"Maak je wel foto's?"
Het weer probeert spelbreker te zijn.
Mist en nevelregen maken het zicht er niet beter op.
Maar ik maak foto's.
Ondertussen moet ik oppassen dat ik niet uitglij.
Het jonge lentegroen probeert tussen de gladde herfstbladeren door te breken.
Ja, kerst.
Het is eind februari.
Eerste stop vandaag was Esch-sur-Sûre.
De funderingen van het kasteel van Esch-sur-Sûre werden al in het jaar 927 gelegd. Het kasteel is gebouwd op een rots waardoor je een panoramisch uitzicht hebt over het stadje Esch-sur-Sûre en de gelijknamige rivier.
Ik liep een paar honderd treden naar boven.
Godzijdank was er een leuning, anders had ik het niet gedurfd op de natte, gladde, leistenen schijven die schots en scheef liggen.
Manlief nam een andere route met de hond.
Vervolgens, via Ettelbrück, naar Vianden.
Het gelijknamige kasteel is een van de mooiste van Europa.
Het parkeerterrein lag te ver van het kasteel af. Het zeek van de regen en ik wilde de hond niet alleen achterlaten.
Bij deze de Nederlandse omschrijving. Inclusief taalfout.
Ook in dit land worden de gevallenen en bevrijders (WO2) ruimschoots herdacht en geëerd.
Kleine gedenktekens met een persoonlijke touch.
Het leek even droog en dus............hup, wandelen.
Over de brug, Duitsland in.
En dan naar rechts. De hond moet hollen. In een weiland.
Dat werd geen succes.
Ik hoorde sopperige geluiden.
Niet alleen was het drassig, we stapten ook nog eens in paardenstront dat niet te onderscheiden was van modder.
Totdat de neus iets opving.
Dat werd peuteren met stokjes in het profiel van onze wandelschoenen.
Er is niets aan te doen.
We stappen morgen verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten