Als voorafje hadden we gisteren een dikke volgezogen teek te pakken onder een van Jacky's oksels.
Halsbandje, druppels of pillen......ze zijn niet bloedzuigerproof.
Blijf uw huisdier goed nakijken!
Dat was de aanloop naar een heel ander verhaal.
Even terug naar begin dit jaar.
Nadat we (begin februari) een paar dagen in Florida waren, ontdekte ik in een van de kleine koffers een vreselijke stank.
Een pieslucht.
"Zou een van de katten van Kim (onze vriendin in Atlanta, bij wie we een nacht logeerden) onze koffer als wc hebben gebruikt?
Nee, dat kan niet.
We zijn daarna gaan rijden naar het zuiden met nog vier overnachtingen.
Toen was er niets te ruiken."
'Het is een lijkenlucht,' vond P.
Ik zette het koffertje een week lang op het balkon in de hoop dat de zeelucht goed werk zou doen. Tevergeefs, de lucht bleef en leek zelfs intenser.
Voor de terugreis naar Nederland legde ik er lavendel zakjes in.
Vandaag (bijna een half jaar later) haalde ik, niets vermoedend, het koffertje tevoorschijn.
Toen ik het opendeed kwam weer die stank vrij.
Ondragelijk.
Ik nam het koffertje mee naar buiten en besloot alle ritsen in de voering eens open te maken.
Niets.
Maar er zat nog een extra lapje in. Dat schoof ik voorzichtig opzij.
Bij het zien van een piepklein neusje rende ik naar binnen.
"Een muis. Een lijk"
Wanneer?
Waar?
Hoe?
Dat de verstekeling onder de scan door de Amerikaanse security niet is opgemerkt verbaast mij misschien nog wel het meest.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten