Wij zaten er gisteren helemaal klaar voor: Robert Lathouwers op de 800 meter.
Ik volg Robert nu een jaar op de voet. Hij is een enthousiaste facebooker die zijn vrienden goed op de hoogte houdt.
Mijn gedachten waren ook bij de familie van Robert.
Hoe hard zou de spanning toeslaan?
Vandaag las ik deze leuke -en inleefbare column van zijn partner Emilie.
"Zondag 5 augustus aangekomen in Londen samen met de moeder van Robert. Hier zullen wij in een hotel tot de 10e verblijven. Verderop in dezelfde straat van ons hotel hebben ook de vader en stiefmoeder van Robert een hotel geboekt. Al met al een gezellige boel dus!
Gister in de avond nog met Robert afgesproken, al kwamen we er beiden snel achter dat dit eigenlijk nooit de bedoeling had kunnen zijn. Afgesproken in het winkelcentrum dat grenst aan het Olympisch dorp, zodat ik hem even een sterkte knuffel kon geven. Terwijl we aankwamen stond Robert daar in zijn mooie Olympische outfit, met zijn Coach aan zijn zijde. Na 30 seconden werd onze warme ontmoeting al verstoord door een donkere stem die ons erop attendeerde dat het wel weer welletjes was. Mijn wenkbrauwen drukten al zachtjes naar beneden, er ontstonden plooien op mijn voorhoofd en mijn stembanden werden al in gang gezet. Maar net op tijd kreeg ik een wake up call, zijn coach had gelijk en het was tijd voor afscheid. Terwijl Robert weg liep met zijn coach, draaide hij zich nog even om en gaf een knipoog."
Gister in de avond nog met Robert afgesproken, al kwamen we er beiden snel achter dat dit eigenlijk nooit de bedoeling had kunnen zijn. Afgesproken in het winkelcentrum dat grenst aan het Olympisch dorp, zodat ik hem even een sterkte knuffel kon geven. Terwijl we aankwamen stond Robert daar in zijn mooie Olympische outfit, met zijn Coach aan zijn zijde. Na 30 seconden werd onze warme ontmoeting al verstoord door een donkere stem die ons erop attendeerde dat het wel weer welletjes was. Mijn wenkbrauwen drukten al zachtjes naar beneden, er ontstonden plooien op mijn voorhoofd en mijn stembanden werden al in gang gezet. Maar net op tijd kreeg ik een wake up call, zijn coach had gelijk en het was tijd voor afscheid. Terwijl Robert weg liep met zijn coach, draaide hij zich nog even om en gaf een knipoog."
Ik hoop morgen op een vervolg.
Rotterdam is trots op Robert.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten