In de nieuwe auto zit geen cd-speler. In de Peugeot trouwens ook niet.
Ik heb me laten vertellen dat in geen enkele nieuwe auto nog een cd-speler zit.
En dus verzamel ik nu muziek op mijn MP3-speler en een USB-stickje, want er zitten wel twee USB-ingangen in het dashboard.
Een intensief werkje, want deze laptop heeft ook geen CD-Rom station meer.
Het is dus even een gedoe, waar ik het cadeau van mijn zoon heel goed bij kan gebruiken.
Tijdens het uploaden glijden mijn gedachten terug naar begin jaren zestig.
Mijn vader was een fervent filmer -en fotograaf.
Op lange winteravonden keken wij naar onze vakanties, onze hockeywedstrijden en gezamenlijke feestdagen.
Eén filmpje duurde slechts drie minuten, maar papa wist er prachtige composities van te maken.
Op mijn verjaardagspartijtjes werden steevast slapstickfilms gedraaid.
Ook ik ben begonnen met 8 mm film.
Daarna kwam VHS, gevolgd door CD-Rom en DVD.
Weet de jeugd van tegenwoordig nog wat een bandrecorder is?
(Die banden met onze stemmen gingen overseas naar de familie in de VS)
En cassettebandjes?
Of floppy disks?
De tijd met zijn vernieuwing haalt mij keer op keer in.
De privé films heb ik een paar jaar geleden allemaal op DVD laten zetten.
In de opslag staat nog een doos met VHS-banden en één cassettebandje met de speeches van de vaders op ons huwelijk.
Ik kan er gewoon geen afstand van doen.
Ben benieuwd of onze kleinzoon het over twintig jaar überhaupt nog kan afspelen en of hij de plechtige woorden van zijn overgrootvader begrijpt.
Wij kunnen in ieder geval, met veel kunst -en vliegwerk, naar de muziek uit onze jeugd luisteren in een auto waar we in 1960 alleen maar over konden fantaseren.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten