Wat is dat toch, deze eerste week van 2019?
Op social media is het een vloedgolf van lieve, gezonde, succesvolle, gelukkige wensen.
Maar in de winkel komt het "gelukkig nieuwjaar" telkens van mijn kant.
"O ja, de beste wensen," hoor ik alsof ze wordt wakker geschud.
De slagerij komt bij van de feestdagen.
"Gezellig oudjaar gehad," vraag ik aan de verkoopster.
Ze aarzelt en fronst haar wenkbrauwen.
"Nou nee, eigenlijk niet."
Daar wilde ik het mijne van weten.
"Ik was bij mijn broer. Daar had ik ook kerst gevierd en dat was oergezellig. Maar oudjaar was mat. Geen sfeer. Ik had net zo goed thuis voor de buis kunnen gaan zitten."
We komen samen tot dezelfde conclusie.
De kersttijd begint tegenwoordig al voor Sinterklaas. Winkeliers slaan het inmiddels controversiële kinderfeest over en de stad is eind november al in de kerstsfeer.
Ook wij hadden op 1 december de kerstboom in de kamer, die op 1 januari weer weg mocht.
Op 26 december lag de eerste boom al op straat.
Verwachtingsvol beginnen we aan december, maar na de kerstdagen lijkt iedereen het gehad te hebben.
Nog even die oudejaarsavond, maar daarna gaan de gezichten de andere kant op.
Decembermoeheid.
En dus geen "gelukkig nieuwjaar" meer.
Mijn moeder was op 7 januari jarig.
"Mag eigenlijk niet meer, maar toch een gelukkig nieuwjaar gewenst." Iedereen zei dat.
De betekenis van 6 januari - Drie Koningen - is helemaal vervaagd.
Ik maak vandaag nog hazenpeper.
Want kerstmis mag dan voorbij zijn, het is nog volop winter.
Januari en februari zijn katterige maanden.
GELUKKIG NIEUWJAAR!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten