Eerst een proefje, dan aan het echte werk.
Soms hang ik er ook in.
Als 't effe niet gaat zoals ik wil.
31 augustus, 2013
30 augustus, 2013
Bewapenen
Het gaat ergens op lijken.
Maandagochtend beton storten en dan gaan de heren het huis bouwen in de loods.
Ze liggen prachtig op schema.
Vandaag was er een man extra die "de eindjes aan elkaar knoopte."
Meterkast
Ze staan in de gastenbadkamer.
Eén veranda paalhouder.
***
29 augustus, 2013
28 augustus, 2013
Piepschuim
G.&C. hebben een manier gevonden om mij snel van de bouwplaats weg te krijgen:
Met tempex, oftewel piepschuim.
Kijk: de afvoer van het hemelwater zit er al.
Maar ook een "geologische" vondst in de vorm van de drainage die een boer - ver voor 1970 - had aangelegd.
C. gaat door de blokken (als een warm mes door koude boter) met een "James Bond" moordwapen: een soort lasermes.
Voordeel: het piept niet en de omgeving verandert niet in een sneeuwlandschap.
Tot het weekend blijven ze werken aan de fundering:
Zand, tempex, zand, riolering, drainage en maandag beton storten.
Ik ga vrijdag maar weer eens kijken.
Als er niet meer gepiept wordt.
*****
27 augustus, 2013
Dagje bouwputten
Als het weer zo mee blijft werken mogen we echt in onze handjes knijpen.
Dankzij het nauwkeurige werk van "de graver" (hij had het zelfs voor elkaar gekregen om eerst het behang van de muren te schrapen alvorens aan de echte sloop te beginnen) kon Gijs de riolering bij het verbindingsstuk ontkoppelen.
Het was een interessante dag.
De gemeente heeft het huis officieel uitgezet (zie rode lijntjes).
Er is een gat van maar liefst 1,5 meter gegraven.
Daar gaat zand over wat geëgaliseerd wordt.
Morgen komt er tempex in, waar beton op gestort wordt.
26 augustus, 2013
Het spoor door de stad
Ze werken nu al twee maanden aan het verbreden van het tramtraject.
Het geeft veel overlast.
Dag en nacht.
Ook in het weekend.
Volgens P. moet het woensdag klaar zijn.
Maar voordien moet er ook nog een schoonmaakdienst aan de slag.
25 augustus, 2013
Wijken
Turkse wijk mag wel.
Rotterdam krijgt een woonwijk waar vooral oudere, Turkse Rotterdammers zich thuis moeten voelen. Bij de Afrikaanderwijk wordt een compleet stadje gebouwd met 400 appartementen, een hotel, winkels, horeca, zorgvoorzieningen, een mediterraan ogend binnenplein en een paleistuin.
Het project, Turkoois 100 % Zuid genaamd, is in Nederland volstrekt uniek in zijn soort, schrijft het AD vandaag. Als het project een succes wordt, willen de initiatiefnemers ook in andere Nederlandse plaatsen vergelijkbare complexen bouwen.
Villawijk mag niet.
De afgesloten ’elitewijk’ Ringvaartstaete mag er niet komen als het aan de PvdA in Capelle aan den IJssel ligt.
De partij eist van het college van burgemeester en wethouders dat de ontwikkeling van de ’gated community’ aan de ’s-Gravenweg zo spoedig mogelijk wordt stopgezet, omdat het slecht voor
Capelle zou zijn. De rijken moeten volgens de partij integreren, net als mensen uit het buitenland.
De bewaakte villawijk werkt naar de mening van de PvdA een tweedeling in de maatschappij ’onnodig’ in de hand. De scheiding tussen groepen inwoners noemt de politici onwenselijk en onacceptabel.
PvdA burgemeester Aboutaleb woont in de Hoflaan, een duurdere woonomgeving kun je in Rotterdam nauwelijks vinden.
Met gekromde tenen, maar I rest my case.
******
24 augustus, 2013
23 augustus, 2013
22 augustus, 2013
Kringloop
De inboedel staat binnenkort in andere huizen.
Maar ook de, in 2005 duurbetaalde, kunststof kozijnen en dubbele ramen worden hergebruikt.
Ze komen terug in ons nieuwe huis.
Grappig, de oude betimmering kwam tevoorschijn.
Herinnering aan lang vervlogen tijden.
21 augustus, 2013
Zierikzee, bezin U!
Dit schreef ik een maand geleden over de plannen van de gemeente.
Tot mijn grote plezier lees ik het volgende bericht op de PZC site:
ZIERIKZEE - Alle nog levende ereburgers van Zierikzee scharen zich achter de petitie van Jacques Geschiere die een eenmansactie voert tot behoud van de huidige inrichting van Havenpark en Kraanplein. De club verzet zich daarmee tegen de plannen van de herinrichtingsplannen van de gemeente. Donderdagmiddag wordt de door hen ondertekende petitie om 15.00 uur aangeboden aan Geschiere. Dat gebeurt op het Havenpark in Zierikzee. De ereburgers zijn oud-gemeentesecretaris en gedeputeerde Van Ommeren, oud-burgemeesters De Meester en Asselbergs en oud-wethouders Asma, De Rijke en Van Gastel en oud-raadsnestor Sprengelmeijer.
Er is een economische crisis, maar blijkbaar niet in Zierikzee.
De maximale termijn voor onze bouwvergunnig is over twee dagen bereikt.
Nu blijkt - ja dit is echt van de zotte - dat de vergunning er is, maar dat de benodigde stempels op zich laten wachten.
Vanwege nieuwe vloerbedekking in het gemeentehuis wordt de verleende bouwvergunning te laat afgegeven.
Dat houdt in dat wij een week later onze vloerbedekking kunnen leggen.
********
uitgetELd
P. wekte me om 8.30 uur, nadat ik vier uur had geslapen.
Ik hing in mijn nachtpon het eerste, 's nachts gedraaide, wasje op en stopte een allerlaatste "vuile" dekbedhoezen -en handdoeken was in de machine.
Daarna begon het uitruimen van de laatste objecten. Dingen die je bij de hand moet houden, dingen die mee naar Rotterdam moesten, dingen die je snel over 't hoofd ziet.
Twee kopjes koffie en het Nespresso apparaat kon naar de opslagcontaimer.
Zo ging dat door totdat de uitruimers om 11.30 uur kwamen.
Ze hadden twee klussen aangenomen, waardoor wij in de vergeethoek terecht kwamen.
Wetende dat de aannemers rond drieën zouden komen voor een laatste bespreking (waar komen de lichtpunten en de radiatoren?....jeetje wat is dat moeilijk) moest ik de uitruimers achter de vodden zitten.
Zo nu en dan met bruut geweld werd het huisje kaalgeplukt.
We kwamen tot bijzondere ontdekkingen (foto boven).
Tijdens de bespreking met de aannemers kon ik nauwelijks mijn gedachten erbij houden.
Gelukkig had P. zich goed voorbereid en kwamen we er vrij snel uit.
Tsja, wat moet ik hier nou bij opmerken?
19 augustus, 2013
Een lach en een traan
Hij nam mij en ik nam hem.
Wij verheugen ons op het nieuwe huis, maar nemen ook met weemoed afscheid van dit huisje.
Wat hebben wij heerlijke jaren gehad in dit kleine bungalowtje dat zeker tekortkomingen had, maar wat ons zo veel heeft gegeven.
Ik kan nu zo snel niet achterhalen wanneer het was (gok 2004) dat zoonlief en ik nog door de ramen gluurden.
Bij stom toeval kwamen we in dit park.
Bij stom toeval trof ik de behulpzame beheerder van het park.
Toen hij de prijs noemde viel mijn mond open. Terplekke nam ik een optie, zonder met P. overlegd te hebben - maar met goedkeuring van zoonlief.
Twee weken later zaten we bij de notaris.
Alles wat we willen behouden staat in de opslagcabine.
Vannacht slaap ik voor het laatst in het kampeerbed en kijk ik naar de schimmel op de muren.
Hoewel de keuken er morgen uitgaat en ook de magnetron wordt opgehaald moest ik er vandaag met een sopdoek doorheen.
Macht der gewoonte.
Morgen wordt het huisje dus ontruimd.
Volgende week is er geen huisje meer.
Even slikken. Even snikken.
Maar dan weer lachen.
****
17 augustus, 2013
Witgoed
In de serie "P&E houden de economie draaiende" (premier Rutte zou mijn blogjes eigenlijk eens moeten lezen) was vandaag de witgoed verkoper aan de beurt.
Dat woord witgoed is inmiddels achterhaald. Onze nieuwste aanwinst is grijs of -zilverkleurig.
Wij kregen goede uitleg over de American fridge.
Vervolgens gingen we naar het witgoed.
Wasmachines.
Ook hier uuuuuiiiiitleg. Maar na vier machines had ik mijn keuze al gemaakt.
De verkoper ratelde echter vrolijk verder.
Ik stond nog bij de door mij uitgekozen Siemens terwijl hij bij de vernuftige LG stond.
"Nee, nee - stopt u maar. Dit wordt 'm."
'Ja maar, deze.....'
"Nee, nee: ik hoef geen machine die aanvoelt of de was vuil is of niet."
'Ja maar, deze.....'
P., die in iedere winkel eerst op zoek gaat naar een stoel, genoot op afstand.
Toen wij bij hem aan tafel kwamen zitten om de koop definitief te maken verdween de glimlach.
De verkoper dacht blijkbaar dat dit onze eerste wasmachine was.
Het garantie-verhaal, dat hij tijdens de laatste bijscholing uit zijn hoofd had geleerd, moest eruit.
P. probeerde er een paar keer tussen te komen.
Tevergeefs.
Ik zag zijn gezicht steeds kwaaier worden.
En ja hoor.........
"Stop!! Ik zeg u - stop!!. Ik wil geen extra garantie. Ik ken uw verhaal en wil er niets meer van horen."
'Ja, maar - ik moet.....'
"Nee! U irriteert me. Dus stop nu. Wij kopen een wasmachine en een ijskast. That's it."
'Okee,' zei de verkoper.
En okee was het. No hard feelings.
BCC Middelburg is trouwens een prachtige winkel met scherp geprijsde artikelen en een uitstekende service.
P. had gelijk, maar toch had ik dit keer met de verkoper te doen.
16 augustus, 2013
Goed adres
(Het nieuwe) De Vierbannen naast het "Watersnoodmuseum" is zeer de moeite waard.
Ik had een tafel gereserveerd in de brasserie en gevraagd of we mosselen konden eten.
Ja, dat kon - al bleek later dat mosselen niet op de kaart stonden.
De brasserie is op de begane grond. Het buitenterras kijkt helaas niet over de dijk heen.
Dat doet het terras van het, op de eerste verdieping gelegen, restaurant wel.
We werden beneden verwelkomd. De ober nodigde ons uit boven op het terras te gaan zitten. We mochten dan kiezen wat we wilden eten.
Een aardige geste.
We kozen een voorgerecht van de brasserie-kaart en mosselen, maar kregen desondanks twee amuses.
Weer een aardige geste.
De eerste poging mosselen was niet echt succesvol.
Ze werden bijna koud opgediend.
En dus gingen de mosselen direct terug.
Geen probleem, want wij genoten van het uitzicht en de wijn.
De tweede poging was geslaagd.
Dampende borden mosselen. Heerlijk!
Het dessert lieten we schieten.
Koffie, met friandises en andere lekkernijen, werd ons aangeboden.
"Vanwege de koude mosselen."
Helemaal niet nodig, maar wederom een heel aardige geste.
De locatie, de inrichting, de bediening, de kaart, de wijn, het eten......:
De Vierbannen is in alle opzichten een aanwinst voor culinair Schouwen.
**********
Abonneren op:
Posts (Atom)
