Er zijn een paar honderd gasten in het hotel, maar een paar duizend verblijven buiten.
Ik wist er een te redden uit het zwembad.
In eerste instantie dacht ik dat hij dood was, maar na even op het droge te hebben gelegen kwam er activiteit in het lijfje.
Rustig een boekje lezen was er zondag niet bij.
Twee echtparen en hun iPhones waren in een luid gesprek verwikkeld.
Geen idee tegen wie ze nu eigenlijk spraken, maar wij werden ongewild deelgenoot gemaakt van hun onzinnig gekwaak.
De vrouwen vooral tetterden door elkaar heen met hun berichten van de iPhone.
"You know what, it's 35℉ in Moskow."
"If is it 20℉, shouldn't it be snowing?"
"Hey hon, you have a doctor's appointment next Tuesday at 10. Did you know that."
Een van de vrouwen boog zich voorover en mijn vriendin uit Chicago begon te grinniken.
Ik wist meteen waarom.
De forse voorgevel dreigde zichzelf bloot te geven.
Aan de andere kant van het zwembad lag een broodmager meisje op een stretcher, zichzelf obsessief vol te proppen met popcorn en fast food. Een onsmakelijk tafereel.
Ik kon het niet aanzien en moest toevallig toch naar de wc, wat een mooie escape was.
Echter, ik hoorde de deur dichtslaan en in de wc naast me werd eerst gekokhalst waarna de maag werd geleegd.
Het zal toch niet, dacht ik.
Ja hoor. Hetzelfde meisje.
We gaan liever naar het strand, maar met enige regelmaat protesteren mijn luchtwegen daar tegen.
Zodra de wind uit zee komt is er red tide. Geloof me, dat is niet leuk.
Gisteren was de wind gedraaid en dus probeerden wij het nog eens.
Deze twee zeearenden hadden een verhitte discussie met elkaar.
De onderste had een flinke vis in zijn klauwen en wenste die met niemand te delen.
De gevolgen van red tide waren nog niet geheel opgeruimd.
De dode vis wordt door sommige vogels opgegeten, wat nog meer slachtoffers tot gevolg heeft.
En maar blijven volhouden dat er niks aan de hand is met ons klimaat.
De dood ligt op het strand!
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten