Als je dreigt/neigt in de spreekwoordelijke put te geraken moet je zorgen dat die put uit het gezichtsveld blijft.
Afleiding zoeken.
Ik was een nachtje in Rotterdam.
>>>Mijn fysiotherapeut uit Brouw is begin van dit jaar naar Rotterdam verhuisd.
Ik heb het twee weken geleden bij haar opvolger geprobeerd.
Helaas: toen ik hem als een bulldozer over mijn pijnlijke gewrichten voelde gaan en het (tot zijn grote, boze schrik) uitgilde van pijn en benauwdheid was het snel klaar.
Ik was gewaarschuwd want hij had van tevoren aangegeven niet van de zachte aanpak te zijn.
Mijn BPPD-klachten verdwijnen echter alleen bij de zachte aanpak.<<<
Donderdag nam ik de Sprinter naar Den-Haag.
Recht tegenover het CS wordt een kantoorgebouw afgebroken.
Zo middenin het centrum lijkt dat een tamelijk gevaarlijke klus.
Er stonden twee vrouwen bij het hek.
"Zonde, hè?"
Ik knikte.
Het zag er naargeestig uit.
Het gebouw leek mij nog niet zo oud, maar werd nu laag voor laag gepeld.
De Sprinter bracht mij weer terug naar Rotterdam-Blaak.
De conducteur had het druk, want deze "boemel" stopte bij alle plaatsen waar een treinstation is.
Het treinstel waar ik in zat was nagenoeg leeg, maar de conducteur ging telkens 1e klasse zitten.
Het werkte op mijn lachspieren. Hij moest namelijk 18 keer in actie komen (stops).
Ik zat in het tussenstuk naast de deur, precies waar hij telkens moest zijn.
Het fluitsignaal eist een bepaalde blaastechniek.
Eén lange -en één korte tuut is normaal voor vertrek.
Maar tijdens de controle was er iemand die (per ongeluk) had uitgecheckt in plaats van ingecheckt.
De conducteur was zo aardig om bij station Delft-Zuid uit te stappen met de OV-pas van de "zwartrijder" en aldaar in te checken.
Via drie lange tuuts gaf hij aan dat er even gewacht moest worden.
Dat hij die moeite nam vond ik geweldig.
Hij verdiende zijn rust in de 1e Klas.
Hoeveel minuten zitten er tussen Delft-Zuid en Delft?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten