Bij Pauw ging het afgelopen week over Misofonie.
Ik kende het woord niet.
Maar wat het is is mij nu helemaal duidelijk.
Sterker nog: ik dacht even dat ik aan misofonie leed.
De verhalen aan tafel leken verdacht veel op mijn oncontroleerbare ergernissen.
Zo vertelde een moeder dat haar dochter op haar kamer eet omdat ze de eetgeluiden van haar moeder niet aan kon horen.
Mijn ouders zouden daar nooit aan toegegeven hebben, maar ook ik vond het een kwelling om in de buurt van mijn etende vader te zijn.
Die geluiden in zijn mond gingen door merg en been.
Ik hield zielsveel van mijn vader, maar haatte hem wanneer hij iets in zijn mond stopte.
Of wanneer hij de krant ging lezen terwijl wij televisie zaten te kijken.
Het omslaan van de bladzijden ging gepaard met geritsel.
Ik keek dan kwaad zijn kant op en dat had ik beter niet kunnen doen.
Of ik kreeg op mijn lazer, of hij ging me expres irriteren.
Het ergste is de focus.
Je weet dat het komt en je gaat je erop richten. Al het andere gaat langs je heen.
En thuis was mijn vader mijn target.
Oma Rotterdam had een kunstgebit dat niet paste.
Ook daar kreeg ik kippenvel van.
"Ben je geïrriteerd," vroeg ze wanneer ik lelijk ging doen.
Dan schaamde ik me, maar ik hield mijzelf niet in bedwang.
"Uw gebit maakt een tikkend geluid, oma. Waarom gaat u niet naar de tandarts?"
Het grappige is dat ik bijval van mijn moeder kreeg, doch oma weigerde.
Haar ratelende gebit trof ik na haar overlijden in een laatje.
Weer schaamde ik me.
De trein ís ook rampzalig voor mij.
Er zit altijd wel iemand te eten.
Appels zijn de ergste beproeving. Niet alleen de hap, maar vooral de slurp die volgt om het sap op te vangen. Ze hebben oortjes in en luisteren naar muziek waardoor ze zichzelf niet horen.
Maar ik wel!!
Eetvrije coupés zouden mij zeer welkom zijn.
"Schat, we gaan nooit meer naar de bios."
'Alleen als we er alleen zitten.'
Mensen die slurpen. Mensen die kraken met papiertjes, Mensen die ik hoor eten. Mensen die niezen. Mensen die hoesten. Mensen die fluisteren. Mensen die snurken. Mensen die.....
En toch heb ik geen misofonie.
Daar zorg ik zelf wel voor.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten