Ja ja, ik stonk erin en nam op de markt wisselgeld in centen aan.
"Ik heb niet anders," zei de groentevrouw.
Ik geloofde haar niet, maar kon er niets tegenin brengen en liet me overrompelen.
De volgende keer pinnen, El!!
Maar de cent is in de hele EU een betaalmiddel en Nederland is toch (nog) lid?
Maar bij de Toko in de Markthal begon een felle discussie.
"Neen, die nemen wij niet."
Ze wees op een bordje. Ik liet niet los en vroeg de manager te spreken.
Dat werd de verkoopster te erg. De rij werd langer.
"Laat maar zitten, ik schiet het wel bij."
Maar nog steeds had ik die centen in mijn portemonnee.
Ook bij Albert Heijn probeerde ik ervanaf te komen.
De kassière keek me aan alsof ik een oplichter was.
"Die mag ik niet accepteren."
'Het is gewoon geld, hoor. roep je manager maar.'
Ze belde naar de klantenservice.
"Ja hoor, die mag je accepteren."
Ik was ze kwijt.
Maar hoe zit dat nou met die centen??
Even opgezocht.
Zo mogen winkeliers ook op eigen houtje bepalen om muntjes van 1 en 2 eurocent niet meer te accepteren. Maar ze zijn verplícht hun voorwaarden duidelijk te maken aan de klant. „En dat moet in koeieletters op de kassa staan”, zegt Oudejans (van DNB). Of bijvoorbeeld op een sticker op de deur
De klant kan dan voor een andere winkel kiezen.
Conclusie:
Wil je geen gezeur, dan moet je gewoon geen centen in je portemonnee hebben.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten