Michael Moore heeft weer stof doen opwaaien in de V.S. - lees: bij de regering - met zijn nieuwe docufilm "Sicko".
Eerder schitterde de filmende lastpak met o.a. Bowling for Columbine (2002) en Fahrenheit 9/11 (2004). Moore weet altijd in zijn maarschappijkritische films de woede van de - vooral conservatieve - Amerikaanse burger op de hals te halen. Nu dreigt óók de regering de - in Cannes in première gaande - film Sicko te verbieden.
Ja, Moore is een provocateur en hij geilt op die status. Ik houd niet van de man Moore, maar ik vind zijn films altijd iets herkenbaars hebben.
Ik herken de V.S. zoals ik het ken. Moore stelt typisch binnenlandse problemen aan de kaak en toont de feilbaarheid van een (voor het oog) onverschrokken natie.
Eerder schitterde de filmende lastpak met o.a. Bowling for Columbine (2002) en Fahrenheit 9/11 (2004). Moore weet altijd in zijn maarschappijkritische films de woede van de - vooral conservatieve - Amerikaanse burger op de hals te halen. Nu dreigt óók de regering de - in Cannes in première gaande - film Sicko te verbieden.
Ja, Moore is een provocateur en hij geilt op die status. Ik houd niet van de man Moore, maar ik vind zijn films altijd iets herkenbaars hebben.
Ik herken de V.S. zoals ik het ken. Moore stelt typisch binnenlandse problemen aan de kaak en toont de feilbaarheid van een (voor het oog) onverschrokken natie.
Wat wij heel gewoon vinden - de controverse opzoeken - is in de V.S. not done.
Nu was Faherenheit 9/11, mijns inziens, helemaal niet zó schokkend. De Amerikanen dachten daar toch anders over. De regering, de president en het hele politieke bestel mág wel op de korrel genomen worden door komedianten, in de late night shows van o.a. Letterman en Leno en Saturday Night Live. Dat is humor en dus niet echt (gemeend). De films van Moore geven een serieus, negatief beeld van de superieure natie en dat vinden de Yanks niet leuk. Je valt je eigen land niet af/aan. Moore's ironie wordt als beledigend ervaren.
Ik heb Sicko op mijn verlanglijstje staan, alleen al vanwege die herkenning. Amerika's medicare is een rampzalig systeem dat in NL op ras tempo gevolgd dreigt te worden.
Verzekeringen zijn niet te betalen, o.a. omdat de premie, naarmate je meer gaat mankeren, omhoog gaat. Ziek zijn wordt financieel afgestraft.
Bij mijn vriendin werd enkele jaren geleden een melanoom geconstateerd. Het werd weggehaald, maar het jaar erop ging haar premie omhoog met $ 50,- per maand. Zelfs toen ze genezen werd verklaard, werd dat niet teruggedraaid. Velen nemen dus de gok, anderen kunnen het zich gewoon niet veroorloven.
Onze ziekenhuiservaringen liegen er ook niet om. Tegenwoordig gaat er een aparte tas met antibiotica mee en speel ik doktertje. Weliswaar ben ik tot op het bot toe verzekerd en krijgen we alles vergoed, maar de vervelende ervaringen hebben ertoe geleid dat ik mijzelf en mijn familie mediceer. Laat ik ter verduidelijking weer eens een anekdote uit mijn Amerikahoed toveren toen de dollar nog een harde dollar was.
Naast meerdere kostbare bezoeken van Peter en Jacob vanwege brochitis, ben ik ook eens op de ER geweest voor een blaasontsteking. Ik hoef niemand te vertellen hoe dat in NL gaat: plasje naar de huisarts - uitslag - recept - rekening van een paar tientjes.
In de V.S. ging het als volgt.
Bij de receptie werd meteen om mijn creditcard + verzekeringspapieren gevraagd. Ik tekende voor $ 100,-. Vervolgens kreeg ik een naambandje om mijn arm. Paniek: ik zag mijzelf al in een ziekenhuisbed belanden. Ik moest mijn plasje doen in een steriele omgeving gade geslagen door 4 verpleegsters. Bloeddruk (veel te hoog vanwege alle opwinding), gewicht, hartslag, alle trucjes kwamen uit de doos. Standard procedure, sure! Standard payment!
Een simpele blaasontsteking en ik hoorde de $$-teller tikken. Toen wilden ze bloed afnemen en werd ik echt laaiend. No way!!!
Nu was Faherenheit 9/11, mijns inziens, helemaal niet zó schokkend. De Amerikanen dachten daar toch anders over. De regering, de president en het hele politieke bestel mág wel op de korrel genomen worden door komedianten, in de late night shows van o.a. Letterman en Leno en Saturday Night Live. Dat is humor en dus niet echt (gemeend). De films van Moore geven een serieus, negatief beeld van de superieure natie en dat vinden de Yanks niet leuk. Je valt je eigen land niet af/aan. Moore's ironie wordt als beledigend ervaren.
Ik heb Sicko op mijn verlanglijstje staan, alleen al vanwege die herkenning. Amerika's medicare is een rampzalig systeem dat in NL op ras tempo gevolgd dreigt te worden.
Verzekeringen zijn niet te betalen, o.a. omdat de premie, naarmate je meer gaat mankeren, omhoog gaat. Ziek zijn wordt financieel afgestraft.
Bij mijn vriendin werd enkele jaren geleden een melanoom geconstateerd. Het werd weggehaald, maar het jaar erop ging haar premie omhoog met $ 50,- per maand. Zelfs toen ze genezen werd verklaard, werd dat niet teruggedraaid. Velen nemen dus de gok, anderen kunnen het zich gewoon niet veroorloven.
Onze ziekenhuiservaringen liegen er ook niet om. Tegenwoordig gaat er een aparte tas met antibiotica mee en speel ik doktertje. Weliswaar ben ik tot op het bot toe verzekerd en krijgen we alles vergoed, maar de vervelende ervaringen hebben ertoe geleid dat ik mijzelf en mijn familie mediceer. Laat ik ter verduidelijking weer eens een anekdote uit mijn Amerikahoed toveren toen de dollar nog een harde dollar was.
Naast meerdere kostbare bezoeken van Peter en Jacob vanwege brochitis, ben ik ook eens op de ER geweest voor een blaasontsteking. Ik hoef niemand te vertellen hoe dat in NL gaat: plasje naar de huisarts - uitslag - recept - rekening van een paar tientjes.
In de V.S. ging het als volgt.
Bij de receptie werd meteen om mijn creditcard + verzekeringspapieren gevraagd. Ik tekende voor $ 100,-. Vervolgens kreeg ik een naambandje om mijn arm. Paniek: ik zag mijzelf al in een ziekenhuisbed belanden. Ik moest mijn plasje doen in een steriele omgeving gade geslagen door 4 verpleegsters. Bloeddruk (veel te hoog vanwege alle opwinding), gewicht, hartslag, alle trucjes kwamen uit de doos. Standard procedure, sure! Standard payment!
Een simpele blaasontsteking en ik hoorde de $$-teller tikken. Toen wilden ze bloed afnemen en werd ik echt laaiend. No way!!!
Ze wilden mij een paar uur langer houden om die tensie naar beneden te krijgen. No way!!!
Vervolgens werd mij een papier onder de neus gedrukt waarop stond dat ik weigerde aan verder onderzoek mee te werken. Het huilen stond mij nader dan het lachen toen ik tekende.
Ja, in mijn plas werden enkele bacterieën waargenomen. Ik kreeg een kuur (ad. $ 65,-).
Al met al ben ik met dit akkefietje 3 uur zoet geweest - grotendeels wachten - en de navorderingen stroomden binnen. In totaal werd mijn ziektekostenverzekeringen voor $ 600.- opgelicht, want zo zie ik het. En er is niets wat ik er tegenin kon brengen. Tot een half jaar na dit ER-bezoek bleven ze rekeningen sturen. Twee keer heb ik de moeite genomen navraag te doen, maar dat was verspilde moeite.
Artsenhonoraria rijzen de pan uit. Waarom??
De verzekeringpremies van medici zijn astronomisch hoog vanwege de (eventuele) claims. En zo is de cirkel rond.
Medicare is sick en dat heeft Moore - volgens mij - met deze film aan de orde willen stellen. Wederom een vuiltje op het onaantastbare blazoen van het land der ongrensbare mogelijkheden.
Vervolgens werd mij een papier onder de neus gedrukt waarop stond dat ik weigerde aan verder onderzoek mee te werken. Het huilen stond mij nader dan het lachen toen ik tekende.
Ja, in mijn plas werden enkele bacterieën waargenomen. Ik kreeg een kuur (ad. $ 65,-).
Al met al ben ik met dit akkefietje 3 uur zoet geweest - grotendeels wachten - en de navorderingen stroomden binnen. In totaal werd mijn ziektekostenverzekeringen voor $ 600.- opgelicht, want zo zie ik het. En er is niets wat ik er tegenin kon brengen. Tot een half jaar na dit ER-bezoek bleven ze rekeningen sturen. Twee keer heb ik de moeite genomen navraag te doen, maar dat was verspilde moeite.
Artsenhonoraria rijzen de pan uit. Waarom??
De verzekeringpremies van medici zijn astronomisch hoog vanwege de (eventuele) claims. En zo is de cirkel rond.
Medicare is sick en dat heeft Moore - volgens mij - met deze film aan de orde willen stellen. Wederom een vuiltje op het onaantastbare blazoen van het land der ongrensbare mogelijkheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten