Terwijl ik mijn best doe om in deze sneeuw -en ijstijd de ledematen heel te houden breekt aan de andere kant van de wereld iemand op een ongelukkige manier haar knie.
Mijn vriendin is met haar zus in Vietnam.
Ze zijn er nog maar twee dagen of zus wordt aangereden.....door een speelgoedauto.
Een dag na het ongeluk werd ze geopereerd en wacht nu tot de dokter het sein safe to travel geeft.
Inmiddels zijn we vijf dagen verder. We appen dagelijks.
Ik probeer haar moed in te spreken.
Ze kan geen kant op. Buiten is het geen pretje.
Stof, uitlaatgassen en miljoenen mensen die zich op straat bevinden.
"Blijf maar binnen," waarschuw ik.
Een reis waar ze maanden naar toegewerkt hebben wordt door een kind aan gruzelementen gereden.
Alles moet geannuleerd worden.
We zijn gezegend met goede verzekeringen.
Zodra je een reis boekt komt automatisch de vraag : heeft u een reis en/of annuleringsverzekering?
((Zelf hebben wij er ook ervaring mee.
In 1994 en in 2002 werden we vanuit de VS teruggeroepen omdat mijn ouders op sterven lagen.
Het werd perfect geregeld.))
Mijn vriendin hoopt zo spoedig mogelijk met haar zus terug te keren, met of zonder medische begeleiding.
Terwijl mijn fysio wat knopen in mijn schouder aanpakte vertelde ik wat er in Vietnam was gebeurd.
"Is ze wel goed verzekerd voor fysio?"
'Geen idee.'
"Misschien kun je haar erop wijzen dat ze tot 31 januari de mogelijkheid heeft haar ziektekostenverzekering zonodig te upgraden.
Ze zal zeker veel fysio nodig hebben omdat het een operatie in het gewricht is."
De tip van de fysio appte ik meteen naar mijn vriendin, die het doorgaf aan zus, die op haar beurt meteen contact opnam met haar verzekeraar.
Zo zie je maar.
Zeker op hogere leeftijd is een uitgebreide dekking aan te raden.
Ja, ik heb makkelijk praten. Het kost geld.
Je moet prioriteiten stellen.
Bij ons staat goede gezondheidszorg bovenaan en die positie is dankzij het Vietnam-verhaal alleen maar versterkt.
********
Geen opmerkingen:
Een reactie posten