Dinsdag - Sneek

Een sombere dinsdag met zo nu en dan regen, maar eigenlijk mocht dat geen naam hebben.

We zijn bijna vijf weken in Friesland en al die tijd ben ik op zoek naar een gestreept T-shirt voor Mop. 

Ik had ze in week één toevallig gezien in een klein winkeltje in Langweer, waar prullaria verkocht worden en waar een oude dame de scepter zwaait wanneer haar dat het beste uitkomt.

De kleertjes waren niet bepaald goedkoop. Ik was er zeker van elders goedkoper te kunnen slagen. Want als ze in Langweer....

Fout.

Als u mijn blog volgt, weet u dat we heel wat dorpen en steden bezocht hebben. Ik ben echt iedere (kinder)kledingwinkel binnengelopen. Zo ook watersportzaken.

Gestreepte shirts? Meestal wel – maar niks voor kinderen.

Vandaag deden we een laatste poging in Sneek.

We werden sinds lange tijd weer geconfronteerd met drukte. Dat was even wennen.

De oude binnenstad is gezellig, leuk, heeft een mooie middenstand, een heerlijke ijswinkel – waar ik mijn eerste ijsje van dit jaar kocht…………….maar geen shirt voor Mop. 

Zelfs het VVV kon mij niet helpen.

↓Ik blijf mij trouwens verbazen over de Corona-vondsten.

↑Ja, dit dus. Maar dan in maatje 98. 

↓Geen aankoop, dan nog maar een beetje cultuur en geschiedenis snuiven.

“Nou is het klaar,” zei manlief. “We gaan naar Langweer.”

Zo gezegd zo gedaan. Gelukkig lagen de shirts er nog, maar ook een schattig joppertje dat ik niet kon laten schieten.

Mevrouw pakte het fleurig voor me in.

Daar nam ze de tijd voor.

"Heeft u het druk gehad?"

"Nee hoor, het was stil."

"O, maar het Hemelvaartweekend en Pinksteren waren toch drukke dagen in Langweer."

"Ja, maar hier niet."

"Dus u bent blij met wat ik gekocht heb."

"Nou en of."

Ik wilde pinnen, maar dat kon niet.

Alleen contant.

"Mevrouw, ik heb geen geld bij me sinds de pandemie. De meeste winkeliers willen dat klanten pinnen. En in deze tijd...........nou ja, ik moet mijn man zoeken."

"Maar als ik in een winkel contant wil betalen kan dat echt wel hoor." Daaruit meende ik op te maken dat ze geen pinpas had.

"Mevrouw..............ach laat ook maar - ik ben zo terug, maar wilt u wel de bon uitdraaien."

"De bon??"

"Ja, de bon - van wat ik gekocht heb."

"Maar dat is toch simpel, dat heb ik toch gezegd. €22,- voor het shirt en €29,99 voor het jasje. Dat is €52,- totaal.

"En daar wil ik toch graag een bonnetje van."

"O, nou ja, dat zal ik doen."

Ik geloof dat ze dacht mij niet meer te zien.

Nadat ik betaald had reden we via de bekende route terug naar Heeg.

De eiken aan beide zijden van de weg (waar ik vorige week niet durfde te lopen) hadden nu op een enkeling na waarschuwingslinten om.

Terug in de caravan vond ik tussen de pakjes het bonnetje.

Een exceptioneel exemplaar.