Manlief geeft naar eer en geweten antwoord.
'We wonen in Rotterdam. Dus ben ik voor Leonidas.'
Wij zijn nog niet op het nieuwe complex geweest.
De verhalen zijn niet overdreven. Het is inderdaad gigantisch.
In "onze tijd" kenden we iedereen.
Er lopen nu duizenden mensen. Maar gezellig is het nog steeds op Thermopylae.
We zoeken een plaats in de schaduw.
Jacky gedraagt zich perfect.
Het gaat om een plaats in de overgangsklasse.
Leonidas wil promoveren.
Alkmaar wil niet degraderen.
De eerste wedstrijd ging via een shoot-out naar Alkmaar, gisteren was het 1-5 voor Leonidas en ook vandaag zien wij een veel sterker Leonidas overtuigend met 5-2 winnen.
Bij 5-0 krijg ik medelijden met de Alkmaarders. Het dreigt regelrecht op de vernedering uit te draaien.
Ik weet niet of de hitte of Leonidas de kazen doet smelten.
>>>De herinneringen aan toen drijven vanzelf boven.
Toen ze nog op gras speelden.
Toen er nog geen sponsors waren.
Toen de coach nog zelf de lijnen kalkte, vlak voor de wedstrijd.
Toen de mannen met de bus, vanwege autoloze zondagen, naar Alblasserdam reisden.
Toen manlief altijd met verkeerde kousen thuiskwam.
Toen iedereen welkom was op hockeyfeesten en niemand van legitimeren - laat staan beveiliging had gehoord.
Toen.....
P. speelde bij Leonidas, de gezelligste hockeyclub van Rotterdam, in Heren 1.
De club die dankzij de toestroom van studenten op de kaart kwam te staan.
In 1977, Leonidas was net gepromoveerd naar de 2e klasse, verhuisden wij naar Noord-Holland.
Manlief ging bij het grotere AMHC (Alkmaar) hockeyen.
Ook een heel gezellige club, maar met een andere opbouw.
Studenten verlieten de provinciestad en beproefden hun geluk in Amsterdam of Groningen.
De toekomst lag of zat nog in kinderwagens.
Helaas: de grote beloftes verlieten de club na het eindexamen.
Vanuit Amsterdam en Amstelveen lonkte de hoofdklasse.
Met dat probleem heeft Alkmaar altijd te maken gehad.
Het niveau was hoog. Er zat veel meer structuur in de vereniging. Het liep als een geoliede machine.
Ook het prachtige complex maakte indruk.
Het fantastisch georganiseerde (internationale) Paastoernooi staat helder op mijn netvlies.
Een paar jaar geleden ontving manlief een uitnodiging voor een reünie met oud-bestuursleden.
Leuk om oude vrienden weer te zien.
Echter, we schrokken van de staat waarin het clubhuis verkeerde.
Okee, het balkon was vergroot en de bestuurskamer was doorgebroken, maar verder verkeerden de kleedkamers nog in dezelfde staat als P. het in 1983 achterliet
Dat gold ook voor de bar.
Maar AMHC dacht aan andere dingen.
Er moest een tribune komen.
En dus stond die avond in het teken van "geld ophalen."
Nu heeft de club zijn eigen Berlusconi die sinds jaar en dag ook shirtsponsor is en wiens vrouw tijdens die reünie een soort van fundraiser speech hield.
Er werd lauwtjes op gereageerd.
Toen wij later aan de bar zaten vroeg ik aan een van de bestuursleden waar ik dan geld kon doneren.
Tja, daar vroeg ik iets.
Er werd gezocht naar een voorwerp waar geld in kon.
Ik was de enige, voor zover ik weet, die iets in dat doosje gedaan heeft. Die verplichting voelde ik, al had ik voor een goede opknapbeurt van het clubhuis heel wat enthousiaster mijn portemonnee gepakt.
Nooit heb ik iets vernomen.
Later begreep ik van vrienden dat er inderdaad een tribune was gekomen, die natuurlijk de naam van de Alkmaarse Berlusconi kreeg.<<<
De overwinning van Leonidas smaakt zoet.
Het verlies van Alkmaar smaakt zuur.
De tribune van de eersteklasser.......ach wat verlang ik terug naar de tijd dat we elkaar warm hielden langs de lijn.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten