Oud type

"Oud type."

Ons kind zal twee zijn geweest (1981/82) dat hij in Egmond op de schoot van zijn grootvader voor het raam alle automerken opdreunde.

Mercenes.

Cinetroen.

Jeno

....

Wist hij het niet, dan was het een "oud type."

Gisteren herdacht ik de 97ste geboortedag van mijn moeder.

Ik zag een kamer vol rokers. Papa had alle merken in huis.

Ik zag koffie en gebakjes. "Foei, het zijn taartjes," zou mijn schoonmoeder mij verbeteren.

Maar in Rotterdam werden gebakjes gegeten. Van Nienhuis.

En daarna was er bowl.

De glaasjes staan hier in de kast. Ik heb ze nog nooit gebruikt, maar kan er geen afstand van doen.

Er werd gedronken.

Bier, jenever, advocaat, sherry, martini...

De zussen smeerden toastjes, van die kleine vierkante.

Ik sneed blokjes kaas en worst.

Het was altijd gezellig.

Pap achter de piano. De tantes stonden achter hem evergreens te zingen.

Wij zongen en dansten tussen de schuifdeuren.

Oud type.

Wat dacht u van deze twee.

Ik herinner mij vaag de Opel Olympia die als gezinsauto dienst deed.

Ook zie ik mijn moeder in een lesauto stappen op de hoek van de Oranjelaan en de Julianalaan.

Ze was geen held.

Haar eerste autootje was een wit Renaultje.

Een leuk autootje (met dubbele clutch), maar mijn moeder kon er totaal niet mee overweg.

Ze schoof het stuur en zat met haar neus tegen de voorruit.

Wanneer ze de motor startte dacht je dat er een helicopter opsteeg.

En een rook dat er uit die uitlaat kwam!!

Ze verzoop de auto regelmatig en dan werd mijn vader weer uit een vergadering gebeld terwijl mama's patiëntjes in Rotterdam-Zuid op haar zaten te wachten.

Met een lach en een weemoedige traan denk ik terug aan die tijd.

Daar heb ik, naarmate ik ouder word, steeds meer last van.

*****