Even bijpraten

In 2006 begon ik met dit blog. Het enthousiasme was destijds zo groot dat ik dagelijks een stukje fabriceerde.

Mijn vaste lezers missen dat misschien, of misschien ook niet.

Aan de lay out heb ik niets veranderd. Ik vind het wel goed zo.

Echter, momenteel ontbreekt de tijd gewoon. ↑In de garage, de berging, de huiskamer en zelfs in de slaapkamer staan de verhuisdozen gestapeld.

We zijn al vier keer met een bomvolle auto naar de stalling in Middelburg gereden, dus die vult zich (iets te) gestaag.

Het is ook lastig: een half jaar in de caravan en een half jaar in een huisje.

Het inpakken doe ik. Heb ik al 10 keer gedaan.

Manlief zou wat meubeltjes wit schilderen. Hij is daar weken mee bezig geweest, maar het resultaat valt erg tegen. ↓Oma's theekastje en hangoor belanden toch bij het grof vuil.😕

Over een maand wordt ons appartement leeggehaald en halen wij onze nieuwe caravan op.

Inmiddels heb ik een goede stalling op Wacheren gevonden.

Afgelopen dinsdag zijn we gaan kijken. Het ziet er keurig uit en het voordeel is dat we 24/7 bij de caravan kunnen - dus daar gaat hij in oktober een plaats krijgen.

Ik mocht een zakje errepels meenemen. 

Een dag eerder hadden we een onroerend goed aanslag ontvangen van de gemeente waar we in het voorjaar gaan wonen.

↓Nou, dan voel je je meteen thuis...........toch?

Akkefietjes waren er ook.

Zo zag ik dat de Postcode Loterij €15,50 van mijn rekening had afgehaald.

Ik had in november opgezegd!!!

De mevrouw die ik toen aan de telefoon had beloofde het in orde te maken en gaf me de maand december gratis erbij.

Wij vonden dat heel aardig.

Maar toen ik mijn bankafschrift zag was ik helemaal niet blij, dus bellen.....

Het werd, zeg ik eerlijk, goed opgepakt.

Ik was niet goed voorgelicht.

Nadat mij die extra maand was aangeboden had ik blijkbaar nogmaals moeten opzeggen.

Logisch???

Neen dus. Onduidelijk wel. Leek op een trucje.

Maar ik kreeg sterk de indruk dat ik niet de enige was bij wie dit was gebeurd.

Goed - mijn donaties werden per direct stopgezet en ik kreeg maart terug.

Maar voor januari en februari moest ik bij een andere aflevering zijn: de ledenservice.

"Maar wie heb ik dan in november gesproken?"

"Een extern bureau." Gewoon thuiswerkers dus.

Enfin - ik werd doorgeschakeld naar degene die over de financiën gaat.

Weer vertelde ik wat er was gebeurd en dat ik mijn geld teruggestort wilde zien.

Maart was okee, maar januari en februari niet.

Ze begreep mijn frustratie wel goed en bevestigde ook dat het geen reklame voor de Postcode Loterij was.

Ik hield vol dat de eerste medewerker mij had gegarandeerd dat de gehele bijdrage terug zou komen.

Ze ging overleggen met haar meerdere en kwam na vijf minuten terug.

Heel aardig hoor.

Ik denk dat mijn 70ste verjaardag (morgen) ertoe heeft bijgedragen, want het geld komt terug.

Tja, en dan het mooiste nieuws als laatst.

Manlief hoeft niet meer naar de hematoloog.

Hij is ontslagen.

Sinds 2013 (na die zware, vroegtijdig gestopte chemo) zijn er in zijn bloed geen sporen meer de bekennen van de CLL.

Het werd in 2002 ontdekt in Friesland, waar wij toen woonden.

Het was DE reden om naar Rotterdam te verhuizen zodat hij behandeld kon worden in de Daniël den Hoed/EMC.

Twee jaar geleden meldde zijn hematoloog aldaar, met wie hij een nauwe band had opgebouwd, dat zij afscheid van hem moest nemen.

Wij vonden dat heel verdrietig, maar wel begrijpeijk.

Zijn gezondheid was te goed voor het Erasmus.

Dus werden de controles in 2024 overgenomen door de hematoloog van het Ikazia.

Maar ook daar komt nu een eind aan. De huisartsenpraktijk is nu het aangewezen traject.

Fantastisch, maar ook bizar - want CLL is een ongeneeslijke vorm van leukemie.

Ja, ik zit het nu nog even op te zoeken en kom dan o.a dit tegen:

Tot nu toe kan met chemotherapie geen volledige genezing worden bereikt. Wel is een tijdelijk verdwijnen van ziekteverschijnselen mogelijk.

Omdat CLL voorlopig nog beschouwd wordt als ongeneeslijk, wordt in het begin vaak afgewacht met behandeling als er geen symptomen zijn.

Ik ben natuurlijk heel blij, maar toch blijft iedere controle spannend. Na 23 jaar poets je dat niet zomaar weg. Dat gezegd hebbende: mocht de chronisch lymfatische leukemie zich weer openbaren, dan  ontwikkelt hij zich heel traag - en dat geeft een gevoel van zekerheid.

CLL was de reden dat we terugkwamen naar Rotterdam.

Nu die sporen niet meer traceerbaar zijn kunnen we met een gerust hart Rotterdam vaarwel zeggen.

Of tot ziens.

******

Caravan no.4

Het begon in 2019 met de Sprite Cruzer: een luxe Engelse caravan. Helaas waren de electronische snufjes te ingewikkeld voor ons.

Na een jaar ruilden we hem in voor de Fendt 465. 

In de Covid-tijd waren wij dolblij met onze caravan die ons zoveel vrijheid gaf.

Al snel bleek dat we veel gebruik zouden maken van onze sleurhut. De 465 voldeed niet geheel aan onze wensen.

We ruilden hem in 2023 in voor de kleinere 445.

Met die heerlijke woning op wielen hebben we duizenden kilometers gereden. 

Stel dat de gemiddelde kampeerder zes weken per jaar met zijn caravan op pad gaat, dan hebben wij er zeker zes jaar op zitten. 

Vandaar dat we, met de wetenschap dat het een half jaar ons (t)huis wordt, een nieuwe en veel grotere Fendt 515 hebben gekocht.

Terug naar twee losse bedden, want iedere avond mijn eigen bed opmaken begon me op te breken.

Gisteren was de officiële overdracht.

De "oude" 445 stond bij de ingang en de nieuwe 515 stond binnen, wat heel fijn was.

Bijna drie uur heb ik met winkelwagentjes heen en weer gelopen.

Het was een hele klus, maar ik wilde alles meteen een goede plek geven en dat is gelukt.

Voor mijn geheugen (mijn brein is moes - 4 weken voor de verhuizing) heb ik foto's gemaakt van de gevulde kastjes.

De caravan blijft nog even bij de dealer in de stalling staan.

Maar wat hebben we veel zin om met ons nieuwe rolling home op pad te gaan!

*********

Ahrtal na 2022

In plaats van 645 kilometer naar de Elzas kozen we voor 290 kilometer naar het Ahrtal.

Want ook daar kopen we graag wijn.

We waren er een jaar na de natuurramp in 2021.

Toen was het vreselijk. De puinhopen lagen er nog.

Het lag ons zwaar op de maag. Zoiets had ik nog niet eerder gezien. 

Nu, bijna vier jaar na de ramp, zijn die puinhopen weg en is er aan de wederopbouw begonnen.

Echter, niet alles komt terug.

De infrastructuur gaat voor: wegen, spoorlijn en (nood)bruggen.

Dit is de weg naar ons Jägerstübchen in Laach aan de Ahr.

Vanuit de verte zien we dat er met nieuwbouw van een appartementengebouw is gestart.

↓Dit was ons Jägerstübchen in de gloriedagen.

↑En dit is wat "die Flut" in de nacht van 14 op 15 juli 2021 (middenin de Covid-pandemie) heeft aangericht.

De eigenaars en de gasten vonden net op tijd een veilig heenkomen.

Alleen al in dit deel van Duitsland verloren 134 mensen het leven. 

Na ruim drie uur in de auto te hebben gezeten wilden we even de benen strekken.

De zon lachte ons tegemoet.

↑Op deze foto kun je goed zien hoe hoog het water is gekomen.

Onvoorstelbaar dat zo'n lieflijke stroompje, de Ahr, ineens een gedaantewisseling onderging en een allesverwoestend monster werd.

↑Hier aten we tien jaar geleden met de kinderen.

Ons heerlijke, geheel gerestaureerde, hotel in Walporzheim (Bad-Neuenahr).

↑2021 - na de ramp.

Het water stond 2,5 meter hoog.

Ons hotel en het restaurant konden na de restauratie in februari 2023 de deuren weer openen.

↑13e eeuwse restaurant Sanct Peter/Brogsitter.

Ook aan de kerk wordt nog gewerkt.

Maar verder is het dorp nog uitgestorven.

Wij genoten de eerste avond van het zeer uitgebreide menu "Sankt Peter," vergezeld door de heerlijke Brogsitter wijnen.

Maar ook het ontbijt was een genot.

Na het ontbijt moest er - regen of geen regen - gewandeld worden. 

De tip van de "Rotweinwanderweg" boven Dernau was een goeie!

En daarna was het dan echt tijd om wijn te gaan kopen.

Het advies was voortreffelijk. Keuze te over.

En toen sneeuwde het. 

De tweede en tevens laatste avond namen we een voor -en hoofdgerecht. Wederom voortreffelijk!

Twee nachten was precies goed. Het is geen goedkoop uitje, maar hotel en restaurant excelleren dan ook.

Verwennerij pur sang.

*****