Pointe du Hoc

 Het is de afgelopen weken zeer wisselvallig weer geweest, maar we hebben iedere keer geboft met de wandelingen.

Dit was gisteren.

↑Vroege vogels waren aan het "zeejoggen."

↓En deze paarden mochten pootjes baaien.

↑De eenzame fietser op Omaha Beach.

Ik wandelde met Jacky naar St. Laurent. 

Vanmorgen kon ik bij de visboer aan de overkant niet krijgen wat ik wilde, namelijk tong of tarbot.

Dus snel in de auto en naar de visafslag in het dorp die tot twaalf uur open was. 

↑Ik zag dat er tong lag maar moest achterin een lange rij aansluiten. Gelukkig kwamen de meesten voor krab, kreeft, mosselen, garnalen en bulots.

Daarna door naar Pointe du Hoc

Het is heel vervelend dat ik mijn afbeeldingen niet kan bekijken, laat staan dat ik ze kan bijsnijden.

Dus op goed geluk zet ik ze op mijn blog en maak dan een schifting.

In de jaren tachtig waren we hier voor het eerst. Je kon toen een goed beeld krijgen hoe de Duitse artillerie was opgesteld.

In de loop der jaren is dat allemaal weggehaald.

Jammer.

Wat is overgebleven is een landschap van bomkraters met een paar bunkers, waarvan de meeste verboden terrein zijn. Je moet een pad volgen dat aan beide kanten met prikkeldraad is afgezet.

Sinds de Amerikanen de scepter zwaaien over dit gedenkwaardig stuk land is er veel veranderd en niet ten goede.

Er zijn welgeteld twee bunkers te bekijken.

Ik hoorde alarmerende geluiden. Een Franse gids vertelde dat de zee het land tot zich neemt. Hoelang duurt het nog voordat deze bunker in zee wegzakt?

Ik ontplofte toen een kind van ↑ buiten door de vader naar binnen ↓ werd getrokken, gierend van plezier.

Hoe haal je het in je hoofd.

Mijn foto was gemaakt, dus ik verliet kwaad de bunker.

"This is a historical site - not a playground." De reactie wachtte ik niet af.

Verderop stond security. Ik meldde wat ik net had meegemaakt.

Hij spoedde zich meteen naar de bunker.

Ik kan het niet laten, maar met enige argwaan observeer ik mensen.

In de jaren tachtig zag je nauwelijks Duitsers in deze contreien. Dat is totaal veranderd. Je hoort ze niet, maar de Duitse kentekens liegen niet. 

Heel anders zijn Amerikanen die onbehoorlijk luidruchtig zijn en met de borst vooruit lopen alsof ze ons willen kleineren.

 

↑Luchttoevoer

Ik eindig met wat foto's uit het verleden.

↕Zo was het veertig jaar geleden. Je kon/mocht over het hele terrein lopen.

Geen hekken, geen afrasteringen, geen prikkeldraad, geen verplicht pad volgen.

President Biden bezocht Pointe du Hoc vorig jaar tijdens de herdenking van 80 jaar D-Day.

Voor mij was het definitief de laatste keer. 

Het doet pijn, want The Rangers verdienen beter.

******