EPD

 

 

Dit is niet mijn gewoonte, maar Linkedin herinnerde Vertelsels aan haar negende verjaardag en dus:

 

Dit is blog 4518 van Jaargang 10

 

 

Het risico dat vrienden (op Facebook) mij streng gaan toespreken neem ik op de koop toe.

 

Sinds dinsdag ziet alles er weer anders uit.

De schrik is mij letterlijk en figuurlijk om het hart geslagen.

 

Nam ik voorheen de helling op de Willem Ruyslaan zonder een extra zuchtje, gisteren was ik ineens buiten adem.

Bij het stoplicht legde ik zelfs mijn duim op mijn pols.

 

Angst voor de uitslagen (gisteren zijn er al echo en MRI gemaakt) heb ik niet. Het accurate handelen van de cardioloog stelt mij gerust.

 

Aan het feit dat ik (een gezond mens) meedoe aan een routine onderzoek waar dan toch iets dat niet klopt uitkomt (in mijn geval niet goed klopt) moet ik wennen.

 

Geschrokken, ja. Maar in paniek ben ik niet geraakt.

Dit in tegenstelling tot 2002 toen bij P. leukemie werd geconstateerd.

 

Merkwaardig, die gelatenheid.

 

Behalve dan dat ik nu heel erg op mijn ademhaling en hartslag let.

 

Even terug naar dinsdag: toen ik van het ene op het andere moment in de wachtkamer van het Havenziekenhuis zat.

 

Ik kreeg een vragenlijst in mijn handen geduwd.

Vragen als: welke medicatie gebruikt u?, operaties en zo ja wanneer?............

 

Even invullen.

Even...

 

Volkomen confuus en geëmotioneerd dat ik daar zat moest ik ineens terug naar 1967, toen mijn amandelen in dit ziekenhuis werden "geknipt."

En naar 1984, toen mijn galblaas in dit ziekenhuis werd verwijderd. OF was het 1985?

 

Natuurlijk weet ik de exacte jaartallen niet meer. En nog oudere mensen kunnen dat helemaal niet terughalen.

 

Twee dagen later weet ik wat ik allemaal vergeten ben.

 

Dat EPD (Electronisch Patiëntendossier)

 Ik ben en blijf VOOR!!

*****