zou een 3D presentatie maken.

Manlief had de kofferbak vol gestouwd met dozen die naar de opslag in Middelburg zou gaan.

"We moeten uterlijk om 10 uur weg, El."

Maar El lag om 5 uur nog wakker en weigerde zo vroeg te vertrekken.

Ik kon wel huilen.

Manlief begreep het.

We zijn om half twaalf naar Kruiningen gereden, waar we allerhartelijkst werden ontvangen.

Ik schrok toen de presentatie begon. Wat een kleine ruimte!!

Manlief keek mij geschrokken aan toen hij mijn "OMG-kreet" hoorde.

De woning is groter dan wat we nu hebben, maar dat ligt aan de extra ruimtes - zoals een mechanische ruimte, logeerkamer en grote badkamer.

 Maar de zitkamer is aanzienlijk kleiner (en de schuine daken vormen een probleem).

Dus werd het een geschuif met de meubels, waarbij we weer moesten beslissen sommige dingen weg te doen.

Maar, ik had ook een aantal lumineuze ideeën. Zo is er in de woonkamer een nis, waar ze geen raad mee wisten.

Ik zag daar wel een eethoek in - een soort van stube.

"Ja, maar tafel en uw stoelen passen daar niet in."

"Nee, ik wil daar een hoekbank tegen de twee wanden en een vierkant tafel."

Iedereen was even stil.

Twee vliegen in een klap: probleem opgelost en ik heb eindelijk mijn "Booth!"

Het wordt zoiets als u op de foto hieronder ziet.

Ook voor een nis in onze slaapkamer heb ik een oplossing gevonden. Daar komt een inbouw bureau/toilettafel met planken erboven.

Uiteindelijk kreeg ik er (tot opluchting van iedereen) lol in. Ik zie het wel degelijk zitten.

We zijn bijna drie uur bezig geweest met de inrichting en het uitzoeken van materialen, maar we moeten echt nog een paar keer terug.

Op de terugweg bespraken we nog meer mogelijkheden en die vond ik.

Alles kan mee! Ik wil niet nog meer weggooien.

Maar er moeten wel wat aanpassingen komen.

Zo gaat manlief het hangoortafeltje en het theekastje wit verven.

Vanmorgen verzon ik om van de hangoor een side table te maken, door de oren eraf te halen. We klappen hem eigenlijk nooit uit.

Manlief vond dat een briljant idee.

Vanmorgen haalde hij zijn gereedschap naar boven en begon op het balkon de oren van de antieke tafel te demonteren.

Het "drankenkastje" is 8 centimer te hoog en past net niet in de zithoek onder het schuine dak. Maar zonder pootjes (10 centimeter) lukt dat wel. Dat is dus project drie.

Bij Fixet was een schuurmachine in de uitverkoop en die heb ik manlief cadeau gedaan.

Wordt dit een "Help, mijn man is klusser?" of een "Hoera, mijn man is klusser?"

U hoort nog van mij.

*****

Hoezo vuurwerkvrij?

Beste lezers, voor de laatste keer vanuit Rotterdam wens ik u een vreedzaam 2025 toe.

Ja, natuurlijk ook een gezond en gelukkig nieuwjaar, maar ik realiseer mij heel goed dat zulks niet voor iedereen is weggelegd en dus heb ik er moeite mee dat zo stellig te vermelden.

U merkt het: ik ben niet erg positief gestemd en dat heeft meerdere redenen.

Laat ik er een understatement tegenaan gooien: 2024 was al geen best jaar qua vrede en veiligheid.

2025 lijkt mij niet veel beter te worden met Trump/Musk aan het roer in het machtigste land op aarde. Of moet ik het omdraaien, want het lijkt erop dat Musk zijn tentakels al heeft uitgeslagen naar Europa.

Hij zal via zijn machtige medium X zeker invloed gaan uitoefenen op komende verkiezingen in Europese landen. Daar vrees ik voor.

Mijn hoop is dat de eigenzinige Trump snel genoeg krijgt van de hielenlikkers die zich aan hem vastklampen.

Maar ik ben bang dat hij niet meer onder de macht van Elon Musk uit kan komen.

Maar oudjaar liep in eigen land ook weer goed uit de klauwen. Ligt het nou aan mij of werkt het verbod inderdaad averechts?

Geen verkoop, een landelijk verbod en zware straffen zou wellicht beter werken in plaats van lokale verboden.

Wij waren naar Cadzand gevlucht, vooral voor Jacky.

Ik kan u zeggen: het was vreselijk.

De hond was niet kalm te krijgen en heeft van acht tot twee uur 's nachts lopen, liggen, zitten beven en hijgen.

Ze is tien jaar oud en ik vreesde echt dat haar hart het zou begeven.

 

Ze wilde bij me, maar dan ook weer niet.

Kortom, ze wist niet waar ze het zoeken moest en wij werden er ook bloednerveus van. 

Dus zijn we om tien uur naar de ongezellige slaapkamer gegaanen hebben haar mand tussen ons in gezet. 

Ik ben huilend om een uur of vijf in slaap gevallen met Jacky in mijn armen.

Ze ademde eindelijk weer gewoon.

We hadden tot de derde januari geboekt, maar we zijn de volgende dag direct weggegaan.

Geen moment hebben we ons prettig in dat huis gevoeld.

Het was vies (zie vorige blog), verouderd en ongezellig.

Ik heb meerdere e-mails gestuurd met foto's - maar ze hadden het te druk om daar op te reageren.

Je kunt je niet voorstellen dat de schoonmaakploeg ↓dit mist?

€1787,75 kostte deze onpret ons!!!!

Volgend jaar weer een hotel en dan ver van de bewoonde wereld af.

We gaan een drukke tijd tegemoet. Er moet nog veel geregeld en uitgezocht worden.

Komende week wacht manlief nog een vervelend medisch onderzoek. als de uitslag goed is, dan kan hij de pijn en het ongemak snel vergeten.

Ook laat hij een PSA-test doen.

Ouderdom komt met gebreken, maar misschien als je er op tijd bij bent....

We wachten nu al een maand op de gordelroos vaccinaties die hopelijk nog in januari binnenkomen.

Heel belangrijk voor mensen van onze leeftijd.

Schandelijk dat we het zelf moeten betalen. Het is een financiële barrière voor veel mensen.

Na twee maanden volgt een tweede prik.

In mijn hoofd is het dus allesbehalve voorjaar.

"De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens."

Ik leef van dag naar dag en zie wat er op mijn pad komt.

Januari is nou eenmaal de somberste maand van het jaar.

******

Poetsvakantie

En met poets bedoel ik geen grap, of het moet wel een heel vieze zijn.

We zijn gisteren in dichte mist (en dan rijden er nog echt veel auto's zonder licht!) naar Cadzand getogen: het knalwerk in Rotterdam ontvluchtend.

De auto was tot de nok toe ingepakt.

Ik had echt alles meegenomen, want dat is het nadeel van de huisje huren: je moet echt je hele huishouden meenemen - van zout tot aan handdoeken.

In de paasvakantie hadden we een prima ervaring met de Roompot, dus had ik ook nu weer een huis gehuurd.

Voor zes personen, zodat we wat meer ruimte hebben.

We hadden met bijbetaling een twaalfuurtje geboekt, dan heb je nog wat aan je dag.

Normaliter stroomt het park om 16 uur vol.

Het eerste wat opviel waren drie koffiezetapparaten.

Op het eerste gezicht zag het er goed uit, maar toen ik in de douche beneden kwam schrok ik toch wel.

De muur is zwaar beschadigd. Dat moet lekkage geven.

We hebben een verouderd huis gekregen, dat werd al snel duidelijk en dat bevestigde de technische man ook die uitleg kwam geven over de combi-oven, waarvan de symbolen verdwenen waren.

"Dit is geen restyle huisje," zei hij. "U moet dit melden."

Vervolgens nam ook hij foto's.

Toen ik de smerigheid op het rolgoerdijn in de keuken zag ben ik naar de receptie gegaan met de foto's.

De medewerkers zijn zeer hulpvaardig en vriendelijk, maar ze kunnen er nu niets aan doen.

Ja, ons ontzien van de borgsom. That's all.

Niet alleen ik was chagrijnig (mede vanwege de pijn in mijn geopereerde voet). Ook Jacky kon haar draai niet vinden.

Dat kan ermee te maken hebben dat dit een "hondenhuis" is en zij de lucht van haar voorgangers niet lekker vindt.

Dus maar snel naar de kust.

Cadzand heeft de centenpest. Er blijft maar gebouwd worden, voornamelijk voor gefortuneerde Belgen.

Want Vlaams is hier de voertaal.

Ik ben blij dat ik plaids heb meegenomen om over de smoezelige banken te gooien.

De layout is prima en oogt gezellig.

We hebben genoeg ruimte met drie tweepersoons slaapkamers, twee wc's en maar liefst drie badkamers.

Ook over drie tv's en prima wifi mogen we niet klagen.

Ook de bestelservice van de bakker op het park werkt goed en het brood is heerlijk.

We gaan dat ook op oudjaar met de oliebollen proberen.

Al het bestek is in de vaatwasser gegaan en de besteklade heb ik schoongemaakt.

Ieder bordje, ieder glas, ieder bekertje, ieder..... is eerst onder de hete kraan gegaan.

De vaatwasser is waardeloos. Ik zet hem voor de zekerheid op de hoogste temperatuur.

De vorige hond heeft zijn/haar sporen op de trap achtergelaten.

De tegelwand in de wc moest ik ook schoonmaken.

Vandaag (zaterdag) hebben we een heerlijke wandeling gemaakt.

Het had gevroren.

Hoewel het laatste woord nog niet gezegd is over dit huisje kunnen we na de eerste stressvolle dag toch relaxen.

Nu maar hopen dat ook Jacky haar rust kan vinden, want die heeft vannacht geen oog dichtgedaan naast haar baasje. En ik moet mijn pootje nu echt even rust gaan geven, want de laatste weken heb ik het gewoon overbelast.

Het is heerlijk stil en er is een 💥 verbod.

*******

Niet wachten, meteen doen

Heb ik iets leuks te melden.

Jawel: het appartement is verkocht!!

We wonen hier nog drie maanden en dan begint ons zwerversbestaan.

↓Het kabinet is vrijdag opgehaald. We hopen/denken dat er toch nog een bestemming is gevonden.

De kamer lijkt ineens twee keer zo groot. En opvallend: er kwam geen stof tevoorschijn.

Manlief is goedgekeurd voor zijn 75+ rijbewijs wat vooral voor hem een enorme opluchting is.

We zijn continu lijstjes aan het maken en dingen aan het regelen, zoals het opzeggen van KPN, wat nog niet kan - dus dat komt dan weer in de agenda.

In de garage stapelen de dozen zich gestaag op.

Ook de caravanstalling hebben we leeggehaald zodat de eigenaar een popelende wachtende een plezier kan doen.

Tegen de gewoonte in lukte het me toch wat geld terug te krijgen.

↓Morgen brengen we mijn fiets naar de berging in Middelburg. Daarna naar de fysio in Zierikzee.

Mijn auto hebben we een paar weken geleden aan de dealer terugverkocht. Of had ik dat al verteld?

Mijn hoofd tolt.

Gisteren lagen er vier berichten van de notaris (van de kopers) in de inbox.

Vanmorgen moest ik weer een enorme lijst digitaal invullen. Er werden weer documenten gevraagd die opgezocht moesten worden.

Enfin, meteen aangepakt!

Per 1 april mogen de nieuwe bewoners genieten van deze unieke locatie.

Onze Nederlandse onderkomens ter overbrugging zijn ook geboekt. Ik kan wel zeggen dat dat een relaxt gevoel geeft.

Misschien belachelijk, maar ik heb ook de oven en de afzuigkap (filters vervangen) aangepakt.

Ik ben nu eenmaal een poetser. Wij zijn zelf ook kopers (geweest).

Zondag vonden we ontspanning in Den-Haag: eten bij de Poentjak👍.

De pittige Sumatra rijsttafel was overheerlijk.

↓Eerst de kerstmarkt waar de ontspanning al snel oversloeg in stress.

Het was mij echt veel te druk.

U kunt er tot 23 december nog naartoe.

Ik was sinds april niet meer in onze stad geweest, maar vanwege de naderende kerstdagen moest ik er toch aan geloven.

Dit was de eerste keer dat ik een echt lange wandeling maakte sinds de operatie aan mijn voet.

Het ging goed, maar ik kwam wel met pijn thuis.

Je moet was overhebben voor bloemen, wat nieuwe kleren en lekkers van Speckers.

Vorige week waren we al bij Hanos voor de nodige kerstinkopen.

Onze schoondochter eet vegetarisch en heeft veel dieetbeperkingen, dus dat wordt een uitdaging.

Ik maak een kerstbuffet met voor iedereen wat lekkers.

↓De kaassoezen zijn in ieder geval lekker.