Allereerst wil ik de Rotterdamse politie en ME een hart onder de riem steken.
Gisteren was echt een beproeving.
Hoe ver kun je provocatie laten gaan? Hoelang kun je escalatie tegenhouden?
Vandaag speelt Feyenoord thuis tegen AZ.
Morgen debatteren Rutte en Wilders. Ook in Rotterdam.
Daarom: diepe buiging voor de mannen en vrouwen die orde en veiligheid handhaven in onze stad.
In Buitenhof werd godzijdank eensgezind door links en rechts de aanpak van het kabinet en burgemeester Aboutaleb gesteund.
Daar is dus een rampzalige toestand als deze voor nodig.
Ik moest de stad in op deze ZONdag.
Het wemelde van de toeristen.
Bussen vol.
Mensen die geen weet hebben van wat zich zaterdagnacht heeft afgespeeld in het centrum van de stad.
Op de Hoogstraat, tegenover de bibliotheek stopte deze bus.
Ze hadden geen betere dag kunnen uitkiezen om vredestulpen uit te delen.
Avaaz: weer wat geleerd.
Op de Schiedamse Vest bij het Turkse consulaat, daar waar het gisternacht toch nog uit de hand liep, was de pers volop aanwezig.
Nationaal en internationaal.
Surveillanceauto's wisselden elkaar af.
In de doodlopende zijstraatjes wisselden personenauto's elkaar ook af.
De bestuurders waren druk contact aan het zoeken via hun iPhones.
Laat ik de situatie als gespannen rustig omschrijven.
Toen ik de Schiedamsedijk mocht oversteken werd ik bijna gelanceerd door een opgevoerde Golf.
De lachende Turkse bestuurder negeerde het rode licht.
Ik kon nog net terugspringen.
"Gaat 't meid."
Ik voelde een bemoedigend klopje op mijn rug.
Maar mijn ogen volgden de witte Golf, die op de hoek van de Witte de Withstraat zijn (eveneens vrolijke) makker liet uitstappen.
Ik wist waar die heen ging.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten