Alsof je door een schilderij rijdt

Ullswater.

Ideaal wandelweer: droog, 18 graden. Dus de stappers aan en de stok in de hand.

Aira Force aan Ullswater stond op het programma.

Wij dachten vroeg te zijn, 10.15 uur, maar er waren meer wandelaars op pad. Gelukkig konden we de auto goed kwijt. Gratis, want we zijn lid van de National Trust.

Na een half uur keerde manlief terug en stiefelde ik ver naar de waterval. Dat was geen makkelijke klim, maar terug was het voor mij nog angstiger. Ondertussen, terwijl ik liep te zuchten en te steunen, belde manlief zeker vier keer. De telefoon zat in mijn rugzak en ik dacht….fuck.

Het was zeker de moeite van de inspanning waard.

↑Verboden terrein, ze waren het pad aan het herstellen.

Vervolgens naar ons herbergje op de berg, met uitzicht op Lake Windemere. Het uitzicht is altijd de moeite waard. Het verbaasde ons dat er weinig toeristen waren.

De auto geeft al dagen signalen dat er iets is met de bandenspanning. Niet in bar, maar in psi.

Gisteren had manlief ze al opgepompt, maar volgens onze garage, die we op de berg even belden was dat niet genoeg. 2,7 bar staat gelijk aan 39,15 psi. Dus heeft manlief er zojuist weer wat lucht aan toegevoegd. Maar het signaal in het dashboard krijgen we niet weg en ik weet dat dat een “ergerpuntje” wordt.

Het is persoonlijk, maar ik vind the Lake District mooier dan het binnenland van Wales. In feite lijkt het erg op de Yorkshire Dales, maar dan met meren.