30 november, 2009

Who's the Tiger

Misschien is Tiger's "modelvrouw" Elin ook wel een katachtige.
Er wordt nu getwijfeld aan de verwondingen in het gezicht van de supergolfer.
Krassen?
Ja.
Maar van wat......... of van wie?

Vreemdgaan, een typisch voorbeeld van out of bounds, overkomt zelfs - of juist -Tiger Woods.
Een bloedmooie VIP-hostess (Tiger kent geen lelijke vrouwen) die het heeft gemunt op rijke, getrouwde mannen zou het met hem hebben gedaan. Een provisional klinkt in golfersland.

Laat ik eens even het huidige leven van het 29-jarige Zweedse model Elin Nordegren onder mijn vergrootglas leggen.

Ook zij heeft Tiger uit andermans leven weggekaapt. Volgens de golfregels kost het spelen van de verkeerde bal twee strafslagen. In dit geval leidde het tot een huwelijk met de miljardair.

Reizen, reizen, reizen. In de mooiste en duurste hotels logeren. Eindeloos shoppen terwijl Tiger weer een toenooi aan het winnen is. Huizen, huizen, huizen. Alles is te koop wanneer je met de rijkste sportman ter wereld bent getrouwd. De materialistische, natte droom van Elin.

Maar Tiger had een andere droom. Huisje, vrouwtje, kindje en hij toernooien spelen. Als je driehonderd dagen per jaar van huis bent snak je naar oost, west - thuis best.

Elin heeft hem twee kinderen geschonken en zal daar ongetwijfeld blij mee zijn. Haar vrijheid is ze echter kwijt, terwijl Tiger zich driehonderd dagen in het jaar (buiten haar gezichtsveld) ruimschoots kan amuseren.

Als Elin een Zweeds katje is, dan zou ze dus wel eens wat bruine velletjes onder haar nagels kunnen hebben.

Of gunt ze Tiger een mulligan?

29 november, 2009

28 november, 2009

Klussen

Twee weken geleden knapte P. een slaapkamertje in ons Zeeuwse huisje op. In eerste instantie haalde ik mijn schouders op: "Niet nodig."

Desondanks ging hij aan het werk en maakte ik mij uit de voeten. Hij had mijn hulp niet nodig en ik wilde de rommel niet zien - noch zijn gemopper aanhoren.

Toen ik twee dagen later terugkwam was ik blij verrast. Het kamertje zag er licht en fris uit.

Mijn enthousiaste reactie was voor P. een stimulans om het tweede kamertje aan te pakken. Gisteren had hij verf en rollers bij Praxis gekocht. Vanmiddag was er genoeg energie en zin om de handen vuil te maken.

Toen hij een kast van de muur weghaalde was het even schrikken, maar met een anti-schimmelmiddel van HG is ook dit probleem binnen vijf minuten opgelost.
Om hem weer niet in de weg te lopen ging ik boodschappen doen, helemaal in Nieuwerkerk. Daar nam ik rustig de tijd voor zodat P. in alle rust zijn klusje kon klaren.
Eenmaal thuisgekomen trof ik mijn lief in oververhitte staat aan. Ik zag dat er aan het kamertje niet veel was gedaan. De kast was schoon, de muur was schoon, de vloer was schoon, er lagen kranten - maar er was niet gewit.
"Geen zin meer, schat?"
"Ik had wel zin, maar roller en verf liggen in de kofferbak."

Tiger Woods hits a tree

Eerst was hij ernstig gewond. Paniek, paniek. Men zat startklaar met memorialuitzendingen.

Gelukkig valt het allemaal mee.

Hij heeft wat krassen en butsen opgelopen, maar de grootste schok voor Tiger zal toch dit verslag van CNN zijn.
Het adres van zijn 'veilige' onderkomen wordt prijsgegeven:

6348 Deacon Circle in Orlando/Windemere staat binnenkort vast te koop.

26 november, 2009

Pia Beck - that was life

Verraden

Dat je zorgvuldig moet zijn met het plaatsen van persoonlijke informatie op sociale contactsites en vriendennetwerken blijkt uit onderstaand bericht.

Nathalie Blanchard, een 29-jarige vrouw uit Quebec, leed aan een depressie en ging met ziekteverlof om te herstellen. Haar verzekeringsmaatschappij stopte de maandelijkse uitbetalingen toen ze op Facebook foto's aantrof waarop de vrouw vrolijk lijkt.

In veel landen is het niet de werkgever die je loon moet garanderen tijdens je ziekteverlof, maar wordt zoiets geregeld via een verzekeringsmaatschappij waar jij (of je baas) een gezondheidsverzekering mee afsluit.

Nathalie Blanchard was verzekerd bij Manulife Financial, en die stopten na een tijdje ineens met de maandelijkse uitbetalingen van haar ziekteverlof. Toen Blanchard de verzekeraars opbelde om te vragen hoe dat kwam, kreeg ze te horen dat er op Facebook foto's gevonden waren waarop duidelijk te zien is dat ze vrolijk is.

In staat om te werken
Manulife Financial argumenteerde vervolgens dat dit betekent dat hun cliënt niet langer depressief is. Niet langer depressief, en dus in staat om te werken. En dus ook geen uitbetalingen meer.Op de foto's is Blanchard te zien bij een show van The Chippendales, op een verjaardagsfeestje en tijdens een strandvakantie. Er bestaat niet zoiets als een pasklare remedie waarmee elke depressie bestreden kan worden. Nathalie Blanchard zegt dat ze in die periode drie vierdaagse trips gedaan heeft, na overleg met haar psychiater.

Niet alleen Facebook
Manulife geeft toe dat het netwerksites gebruikt om hun klanten te controleren, maar voegt eraan toe 'dat we nooit een geldige claim zouden weigeren of beëindigen, enkel op basis van informatie die is gevonden op websites zoals Facebook.'

Bij dit verhaal zijn uiteraard de nodige kanttekeningen te maken en vragen te stellen. Hoe is Manulife bij de foto's van Blanchard uitgekomen? Was haar profiel toegankelijk, of was ze bevriend met haar verzekeringsagent op Facebook? Stond ze al onder verdenking toen de Facebook-zoektocht bij Manulife begon?

Op 8 december komt deze zaak voor een Canadese rechtbank. Misschien lezen we wel op Facebook hoe het afloopt. bron
***********
Een gat in de banenmarkt: NETWERKSPIONNEN.

Over de grens

****************************************
Ook de Vlamingen kunnen Weg van mijn moeder bestellen en wel bij hun eigen BOEK.BE .

En dan te bedenken dat ik een jaar geleden nog naarstig op zoek was naar een uitgever.

25 november, 2009

The Muppets: Bohemian Rhapsody

Brugge


Wij kunnen kiezen uit zo'n vijfenvijftig zenders. Die krijg je wanneer Tele2 je provider is.
******
Mijn echtgenoot kijkt in het weekend heel veel naar Sport1 en het Eredivisiekanaal.
Aan Film1 kom ik nauwelijks toe. Zo nu en dan check ik het programma, maar meestal ben ik te laat of komt de door mij uitgekozen film op een onmogelijk tijdstip.
*****
Gisteren was het bingo. DWDD liet ik schieten voor IN BRUGES en daar heb ik geen moment spijt van gehad. Een betere reclame kan het Belgische stadje zich niet wensen.

Nu is niet iedereen gezegend met Film1. Laat dit dan een dvd-tip zijn.
*****

Samenvatting:
Twee gangsters uit Londen worden, na een uit de hand gelopen aanslag op een priester, naar het Middeleeuwse Brugge gestuurd om onder te duiken tot de boel is afgekoeld.
Ken, de nestor, ouwe rot in het vak, ziet het als een uitgelezen kans om tot rust te komen en zijn horizon wat te verbreden, maar Ray is jong en onrustig, hij verveelt zich te pletter. Totdat hij op een avond door de stad slentert en toevallig langs een filmset loopt, waar hij een lilliputter ontmoet en op slag verliefd wordt op een Belgisch meisje. Ondertussen krijgt Ken een telefoontje van Harry, hun baas, die hem vertelt waarom ze écht in Brugge zijn.
*****
IN BRUGES is een film voor iedereen die van spanning, humor, goede acteurs...........en Brugge houdt.

24 november, 2009

Dik

*************************
Als kind was ik al dik.
Althans - dat vond mijn moeder. En zij dacht dat de buitenwereld mij ook dik vond, dus stuurde ze mij op mijn zestiende naar een internist.

Ik woog toen bijna zeventig kilo. Van obesitas was (nog) geen sprake. Ik was gewoon te dik en moest afvallen.

In mijn tijd waren er nog geen light producten. Met bakjes uitgelekte karnemelk, oftewel hangop zonder suiker, ging ik naar school. Ergens halverwege de Maasboulevard dumpte ik het spul in een straatput. Was ik aan de late kant, dan gooide ik het op school in de wc. Niemand mocht het zien.

Mijn gewicht is altijd mijn grootste vijand gebleven.
Ook nu straf ik mijzelf weer, na een jaartje vol verwennerijen, met rijstcrackers en rauwkost.
Al beweert mijn P. dat hij graag wat houvast heeft, ik voel wanneer het vet me in de weg gaat zitten en ik weiger mij over te geven aan een maatje groter.

Gisteren zat Rob Oudkerk bij P&W. De voormalig huisarts (hij praktiseert volgens mij al jaren niet meer) wordt altijd nog als deskundige uitgenodigd. Als oud-PvdA politicus is hij, met z'n makkelijke babbel, een welkome gast in VARA-programma's.
Dit keer ging het over kinderen met overgewicht. Kinderen van dertien jaar die meer dan honderd kilo wegen.

Rob Oudkerk zelf zag er nou niet bepaald afgetraind uit. Zijn Henk Jan Smits look (brilletje in de woeste haardos) en een behaard plekje op de kin kwamen bij mij desperaat over.
Oudkerk wil meedoen, maar maakt misser op misser.

Vroeger noemden we bakkebaarden neukteugels.
Tegenwoordig is een ongeschoren vingerafdruk vlak onder de lip erg in. Dat heet een soul patch, zo heb ik mij laten vertellen. Erg in bij kutmarokkaantjes.
Jules Deelder heeft er ook één, maar die zit veel hoger dan die van Rob Oudkerk. Bij Rob Oudkerk is de soul patch, zoals Rob Oudkerk zelf, wat afgezakt.

Goed, terug naar het probleem dikke kinderen.
Rob Oudkerk is docent Leefstijl(veranderingen). Serieus!

Hij stelde onder andere voor de goede chips goedkoper te maken zodat Lays ook voor de arme, dikke mensen betaalbaar wordt. Volgens mij houdt Rob Oudkerk zelf heel erg van chips en patatjes oorlog.
Rob is een snoeper.

Ik behoor tot de categorie dikke mensen (vind ik zelf), maar ik ben niet arm (vind ik zelf).

Lays is kopen is voor mij geen probleem En dat is nou juist mijn probleem.
*************************************************************************************

Gefeliciteerd Jules!!

Vanavond viert Jules Deelder zijn eigen AOW-party, onder het motto ‘Beter te zijn waar je moet wezen, dan te weten waar je moet zijn’.

‘Het wordt een jeugdig programma met zang, dans en snarenspel’, aldus Deelder. Naast het jeugdige programma staan er veel andere feestelijkheden gepland. Zo presenteert hij zijn nieuwe boek ‘Vrijwel alle verhalen’ en wordt zijn nieuwe verjaardagsplaat ‘Deelder 65’ gereleased. Ook de Nederlandse ‘New Cool Collective’ is van de (AOW)partij en uiteraard ontbreken de verjaardagstaart en de cocktails niet.

DADO Rotterdam is het voormalig Beurscafé aan de Kruiskade 55. De avond begint om 20.00 uur; tickets kosten € 6,50.

23 november, 2009

Concertregels

******************************************
Bij mij bekend: GSM uit! Niet hoesten!
Nu dit.
Wat volgt: Adem inhouden?

22 november, 2009

Kokker-ellen (19) Reerugfilet


Ach wat heb ik vanavond weer heerlijk gekookt.
Nou ja, gisteren en vandaag.
Heus, het is een makkelijk recept dat tijd nodig heeft vanwege het inkoken. Weer à l'improviste: een recept als leidraad, maar ik ben op mijn eigen gevoel afgegaan.

Benodigdheden:
reerugfilet(s) aan één stuk of als biefstukjes (duur, maar lekker)

Voor de saus (de basissaus maakte ik gisteren):
afval van de ree (kreeg ik gratis mee)
botten
1 winterwortel in stukken
1 grote ui in zessen
1 prei in stukken
klein blikje tomatenpuree
een paar jeneverbessen
tijm
1 klein potje kersen op lichte siroop
allesbinder
room (ca. 125 ml.)
port
----------------------------------------
Zaterdag zette ik het afval op met water.
Ik had overdadig veel vlees gekregen waardoor ik een pan voor de basissaus (zonder enige toevoegingen) kon maken en een pan voor een krachtige, te consumeren reebouillon (hier deed ik op het laatst wildkruiden en zout bij - vlees gooide ik weg).
----------------------------------------
De oven voorverwarmen op 250 graden of 230 heteluchtoven. De botten (of karkassen) in een braadslee doen, zonder boter of olie, en aan beide kanten bruin bakken.

Prei, ui, winterwortel toevoegen en nog eens tien minuten laten meebakken. Klein blikje tomatenpuree erbij + jeneverbessen en tijm. Nog vijf minuten in de oven.

Voeg een halve liter van het ree-aftreksel toe, schraap het aanbaksel los en zet de braadslee terug in de oven. Even laten doorkoken in de oven en overdoen in een gewone pan. Botten weggooien.
Er mag nog een liter reevocht bij. Dit tot de helft laten inkoken (op een zacht vuur).
Groentesaus door een zeef in een schone pan gieten. Laten afkoelen en tot de volgende dag in de koelkast zetten.

De tweede dag.
*************
Warm de saus op.
Laat het sap zonder de kersen ook tot de helft inkoken. Doe dit kersennat bij de ingekookte saus.

Bind de saus met een eetlepel allesbinder. Voeg de kersen toe, daarna de room en afblussen met een flinke scheut rode port.

Mocht u de saus niet zoet genoeg vinden, doe er dan wat suiker bij.

De reerugfilet wordt gebakken als ossenhaas en behoort rosé van binnen te zijn. Zelden heb ik zo'n mals stukje vlees gegeten en het is ook nog eens licht verteerbaar.

Aardappelkroketjes, (kastanje)puree, cranberrycompote, haricots verts, spruitjes, rode kool - het kan er allemaal bij.
Een goed glas Bourgogne maakt dit overheerlijke maal af.

We weten nog niet of we de kerstdagen in Nederland zullen doorbrengen.

Hoe dan ook, het diner hebben we in ieder geval achter de kiezen.

Oortje versnoepen


Er huist hier een DICK TROM.

21 november, 2009

Gelel

**************************
Hier nog geen driehonderd meter vandaan demonstreert de FNV. Twintigduizend man willen de media ons laten geloven. Wij schatten, vanuit ons raam, zo'n duizend opgetrommelde nee-zeggers.
*******
De rommel moet snel opgeruimd worden, want Sinterklaas komt zo. En eerlijk gezegd denk ik dat daar meer volk op afkomt.
Om de Coolsingel vrij te houden komt de Sint via de "Koopgoot" naar het WTC, waar gewoontegetrouw zijn troon staat.
*******
Er gingen geruchten dat de Coolsingel in de toekomst dicht zou gaan voor verkeer. Het zou een grote wandelpromenade worden. Dat leek mij een fantastisch idee al had ik vraagtekens bij de realisatie van die plannen. Nu komt mij ter ore dat de drukste verkeersader in ons centrum van vier naar twee banen gaat.
Welke idioot dat heeft verzonnen!
*******
Oprah stopt.
Nou ja, stopt. Over twee jaar pas en in die tussentijd kan ze zich nog tig keer bedenken. Alles is de revue gepasseerd en Oprah is weer op het gewicht van vijfentwintig jaar geleden. Ik kan me voorstellen dat ze geen zin heeft in nog eens zo'n afvalrace met hyperactieve personal trainers en medogenloze diëtisten waar miljoenen snacksvretende kijkers satanisch van mee mogen genieten.
Ga maar eens lekker pinnen, Oprah.
*******
Paul Wilders, de broer van, kwam deze week bij P&W vertellen over zijn brouillage met de PVV-leider. Het nut van dit gesprek ontging mij totaal, maar meneer heeft het nieuws gehaald en ik hoop dat het bij deze eenmalige vertoning blijft. Ik vrees echter anders.
*******
A.J. mocht niet uit de school klappen over zijn ontmoeting met HM.

J.P. moest, met grote tegenzin, uit de school klappen over de domme streken van W.A. Aan het gezicht van J.P. te zien vond hij dat niet leuk.
Privézaken van anderen, daar bemoeit hij zich liever niet mee. Maar het hoort er nou eenmaal bij, dus.................
Morgenochtend maar even wegbidden, J.P.

Dat worden, in ieder geval de komende weken, koude kopjes thee bij HM.

20 november, 2009

Kletsmajoor

*******************************
Goed, hij mag niet lullen over het theekransje op Noordeinde. Of was het Huis ten Bosch? Hoe dan ook, het mag niet.

Arend Jan (waarom klinken dubbelde voornamen toch altijd zo oenig) Boekestijn is een notoire kletskous. Zijn stem verraadt aanstellerig intellectualisme. Daarmee bedoel ik te zeggen: hij doet graag belangrijk. En dat komt nou juist zo stupide over.

Ik ben tegen het koningshuis en dus ook tegen geheimhouding van gesprekken met de vorstin. Volksvertegenwoordigers moeten hun kiezers openheid van zaken geven, vind ik.

Maar goed, ik maak de regels niet.

Trouwens - zou de koningin denken dat ze, door met volksvertegenwoordigers te praten, contact heeft met haar onderdanen?

Arend Jan heeft meer uitglijders gemaakt. Ook belangrijkdoenerij. Iedereen herinnert zich het onderonsje met Maarten van Rossem. AJ liet zich laatdunkend uit over zijn partij en fractievoorzitter terwijl de camera nog liep en de microfoon nog aanstond.
Sufferd.

Frits Wester had de dag van zijn beroepsleven. De blik in de ogen van Arend Jan zei genoeg: "méér méér méér Frits."
Dat heet publiciteitsgeil.
En Frits was de flauwste niet.

Arend Jan vond dat hij een intellectueel gesprek had gevoerd met de koningin. Een gesprek van hoog niveau over ingewikkelde zaken waar de burger in dit land geen weet van heeft.

Ach, en na dat en nog veel meer gezegd hebbende werd Arend Jan zelf weer een "domme" burger die zijn loslippigheid mag gaan botvieren op zijn vrouw.
*****************************************************************************

19 november, 2009

Kapoentje


Zou Sinterklaas vannacht uit de kast komen?

Vol

************
Je dondert van tien hoog naar beneden. Na enige tijd weet je één trede te heroveren.
De recessie is voorbij wordt er dan geroepen.
Een simplistische uitleg mijnerzijds, maar wel waar. Ook een handige opsteker, zo vlak voor de feestdagen.

Nadat ik een aantal IFN-collega's van P. in het "overblijflokaal" tekst en uitleg had gegeven over mijn boek wilden wij bij Stobbe in Kralingen een hapje gaan eten. Op één na ging iedereen naar huis.

"We gaan er gewoon naar toe," zei P. "Er is heus wel plaats voor drie."
"Ik bel toch even voor de zekerheid."
VOL, afgeladen VOL.

"De Pijp?"
"Ja leuk, De Pijp."
Ik belde weer. VOL, afgeladen VOL. De recessie is voorbij?

Uiteindelijk lukte het bij SMAAK., een voor mij nog onbekend restaurant.
Een bezoek aan Het Westelijk Handelsterrein is zeer de moeite waard. SMAAK heeft een gezellige uitstraling. De menukaart is niet uitgebreid, maar de presentatie ziet er veelbelovend uit. Mijn voorafje, gerookte zalm op een salade van truffelaardappel, was verrukkelijk.

Over het hoofdgerecht zat ik in dubio. Het ging tussen een maaltijdsalade en gamba's in knoflook met geroosterde tomaten. Omdat ik graag iets warms wilde eten ging ik voor de gamba's.

Dom dom dom want ik heb nog nooit een goede gamba-ervaring gehad. Sterker nog, houd ik wel van gamba's?

Gelukkig was ik niet de enige die sommige beestjes "verdacht" vond smaken. Toen ik expliciet moest uitleggen wat ik dan had geproefd kon ik niet anders dan eerlijk, maar gegeneerd antwoorden: "poep".

De aardige serveerster zou het natuurlijk doorgeven aan de keuken en gaf de leverancier de schuld. "Niet goed schoongemaakt, u heeft waarschijnlijk de ingewanden geproefd."

Toen ze dat zei proefde ik inderdaad ingewanden: de mijne.
Het was natuurlijk ook een slap excuus want de chef heeft de eindverantwoordelijkheid.

SMAAK krijgt een herkansing.

Gamba's staan vanaf nu op mijn most not wanted lijstje.
*********************************************************************************

18 november, 2009

Dienders?

*************************
Rotterdam, 16.30 uur
Politieagenten op mountainbikes, ik blijf het een knullig gezicht vinden. Er reden er drie op de stoep. Even stonden ze zich te beraden voor ons huis, toen draaiden ze om en gingen ieder huns weegs.

Ik liep naar V&D over de Korte Hoogstraat, kort maar driedubbel breed.
Het was stil op straat: eind van de dag en windkracht negen.

Voor een interieurwinkel stond een Transitbusje. En ja hoor, één van de bike-agenten stond te bekeuren - sneakie achter het busje zodat ze hem in de winkel niet konden zien.

Mijn bloed kookte. Ik heb de pest aan dit soort ordehandhaving.
Ik liep de winkel binnen en zag meteen wie de bestuurder of eigenaar van het busje was.
"U wordt bekeurd," zei ik terwijl ik langs de toonbank liep.
Mag je dat wel doen, iemand waarschuwen? Ik weet dat lichten naar tegenliggers, om ze voor snelheidscontrole te waarschuwen, strafbaar is.

"Oh, bedankt." Hij rende naar buiten. Ik bleef binnen en snuffelde tussen de mooie kerstversieringen.
Het busje reed weg, gevolgd door de bike-agent. De twee verkoopsters stonden wat bedremmeld achter de toonbank.

"En?"
Ze schudden hun hoofd. "Vijfenzeventig euro."

Bij thuiskomst vond ik dit in de bus.

Conclusie:
- de politie spekt de schatkist
- de Stadswacht waakt over mijn veiligheid.

Post



17 november, 2009

Post

NIEUWE DiningCity PROEF! bij restaurant Stockholm Na het grote succes in de herfst van vorig jaar komt DiningCity nu met een nieuwe PROEF!

Met DiningCity PROEF! kun je bij een speciaal geselecteerd restaurant genieten van een exclusieve en speciaal voor deze ene gelegenheid samengestelde proeverij.

Op dinsdag 24 en woensdag 25 november vindt DiningCity PROEF! in Rotterdam plaats bij restaurant Stockholm. Restaurant Stockholm heeft speciaal voor deze avonden een 10-gangen amuse menu samengesteld. (!! prijs 45,- p.p.!!)

Reserveer nu via de website van DiningCity voor één van deze unieke avonden. Let op: er is slechts een beperkt aantal plaatsen beschikbaar! Klik hier voor het volledige menu en om direct online te reserveren.
**********************************************************************************************

Duur vingertje


Middle fingers cost Titans' owner $250K

Titans owner Bud Adams apologized to the Buffalo Bills for waving his middle fingers at Bills fans on Sunday.

Tennessee Titans owner Bud Adams photographed flipping middle fingers at opposing team
Incident happened Sunday during Titans' 41-17 win over visiting Buffalo Bills
Adams, 86, apologizes to Bills, their fans and the NFL
"I got caught up in the excitement of a great day," Adams says

(CNN) -- A few seconds of exuberant finger-flipping cost Tennessee Titans owner Bud Adams a quarter of a million dollars Monday.
The National Football League fined Adams $250,000 for "conduct detrimental to the league" after he was photographed waving his middle fingers at the Buffalo Bills and their fans near the end of Sunday's 41-17 win by the Titans.
Adams, 86, could be seen making the gesture from his owner's box at LP Field in Nashville, Tennessee, on Sunday -- first with alternating hands, then both.............
verder
--------------------
Zo te zien (aan de foto) wordt het kwaadaardige vingertje met de paplepel ingegoten.
Jaja, ik weet het................de belhamel heeft een Feyenoordshirt aan.

16 november, 2009

FUN

Desperate tweets

*****************************************
Op Facebook houd ik mijn, grotendeels Amerikaanse, vrienden op de hoogte van de highlights in mijn leven. Dat zijn er niet zoveel, dus staan er wel foto's - maar weinig tekst op.
In ieder geval dient het ter compensatie voor het feit dat zij Vertelsels niet kunnen lezen.

Op Linkedin onderhoud ik de meeste contacten. Die site vind ik waardevol, daar heb ik al genoeg Vertelseltjes mee gevuld.

Ik ben korte tijd een enthousiaste Twitteraar geweest, maar gelukkig begon het "ik ga nu een plas doen" al snel te vervelen.
Nu kondig ik er mijn blogjes op aan en reageer als ik word aangesproken.

Dan surf ik terloops langs wat namen om onder andere te constateren dat ik van die Twittertaal niets begrijp. Die taal is cryptisch en heeft niets met het ABN te maken.

Er zijn zieligerds die honderden filmers, schrijvers, cabaretiers, zangers en andere beroemde createurs volgen. Zij dromen: in contact komen met........ en/of beroemd worden.
Via tweets proberen ze hun onbereikbare idolen te bereiken. Sommigen gaan daar heel ver in.

Wij hadden vroeger posters aan de muur hangen en tekenden hartjes in de schoolagenda. Tegenwoordig exhibitioneert men zich op Twitter en laat men zich door Jan en alleman volgen. Want, hoe meer followers (no matter who), des te groter de status.

De BN'ers twitteren er onderling lustig op los, maar houden het circuit waterdicht. Zo nu en dan geven ze het gepeupel antwoord om geen followers te verliezen. IJdelheid is hen niet vreemd.

Mij trouwens ook niet.

Geachte mevrouw, meneer,

deze mail zend ik namens mijn schoonmoeder mevrouw xxxxxxx.

Zij heeft een uitzending over een boek over Kralingen gevolgd, geschreven door mevrouw Ten Brugge Cate.

Daarin hoorde zij veel informatie die zij kan aanvullen.
Zij heeft namelijk, samen met haar man, een bakkerij gehad op de Korte Kade in de beschreven periode. Graag zou zij in contact treden met mevrouw Ten Brugge Cate.
Hierbij het telefoonnummer waar zij op te bereiken is.

Met vriendelijke groet
xxxxxx

Mijn ijdelheid wordt gestreeld wanneer ik e-mails als deze ontvang (naar aanleiding van de RTV Rijnmond-uitzending) - van mensen uit een ver verleden, die de moeite nemen mij op te sporen.

15 november, 2009

HET weerzien

**************************************
Gisteren was het dan zover. Terwijl ik mijn klussende man in ons Zeeuwse onderkomen had opgesloten, ging in Rotterdam de deur open voor een aantal oud-klasgenotes die ik in 1973 voor het laatst had gezien.

Het werd een bijzondere, gedenkwaardige dag. Althans voor mij.

"Weg van mijn moeder," maakte de tongen los. Als organisator van deze reünie had ik het voorrecht iedereen te vragen haar levensverhaal te doen.

Dat dit tot zulke schokkende onthullingen zou leiden kon ik vooraf niet bevroeden. Zo moest het twee schoolkameraden van 't hart dat hun ouders fout waren geweest in de oorlog.
Echt fout.

Die openhartigheid beroerde mij: ik vond het bewonderenswaardig maar het greep me ook naar de keel. Eén van de vaders had zijn straf uitgezeten in Kamp Vught, daar waar mijn moeders verloofde in 1944 was vermoord.

Het is nooit bij mij opgekomen dat ik kinderen van foute ouders in de klas kon hebben. Hoe naïef kan een mens zijn.

De andere vader heb ik goed gekend, maar van zijn oorlogsverleden wist ik helemaal niets. Ik kwam als kind (lagere school) vaak bij deze gastvrije, lieve mensen.
Vannacht heb ik zijn naam gegoogled en ik ben me kapot geschrokken. Waarom deze ooit goede vriendin nu zo krampachtig afstand houdt is mij geheel duidelijk. Weer een verkeerde inschatting van mij. Vriendschap is niet eindeloos.
Geloof me, ik ben verward en verdrietig.

Ook de andere verhalen lieten mij niet onberoerd. De zes dames hadden, net als ik, een bewogen leven achter de rug. De belevenissen kwamen er bij de één makkelijker uit dan bij de ander. Daar is niets mis mee.

Ik voelde mij bij alle zes op mijn gemak. Desalniettemin zie ik een jaarlijks weerzien niet zitten. Domweg omdat ik niet (meer) met allen de klik heb.

Het was een waardevolle dag.

Een dag die dankzij "Weg van mijn moeder" tot stand kwam.

Een dag die zich goed zou lenen voor een vervolg op "Weg van mijn moeder."
************************************************************************************

Down memorylane 2


De onthulling..........................


Een fotootje van mijn twee moeders. Ik moest even een prop emotie wegslikken.

De pose is aandoenlijk. Beide vrouwen turen in een studieboek van mijn moeder. Over de Mexicaanse griep staat nog niets geschreven.
Naast het bureau staat de box. De foto dateert van 1955, mijn geboortejaar.

Mama moest in de woonkamer studeren. Er was met vier kinderen en een inwonende nanny geen ruimte meer. Het is haar gelukt. In 1959 haalde ze haar artsenexamen.

Mijn twee moeders: de één studerend, de ander zorgzaam en moederlijk. Ik mis ze beiden.

14 november, 2009

Down Memorylane 1

Deze envelop trof ik aan in mijn brievenbus. In de lift stond ik mij suf te piekeren. Een afzender ontbrak.

Ik lees wel eens dat mensen nooit aangekomen brieven ontvangen. Brieven die zijn achtergehouden, brieven die verloren zijn gegaan, brieven die bij een verkeerd adres zijn afgegeven, brieven van mysterieuze afzenders, brieven uit een ver verleden.
-------
Aan dat laatste dacht ik in eerste instantie ook, maar die postzegel van vijfenzeventig cent is toch echt van nu.
-------
De spanning verdween, de nieuwsgierigheid bleef......................................

Stadsgroen 3e week


Parsley is vanuit een onmogelijke achterstand (zie 4/11) Basil voorbijgegaan.
Zonder hormonen.

12 november, 2009

Snacker


Eén van mijn zwakheden is snacken. Het liefst 's avonds laat wanneer manlief slaapt en hij niet kan zien wat ik allemaal naar binnen prop.
--------
Maar hij kan het wel ruiken.

Lekker bakkie

Zo, die staat. Het ouwe machientje gaat mee naar ons buiten in Zeeland.

Mooi meegenomen nietwaar?
Van €149,- naar €79,- dankzij de Nespressocheque. Ik maak geen reclame, maar het is toch een leuke cadeautip.
*********************

Lijstje

Lieverd,

alleen "Scooby" was genoeg geweest.

Geloofwaardigheid

Wij zien er nauwelijks iets van, maar in de VS zijn hearings (uitgezonden door C-Span) dagelijkse kost.

Henry Paulsen was de laatste drie jaar minister van financiën in het Bush-kabinet. Daarvoor was hij CEO van Goldman Sachs.

Zijn aandelen leverden een winst op van maar liefst 200 miljoen dollar. Omdat hij minister werd betaalde hij geen belasting.

Conflict of interest is the issue.

Het leverde een aardig stukje televisie op. De anders zo zelfverzekerde Republikein raakte lichtelijk uit balans.

Hè, ik verheug mij nu al op februari. Maandje leedvermaak.

11 november, 2009

GHETTO

Vanavond gezien in een halfvolle grote zaal de Rotterdamse Schouwburg.

Alle informatie over dit toneelstuk van Herman Heijermans is te vinden op de site van HET TONEEL SPEELT.

Mark Rietman speelt de sterren van de hemel. Fantastisch.

Maar tegelijk ook een nadeel want de rest van de cast blijft in deze Jiddische Romeo en Julia ver achter.
De slaap sloeg op sommige momenten toe...........en niet alleen bij mij.

Bal uit de kruising

In het Amerikaanse Langley heeft een man een teelbal verloren toen een onbekende vrouw hem op straat in het kruis trapte. De 22-jarige Anthony Clark keek naar beneden toen hij merkte dat een vrouw op hem kwam afgelopen. Plots trapte ze zonder reden in zijn kruis en een teelbal schoot door de kracht van de trap in zijn buik.

Hoewel zo'n trap voor een man verschrikkelijk pijnlijk moet geweest zijn, had Clark aanvankelijk niet door hoe ernstig zijn verwondingen wel waren. Later die avond merkte hij plots op dat hij een teelbal miste. Zowel zijn arts als een specialist waren van mening dat ze hem met een operatie konden helpen. Tot hij na die operatie te horen kreeg dat de teelbal door de trap gebarsten was en moest worden weggenomen.

Clark was zo beschaamd dat hij pas na vier weken naar de politie durfde te stappen. Zij vertelden hem dat nog een drietal andere slachtoffers zich gemeld hadden. BRON

In het voetbal zou de vrouw vrijuit zijn gegaan. Ze speelde immers de bal.

10 november, 2009

Got it!

U hoort mij er niet meer over.............................

Post: Nespresso kadobon


EXCLUSIEVE AANBIEDING VOOR U, ALS CLUBLID, EN VOOR UW VRIENDEN EN FAMILIE.
Ontdek de veelzijdige CitiZ lijn nu het jaar ten einde loopt. De machines zijn ontworpen om zich aan elke lifestyle aan te passen, en bieden u vele unieke koffiemomenten.
Laat uw vrienden en familie kennis- maken met de CitiZ lijn of laat uzelf verleiden door zijn stedelijke charme.
korting*
Bij aankoop van een Nespresso machine tussen 07/11/2009 en 16/01/2010.


Wie gebruik wil maken van deze aanbieding, lees eerst de actievoorwaarden: VOORDEELCHEQUE €70,-

09 november, 2009

Waar was je...

....................................................toen De Muur viel?

Erg, maar ik weet het niet meer. Ik zal het wel op de televisie hebben gezien. Het kwam niet als een verrassing. Gorbatsjov was druk met zijn vrijheidscampagne bezig.

Wel herinner ik mij de arrestatie van de Ceauşescu's. Dat was eind december. Wij zaten in de auto, op weg terug naar het hotel na een intensieve dag langlaufonderwijs. Later werd de executie live uitgezonden en is trouwens nog steeds op YouTube te zien.

Ook waren we verbaasd dat er Oost Duitsers in ons hotel in Nauders zaten. Zo kort na de val van De Muur konden zij zich blijkbaar een luxe skivakantie veroorloven.

Al die luxe, het leek alsof zij dat meer waardeerden dan wij.

Culinaire post


Zelden heb ik zo’n flagrant opinieverschil over een restaurant mogen ervaren.

Cijfer een 9,5 !- van culinair journalist J. Van Dam van Het Parool getuigt van een zeldzame feitelijke incorrectheid. Het probleem van een veel te positieve recensie is dat het naar twee kanten verkeerd werkt. Want op zich is Nostimo een redelijk eethuisje voor de buurtbewoner die even geen zin heeft om te koken. Hij/zij mag zich gelukkig prijzen met Grieks eten dat zeer eenvoudig en redelijk bereid is. Maar meer waarde heeft Nostimo dan ook niet. Het probleem wordt groter wanneer lezers van deze recensie menen dat dit een culinair walhalla is en daar dus een hele reis voor gaan maken. Deze teleurstelling verdienen de lezers niet en die verwachtingen kunnen door de dames van Nostimo ook nooit worden ingelost.

Laat ik de
recensie van Van Dam (VD) met de titel ‘Wegdromen bij een gehaktbal’ eens langslopen:

VD: 'Sinds een jaar of twee zitten ze ver weg, in de Staatsliedenbuurt, op een hoek waar niet echt veel passanten langs komen. Geen slechte buurt, want er zijn veel jonge mensen komen wonen en omdat het een buurt zonder kapsones is, is zo'n Griek wel op zijn plaats. Toch mag er best wat meer loop komen; dat verdienen deze dames.'

Deze volledige boomloze buurt met stapelbouw voor woningstarters maakte op deze regenachtige zondagavond een vrij deprimerende indruk. Het feit dat er geen parkeerplaats binnen een straal van een kilometer was te vinden dwong ons de auto te parkeren in Parkeergarage Westerpark op tien minuten loopafstand.

VD: 'Ze hebben de zaak uitgebreid met een take-away en de inrichting is zo dat die in een afgescheiden gedeelte zit, bij de vitrine waarachter ook de keuken waar Fani rustig en vastberaden roert, bakt en vooral grilt.'

Decor: 5
De zaak was én bleef vrijwel leeg op de avond dat wij er kwamen. Fanni & Co –nogal onverzorgd ogende dames- zaten aan een tafeltje bij de ingang.
Jassen kunnen aan knaapjes –model voetbalkantine – worden opgehangen. Meer voor de hand ligt het om deze over je stoelleuning te hangen omdat de ‘voetbalkantinegarderobe’ niet echt een bewaakte indruk geeft.
Een vriendelijke man, met een ruikbaar gebrek aan persoonlijk hygiëne, bediende.
Herentoilet is niet schoon. Plas urine rond pot. Paperdispenser is leeg. Eenvoudige tafels, stoelen en laminaat met ‘interessante’ houtprint op de grond. Verder papieren placemats en uiterst simpel glaswerk.

VD: 'Twee koude voorgerechten, de romige, maar zeer pittige Tirokafteri van feta en pepers (€4,50) en de gavros, gemarineerde ansjovisfilets (€4), zijn alle twee voortreffelijk.'

Koude voorgerechten: 6

Koud zijn de voorgerechten zeker….
Neem de dolmas, je weet door de akelig lage temperatuur weer waar je vullingen ziten, maar door diezelfde temperatuur wordt de smaak helaas ook afgevlakt. In feite is geen oordeel mogelijk. Ik vermoed inkoopwerk.
Tarama, romige ‘viskuitsalade’. Niets bijzonders. Mr ‘Need Some Axe’ vertelt dat ze ’m niet zelf maken.
Tzatziki, goede vette yoghurt, verse komkommer, te weinig knoflook.
Tirokafteri, een crème van romige fetakaas en zoete pepers. Ik heb geen benchmark op dit gerecht. Ik vond het nog het meeste karakter hebben maar volgens een tafelgenoot, die in het onlangs in Griekenland at, kan dit echt beter.
Daarbij: Stokbrood, standaard fabrieks- of afbakstokbrood dat zonder mokken wordt aangevuld.

VD: 'Maar de warme voorgerechten slaan echt alles: de Bekrj Meze (stoofschotel van varkensvleesstukjes met pepers en champignons in tomatenwijnsaus) is om je vingers bij op te eten (€5,50) en de octopus (€8,50), nou ja, dat zíjn de vingers die je opeet: de in de lengte doormidden gesneden tentakels zijn gegrild en met onder meer olijfolie op smaak gebracht en zo fantastisch dat ik ze kan uitroepen tot de beste octopus die ik ooit at - en ik heb er wat gegeten! Onvergetelijk!'

Warme voorgerechten: 7
De octopus van de grill is het enige gerecht deze avond dat enige indruk maakt. Mooi zachte kern met een contrasterende knapperigheid door de grill.
De spanakotiropita – bladerdeeg met spinazie en feta. Goed gerecht. Bladerdeeg had iets gaarder gemogen. Gewoon prima 'huis-tuin en keuken' koken.
Keftefdakia. Gehaktballetjes in tomatensaus. Dit is echt de bekende aanfluiting. Ik snap ook niet wat je kooktechnisch moet doen om to zo’n armzalig resultaat te komen. Vlees is rubberig van structuur en de vleessmaak gaat ten onder aan komijn. Stuiterballen.

VD: 'Voor het hoofdgerecht zijn er heel wat mogelijkheden, maar omdat Fani een meesteres is in het grillen zoeken we het daar: de hele gegrilde zeebaars (Lavraki, €18,50) is vers en inderdaad perfect gegrild. Met rauwkostsalade, precies goed gare groenten en goudgele frieten erbij kun je je niet meer wensen.

De Mixed gril (€17,50), met souvlaki (malse varkensspies), kip, lamskotelet en gehaktbal valt ook op door de perfectie en vooral door de gehaktbal: zeer stevig, maar buitengewoon mals en sappig - Fani maakt daar hele krachttoeren mee - om bij weg te dromen. Droomde u ooit weg bij een gehaktbal? Dan moet u deze eens proberen!'

Hoofdgerechten: 6
Standaard worden gerecht op één bord geserveerd. Bij de zeebaars en de zalm worden de frites op een apart schaaltje geserveerd en als extra wat standaard ratatouille. (Bij de moussaka en de kip geen frites)
Verder op ieder bord een standaard kopgarnituurtje en - behalve genoemde uitzonderingen – met frites. Deze frites (ingekocht) zijn met zout en tijm gekruid maar helaas onderbakken.
Zeebaars, vers maar weinig smaak. Absoluut kweekvis. Simpel gerecht.
Kotopulo Fornu - halve kip met aardappels uit de oven. Aardappels zijn voorgekookt maar missen Maillardreactie uit oven. Ze zijn spierwit. Kip is heel mals maar huid is niet knapperig. Niveau braadkip van de lokale poelier met braadautomaat op de stoep.
Moussakas. Gerecht gaat ten onder aan overdosis kaneel.
Overige gerechten niet geproefd.

Wijnen: 6,5
De Retsina is gewoon absoluut niets voor mij. De witte wijn is correct maar komt ook niet verder dan een supermarktwijnen in de prijsklasse tot 5 euro.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Bovenstaande post ontving ik enkele weken geleden van iemand die meer dan geregeld (nieuwe) restaurants uitprobeert.
------
Ik plaats zijn kritiek omdat ook ik mij erger aan de Van Dam-hype. Tegelijk zeg ik dat ik mij ook aan Herman den Blijker erger.
------
Ook ik heb mij wel eens laten verleiden door een rapportcijfer van Johannes. Het Italiaanse restaurant in Amsterdam kon de toeloop niet meer aan en de bediening liep volledig in het honderd. Geen succes.
------
Daarom vind ik een (persoonlijk) tegengeluid zoals deze wel een gezond signaal en plaats die graag, ondanks een eventuele zure oprisping van lezer(es) Annet.
------
Johannes van Dam, zijn recensies zijn overgoten door een iets te commercieel gepeperd sausje.

07 november, 2009

Gehoord!?

Zo mensen, allemaal geluisterd???
Zo niet, de uitzending van deze week (even doorschuiven naar de 49ste minuut) staat tot uw beschikking. Over het interview vertel ik dus niets. Luister zelf maar!
-----
Er werden twee exemplaren van "Weg van mijn moeder" verloot. Na de uitzending stond de lijn roodgloeiend. Leuk!
-----
RTV Rijnmond is in een prachtig pand gehuisvest. Ik had het gevoel in de cockpit van een 747 te zitten wachten.
Op zich was het goed dat ik aan de vroege kant was. Zo kon ik een beetje wennen aan al die apparatuur en genieten van het samenspel tussen Chris Vemer (presentator) en de technische wonderboy achter de knoppen. Laat die maar schuiven!

Terwijl ik zat te wachten kwam ook Johan Derksen binnen met een koffer vol cd's. Na Chris presenteert hij maar liefst drie uur lang (live) zijn "Muziek voor volwassenen" (herhaling is zondagavond om acht uur).
Absoluut my cup of tea!! Johan Derksen heeft niet alleen verstand van voetballen.
************************
************************
Vanmiddag reed manlief mij naar Doorn waar ik een korte inleiding moest houden voor de Vereniging Kinderen van Verzetsdeelnemers 1940-1945 (KvV).
-----
Na mij kwam een medewerkster van het Nationaal Comité 4 en 5 mei aan het woord. Haar verhaal, met veel cijfers en statistieken, was standaard en weinig boeiend. Maar wat voor praatje er ook gehouden wordt, de gemoederen lopen altijd hoog op bij de "Verzetskinderen."
Absoluut not my cup of tea.
Na deze middag had ik alleen nog maar zin in een sterke borrel.............en de muziek(keuze) van Johan Derksen.
************************************

06 november, 2009

El on tour


Er wacht mij een drukke zaterdag.

Morgenochtend om kwart voor negen schuif ik aan bij BIJ CHRIS NATUURLIJK.

Daarna moet ik naar Doorn om voor de Vereniging Kinderen van Verzetsmedewerkers een korte inleiding te houden over "Weg van mijn moeder," waarna ik weer veel boeken hoop te signeren.

Dat betekent dat ik vanavond op tijd naar bed moet en dat is voor mij een groot probleem.

Wie weet krijgen boutjes en een glas heerlijke Meursault mij slaperig.

Post

Nieuwsbrief

Editie Rotterdam
November 2009

Op de Italiaanse tour bij I Girasoli en on tour met Club Room
DiningCity.com is dé plek om een restaurant uit te zoeken! Aan de hand van foto’s, menukaarten, virtuele tours en meningen van anderen kun je een gedegen keuze maken voor één van de 1900 betere restaurants van Nederland, en deze direct online reserveren.

Ook vind je op DiningCity altijd leuke acties bij allerlei restaurants.

Momenteel op DiningCity Rotterdam o.a.:
I Girasoli - Rotterdam: Heel de maand november 3 gangen Italiaans genieten voor maar € 30. Klik hier voor meer info.

Club Room on tour - Rotterdam: Club Room kon niet meer wachten met open gaan op de SS Rotterdam en is daarom maar alvast elders in de weekenden van start gegaan. Klik hier voor meer info.

Parkheuvel ** - Rotterdam: Voordelig kennismaken met dit 2-sterren restaurant middels een speciaal DiningCity lunch- of diner arrangement. Klik hier voor meer info.

Restaurant Week België
In Nederland gingen afgelopen augustus 165.000 mensen uit eten in het kader van de Nationale Restaurant Week. Dit succesvolle evenement organiseert DiningCity binnenkort ook alweer voor de 5e keer in België. Tijdens de Belgische Restaurant Week kun je tegen een zeer gunstige prijs kennis maken met culinaire hoogstandjes van veel toprestaurants in Vlaanderen en Brussel.

Tijdens deze smakelijke week betaal je voor een 3-gangen lunch slechts € 20,- en voor een 3-gangen diner € 27,-.

Onder de deelnemers ook sterrenrestaurants zoals Clandestino (*), Aneth (*), Vivendum (*), De Lijsterbes (*) en Folliez (*).

Klik hier om direct te reserveren voor de Belgische Restaurant Week.

Deze nieuwsbrief I Girasoli en Club Room Restaurant Week België
Nederland
Amsterdam Rotterdam & omgeving Den Haag & Zuid-Holland Utrecht & 't Gooi Noord-Holland Brabant Gelderland Limburg Drenthe, Overijsssel & Flevoland Zeeland

Buitenland Antwerpen Brussel Bern Geneve Zürich Madrid Parijs Rome Milaan New York Beijing Hong Kong Singapore Dubai
Binnenkort Barcelona Londen

Home Restaurants Mail-a-friend Contact Afmelden

DiningCity Media, De Wel 2b, 3871 MV Hoevelaken

05 november, 2009

Mexflu - deel veel

************************************************
column THEODOR HOLMAN

Woensdag reed ik op mijn fietsje in de regen over de Brouwersgracht. Bij een huisartsenpraktijk stond een rij van meer dan driehonderd meter lengte. Griepvaccinhalers.

Ik stopte even omdat ik een bekende zag, en die vroeg mij: ''Weet jij iets over dat griep­virus?''

Ik schudde mijn hoofd. Toen zei de oude bekende: ''Volgens mij is het gevaarlijker, qua besmettingsgevaar, om hier in de rij te staan met al die mensen, dan om die griepprik niet te halen. Wat denk jij?''

Ik moest weer mijn schouders ophalen. '

'Heb jij het griepvaccin al?''

Ja, omdat ik me constant nogal kwaad maak, hoor ik bij de risicogroepen - en als ik dan een brief krijg van de dokter, doe ik precies wat de dokter zegt.

''Eigenlijk ben je gek dat je je laat prikken,'' zei de bekende. ''Je weet niet wat er allemaal voor stoffen in die vaccins zitten.''

Het vreemde is dat me dat ook niets kan schelen. Ik ben erg voor pillen en injecties, omdat die me altijd hebben geholpen. .....................meer
----------------------------------------------------------------------------
Ik ben ook erg voor pillen en injecties, omdat ze mij ook altijd erg hebben geholpen. Zojuist heb ik een imigran (tegen de migraine) en een brufen (tegen een vastzittende nek) ingenomen. Over een half uur voel ik geen pijn meer.

Rokers hebben kans op longkanker. Bij mij zullen de nieren of de lever wel gaan protesteren. Daar krijg ik dan weer iets voor.

Terug naar de column van Holman. Dit moet een verzinsel zijn, tenzij het om de gewone griepprik gaat. En de redactie van het Parool mag de tekst wel wat beter redigeren, maar dat terzijde.

De eerste Mexflu-prik krijgen we volgende week pas. De tweede volgt drie weken na de eerste. Gisteren was ik bij mijn huisarts voor een vermeende hersenschudding en vroeg hem of de vaccins al binnen waren.

"Jazeker, maar helaas kan ik je er nu geen geven. Bij de gewone griepprik kan dat wel, dat zijn kant-en klaar spuiten. "

Hij liet mij de "ouderwetse" ampullen zien. In één ampul zit vloeistof voor tien prikken. Alleen, zodra die ampullen zijn opengemaakt moeten ze direct gebruikt worden. Het spul schijnt binnen een half uur te bederven.

Gisteravond zat er weer een deskundige aan tafel bij P&W. Niets nieuws onder de zon.

Aan het eind van zijn betoog zei hij dat iedereen met vragen bij de huisarts terecht kan.
"De huisarts weet alles," waren zijn letterlijke woorden.

Het zoveelste afschuivertje.

En de huisarts?
Die verwijst je weer door naar de G.G.&G.D.

De Mexflu is een hardnekkig handenbindertje.

DVD-tip

Deze dvd wilde ik zien toen hij nog niet uit was. Zul je altijd zien, daarna vergat ik het.

Maar gisteren heb ik dan eindelijk "There will be blood" (2007) gezien. Daniel Day-Lewis kreeg voor zijn rol van geobsedeerde oliebaron Daniel Plainview een Oscar.

Hij houdt je als kijker aan het scherm gekluisterd. Want, ook wanneer er niets gebeurt zorgt de intense en vaak spottende blik van Day-Lewis ervoor dat er altijd wel iets interessants is om naar te kijken.

Wel doet het erg denken aan zijn personage uit ‘Gangs of New York’, de bloeddorstige Bill the Butcher. Wat wil je, met die ogen............

Het is een lange film die technisch prachtig in elkaar steekt, maar die zo nu en dan taai wordt door het onontwikkelde verhaal. Ik mis ook het uitwerken van relaties.

Wat ik daarmee bedoel moet u zelf maar gaan zien.

Bioscooptip: Theo Maassen- Zonder Pardon

04 november, 2009

Hier is Joop

**************************************************************
Llink eruit, PowNed en WakkerNederland erin. Dat is de uitspraak van minister Plasterk.

Geen idee hoeveel tijd ze krijgen, maar het lijkt mij dringen geblazen.
Omroep MAX rukt op. Niet onlogisch gezien de vergrijzing van onze samenleving.

Op internet hebben we er een "actualiteitensite" bij: JOOP.NL.

Dit is wat Fransisco van Jole (internetgoeroe en oprichter) over de totstandkoming schrijft:
Dit is Joop
De geboorte van een nieuwe opiniesite
Dit is Joop. Eindelijk. Een hele tijd geleden stapte ik op een receptie enigszins nerveus op toenmalig VARA-voorzitter Vera Keur af met een idee waar ik al langer op broedde. In de Verenigde Staten, zei ik, is een site The Huffington Post die het nieuws volgt met een politieke blik en die de opinies van tal van prominenten en experts verzamelt. Het is een site waar progressief Amerika elkaar vindt. Moet in Nederland de VARA niet zoiets gaan maken? Ze reageerde tot mijn opluchting meteen enthousiast.


Toegegeven dat ik continu tussen links en rechts zweef, zo'n mooie/vernuftige site als deze ben ik nog niet tegengekomen.
Opzienbarend zijn de nieuwe technische snufjes. Laat dat maar aan Van Jole over. JOOP.NL maakt alle andere sites ineens ontzettend oubollig.

Met het registreren (profieltje aanmaken) om een reactie achter te laten heb ik geen probleem. Wel vind ik het jammer dat de mogelijkheid om een vermelding van je (eigen) website te maken daarbij ontbreekt.

Men reageert uitbundig. Internet biedt mensen de mogelijkheid om vrijuit hun mening te geven. Ze voelen zich achter het toetsenbord veilig. Dat houdt wel in dat veel reacties langer zijn dan de column.

Ben benieuwd voor hoelang.

Stadsgroen

Na één week.

03 november, 2009

Herdacht

********************************
Als je gisteren de zoekmachine aanzette en Theo van Gogh intypte, kreeg je te lezen dat hij niet werd herdacht.

Theo van Gogh is in de media overvloedig herdacht. Hoeveel documentaires ik wel niet heb gezien, de journaals, actualiteitenprogramma's, kranten, weblogs, internetsites, Twitter, weekbladen, radio, televisie, Het Gesprek en P&W: Theo van Gogh had over aandacht niet te klagen.

De filmbeelden kunnen het archief in en mogen over vijf jaar weer vertoond worden.

Rotterdammers zijn herdenkers pur sang. Iedere dag, even voor half twee, worden wij door de kerkklokken herinnerd aan het bombardement.

Herdenken doe je zelf, daar is geen massavertoning voor nodig. De ouders van Theo herdachten hun zoon bij "De Schreeuw," zonder de vrienden van Van Gogh.

De vrienden van Fortuyn daarentegen lieten Theo en zijn familie niet in de kou staan.
*************************************************************************************************

02 november, 2009

Wachtkamerpraktijken

Om één uur had ik een afspraak met de uroloog. Als eerste na de lunchpauze kamp je niet met wachttijden.
Niets bijzonders bezorgde lezers, gewoon een jaarlijkse controle.

Ik was vroeg. Niet erg want er is altijd wel iets te melden vanuit een wachtkamer. Hoewel.......

Wat mij in het algemeen opvalt is dat iedereen zijn man of vrouw meeneemt. P. en ik vergezellen elkaar alleen wanneer we fysiek niet in staat zijn alleen te gaan.
De echtparen ploffen neer op de vastgeklonken stoeltjes en spreken nauwelijks met elkaar. Ze pakken of een blaadje, of gaan andere mensen aan zitten kijken.
-----
Ik doe alleen dat laatste, met mijn notitieboekje in de aanslag. Heb ik van Holman geleerd.
"Zorg dat je altijd in staat bent onverwachte gebeurtenissen of briljante ingevingen op te schrijven."
Blaadjes en kranten in openbare ruimten lees ik niet vanwege besmettingsgevaar. Nou ja, en bij de uroloog............

Ik meldde mij om tien over half één bij het assistentenloket. Na mij kwam een bejaard echtpaar. Hij had een soepel zittend joggingpak aan, liep op Nike's met doorzichtige zolen en was behangen met veel goud. Het geelgrijze haar, dat glom van de gel, was strak naar achter gekamd. Zij was ook behoorlijk versierd.

"We sijn wat froeg," hoorde ik haar tegen de assistente zeggen.
"Ja, u heeft om half twee een afspraak. Dan moet u wel even geduld hebben."

Mijn jas hing ik aan de kapstok. Ze gingen tegenover mij zitten op een rijtje van drie stoelen. Hij rechts, zij links en de stoel in het midden werd vrijgehouden voor haar schitterende tas en dito jas.

Ze keek mij aan. Er was niemand anders om aan te kijken.
Ik noteerde: ze kijkt mij aan.

Ze zocht contact.
Ik noteerde: ze zoekt contact.

"Bekertje water, Wil?"
Hij haalde zijn schouders op en schraapte zijn keel schoon: "Wel ja, doet maar."
Hij lachte en keek mij aan.
Ik noteerde het.

Zij tapte twee bekertjes water uit een tankje waar CHILLING op stond.
De blazen moeten gevuld worden, dacht ik. Plassen op commando is niet iedereen gegeven.

"Koud hè Wil." Ze trok er een vies gezicht bij en keek weer naar mij.
Ik ontweek haar blik door dit in mijn notitieboekje op te schrijven.
Hij knikte. Blijkbaar was dat voor haar reden om het halfvolle bekertje uit zijn handen te grissen.
"Wat doet je nou?" Hij slikte de rest van zijn voorgenomen tirade in en veegde de gemorste druppels van zijn broek.

"Moet je een sakdoekje?"
Hij schudde driftig nee.

Zij opende haar glittertas en haalde er een papieren zakdoekje uit. Wil nam het niet aan.
Twee seconden rust. Toen stond ze op, tapte weer een beetje water en spoelde daarmee een pil weg. Met het voor Wil bedoelde zakdoekje depte ze haar mond.

"Wil, hoe laat is het?"
"Je hep toch self een klokkie om?"
Desondanks keek hij op zijn horloge. "Kwart voor één."
Ik noteerde dat het kwart voor één was.

Ze zuchtte en schraapte haar keel.

De kleding werd rechtgetrokken en pluisje verwijderd.

Ze maakte een smakgeluid alsof er nog wat etensresten tussen de kiezen zaten. Haar tong controlleerde het gebit.

Ik moest niezen. Ik wilde niet, maar ik moest.
"Gesondheid mevrouw."

Het kwam uit de grond van haar hart. Ik knikte vriendelijk.

Ik moest weer niezen. Dit wilde ik helemaal niet. "Doet er nog maar één, dan hebben we morgen mooi weer."
Ik lachte.

"Wil, ik moet naar het toilet."
Ik verbeelde mij dat ze met opzet het woord toilet gebruikte.
"Bep, dat ken nou niet. Je moet met een volle blaas naar de dokter."

Bep, ik noteerde de naam.

De wachtruimte was binnen een mum van tijd vol. Bep hing noodgedwongen haar jas aan de kapstok en zette haar tas op haar schoot. Wil observeerde de andere patiënten en zei iedereen vriendelijk gedag. Niemand reageerde.
Ik hoopte op een spannend wachtkamergesprek, op ervaringen met veel bloed en pijn, op verhalen over slechte artsen en dito ziekenhuizen. Helaas, alleen Bep en Wil waren genegen mij aan een smeuïg Vertelseltje te helpen.
Allemaal verzuurde echtparen met (naar ik vermoed) verzuurde plasjes.

De urologen kwamen terug van hun lunch en knikten de zwijgende wachtenden vriendelijk toe.

Bep wenkte Wil naast haar te komen zitten. Ze tikte op de (nog steeds) vrije stoel tussen hen in. "Wihhil," fluisterde ze. Wil keek demonstratief de andere kant op.
Er kwam iemand tussen hen in zitten.

Toen mocht ik naar binnen. Als eerste.

Terwijl ik, na het consult, een nieuwe afspraak maakte voor volgend jaar kwam Bep uit de wc. Oh jee, dacht ik, ze heeft het niet op kunnen houden. Wil deed nog steeds alsof hij er niet bij hoorde.

Bep liep regelrecht naar de CHILLER en tapte voor zichzelf weer een blaasvulling.
"Brrr, koud."

Theo van Gogh