Het derde servies is al zeven jaar gevestigd in een "vintage-achtige omgeving" op de Nieuwe Binnenweg.
Toevallig heb ik drie serviezen.
Het waren er vier, maar het bijna tweehonderd jaar oude Wedgewood hebben wij al afgestaan aan de volgende generatie.
Noem mij dus gerust een liefhebber van het eerste uur.
>>>Aan het trouwservies van mijn ouders heb ik vage herinneringen. Grote blauwe bloemen, dik reliëf en te zwaar voor een kind.
Het werd begin jaren zestig vervangen door wit Arzberg.
Strak en goedkoop. Er was geen geld voor een duur servies.
Met vier kinderen en bijna dagelijks gasten aan tafel was er ook geen beginnen aan. Wekelijks lagen er wel scherven op het granieten aanrecht, waardoor we op een gegeven moment zelfs van de campingborden aten.
Onze buren hadden twee verschillende soorten Wedgewood.
Prachtig vond ik dat. Wanneer ik moest babysitten prikte ik een zilveren vorkje mee.
Pas toen mijn ouders gepensioneerd waren gunden zij zichzelf een Royal Doulton servies dat gelukkig dagelijks werd gebruikt want lang hebben ze er helaas niet van kunnen genieten.
Hoe triest dat geen van de kinderen bij de boedelverdeling echt interesse toonde voor het dure servies.<<<
Alt Strassburg van Villeroy&Boch staat sinds onze verloving (1975) in de kast en wordt dagelijks gebruikt.
Het verveelt nooit. Opvallend hoe compleet het nog is en hoe leuk dat ik nog steeds gecomplimenteerd wordt met mijn fleurige uitstalling.
Stratford Mason komt uit een erfenis, maar is verre van compleet en in minder goede staat.
Mijn derde servies is Ost India waar ik op latere leeftijd aan begon. Het is te duur en daarom houd ik het bij thee en koffie.
Alt Strassburg wordt niet meer gemaakt.
Een paar jaar geleden troffen we op een markt in Ahrweiler nog gave soepborden die ik onmiddellijk kocht.
Gisteren ben ik gaan snuffelen bij Het derde servies en goed geslaagd.
Een regelrechte aanrader voor mensen die op zoek zijn naar onderdelen van hun (uitgestorven) servies.
Op ieder potje past een dekseltje.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten