Kletsen over ditjes en datjes

Het regent, mijn laptop wil geen wifi-verbinding aan met de camping, afbeeldingen kan ik niet meer zien – kortom een grijze zondag.

Maar ik kan niet zonder bloggen. Het is ontspanning voor. Manlief kijkt naar golf, Jacky ligt naast hem tevreden te snorren, zachtjes tikt de regen op de caravan en ik tik een leuterblog.

Ook wel eens gezellig.

↓Te beginnen met die stomme campers waar er vorige week echt veel te veel van stonden. Het leek meer op een vrachtwagen parkeerterrein dan een kampeerterrein. Caravans waren op één hand te tellen. Florent vindt het ook niet leuk, maar het is wel zijn boterham.

Het voordeel volgens de campers is dat ze sneller weg zijn dan caravans. Dat betwijfel ik zeer. Ten eerste moet binnen ook alles vastgezet worden en daarna staan ze in de rij bij de water stort -en laadplaats: ↓de bushalte genoemd door manlief. Bij aankomst moet de camper ook rechtgezet worden als het terrein niet vlak is.

We hebben een Duitse buurcamper die hier een personenauto huurt. Dat kan natuurlijk, maar voor dat geld kun je net zo goed een huis huren.

Ze worden sacherijnig met slecht weer, want dan heb je niks aan de fietsen.

Maandag had ik een enorme was. Een gedeelte van de zomerkleding wilde ik al opbergen.

Gek, maar dan heb je ineens het nu is het wel genoeg gevoel.

Op de camping is maar een wasmachine en een droger. Beiden zijn altijd bezet.

Op het parkeerterrein van de supermarkt, waar alle camperplaatsen ook bezet zijn, staat een gebouwtje met fabrieksmachines. Goedkoper en beter.

↓In de caravan improviseerde ik een strijktafel.

↑Een ramp voor je apparaten is het harde water. Ik moet regelmatig de waterkoker ontkalken met schoonmaakazijn In mijn Nespressoapparaat gaan alleen flessen water. Als we terug in Nederland zijn moeten we het waterreservoir en de leidingen ook spoelen met Steradenttabletten. 

Donderdag aten we weer in Bayeux bij het intieme man/vrouw restaurantje Gourmandise&Tradition. Het was heerlijk, maar we ontdekten veel van dezelfde ingrediënten/gerechten als de week ervoor – terwijl het menu iedere week zou worden gewijzigd.

(Ja, ↑ het briefje "rechts rijden" blijft nog even op het dashboard geplakt. Een paar dagen geleden ging manlief nog in de fout😓)

↑Het viel ons op dat er veel busreizen in het naseizoen deze contreien opzoeken. Her en der - bij monumenten, musea en herdenkingsplekken staan gidsen met vlaggetjes en hoor ik regelmatig in het Duits, Engels, Frans, Spaans, Italiaans.... “U heeft een half uur.” 

Maar wat ook opvalt zijn de vele Nederlandse kentekens die we onderweg tegenkomen.

Donderdag en vrijdag waren warme dagen. Dat waren we niet meer gewend.

 In de ochtend wandelden we met Jacky over het strand van Vierville-sur-Mer, waar vorig jaar de officiële herdenking met staatshoofden werd gehouden.

Heerlijk stil strand en het zilte water voelde helend aan.

Voor manlief was het te warm.

Heel eigenwijs wilde hij niet onder de luifel vandaan komen. Ik moest hem overreden dat het daar benauwder was dan in de schaduw van de bomen. Uiteindelijk kwam hij naast me zitten en moest toegeven dat hij zich daar beter voelde.

Vrijdagmiddag moest ik toch weer boodschappen doen bij Leclerc in Bayeux. Dat is voor mij geen straf, zeker niet nu er nieuwe winkelwagens staan.

Ik kijk mijn ogen uit. Er is ook een fantastische non-food afdelingen met geweldige keukenapparatuur -en benodigdheden. Het kost me moeite mijn hebberigheid in de hand te houden.

↓Maar deze aanbieding steelpannen kon ik niet weerstaan.

Ook neem ik Barilla-producten, boter, jam en wijn mee naar Nederland – vanwege het aanbod en de prijs. Als we in Zoutelande wonen zullen we sowieso voor Jacky’s voer (in Nl. niet te krijgen) naar Leclerc in Duinkerken rijden. Een lekker uitje.

En de slager draait gehakt op verzoek.

Gisteren gingen de ramen open zodat ik de randen goed kon schoonmaken.

↓Er willen zich soms wat beesten nestelen. 

Dat manlief niet mensenschuw of gesloten is blijkt wel wanneer zijn “vriend” le pêcheur langskomt om trots zijn vangst van de dag te laten zien.↓ 

“C’est ma passion” had hij gezegd. 

Iedere dag zien we hem vertrekken en thuiskomen met een paar hengels en schepnetten.

Een andere ami die hij heeft opgedaan vanwege verleende hulp is het baasje van Taxo, een grote Engelse setter. Dit baasje wilde van onder de bomen wegrijden met de satelliet schotel nog uitgeklapt. Manlief was er net op tijd bij.

↑Sindsdien kunnen we geen kwaad doen. Het is een lief stel in een oud campertje. Ze zijn helemaal ingericht om tot 1 november te blijven. De tent is ingericht als eetkamer. Hij doet alles. Zij kijkt in de deuropening toe of wacht aan tafel op haar kok.

Eten is hun belangrijkste activiteit. Van verre ruik je de knoflook. Maar hij is ook heel behendig in het openen van oesters. Levensgenieters die na de zware lunch een dutje doen. Ik kreeg de tip welke cider ik voor mijn schoondochter moest kopen.

Het is vandaag dus voornamelijk nat en vocht willen we niet binnen hebben. Dus komt mijn haardroger goed van pas.↑

↑Het verschil met vorige week is groot.

Het bord complet is opgeborgen. Florent heeft zelfs een week vrij genomen.

Gaëlle zegt het alleen af te kunnen, met zo nu en dan hulp van haar moeder.

Het is niet te geloven, maar volgende week zijn we op weg terug naar Nederland.

Ik zal dit gebied heel erg missen.

*****