Mijn moeder zou vandaag 95 jaar zijn geworden.
U weet wel - die vrouw wier leven beheerst werd door de Tweede Wereldoorlog. Die vrouw die haar leven in de waagschaal stelde voor de vrijheid van meningsuiting. Die vrouw wier vrienden -en toekomstige man vermoord werden als gevolg van het verspreiden van kranten.
Ik had een mooie fles klaarstaan om op haar -en mijn echtgenoot te proosten.
Hij belde vanmorgen blij vanuit de Daniel den Hoed.
"Goed nieuws......mooie bloeduitslagen!"
Mijn dag begon zonnig.
En toen............
- de door mijn huisarts gefaxte medicijnen lagen niet klaar bij de apotheek.
Tien telefoontjes later, naar huisarts en apotheek, was het probleem opgelost.
Ergernis. Boos!
- de hond ontsnapte, in één onoplettende minuut, uit de omheinde tuin.
Ze was een uur lang onvindbaar.
Nadat ik mijn keel schor geschreeuwd had en vanwege de schemer huiswaarts keerde, zag ik de buurman achter Jacky aanlopen.
Ergernis. Boos!
- bozigheid en verwijten van echtgenoot.
Boos terug!
- bij de grootgrutter AH stonden 24 losse potten sperciebonen klaar.
Ik had twee trays (verpakkingen) besteld.
Ergernis. Boos!
- mijn portemonnaie was foetsie.
Lag tussen voor -en achterbank in de auto.
Ergernis. Boos!
- emballagebon foetsie.
Het zoveelste zoekmoment.
Lag het op de balie van de klantenservice.
Ergernis. Boos!
Ergernissen. Boosheid.
Persoonlijke ongemakken. Vervelend voor mij.
De grootste schaduw kwam vandaag toch echt uit Parijs.
Een schaduw die de wereld in het donker zette.
Daar werd een moordaanslag gepleegd op de redactie van Charlie Hebdo.
Een regelrechte aanslag op de vrijheid van meningsuiting.
Hoe nu verder?
Ik weet het wel.
Precies wat Arnold Karskens twitterde: "Het Midden-Oosten schuift op naar West-Europa."
U wilt liever leuke blogjes over Jacky?
Die kan ik u momenteel niet bieden.
Momenteel weet ik me geen raad:
Ben ik bang,
Of kook ik van woede?
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten