Terug in de drukte

Het einde van deze reis komt in zicht.

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten in Porlock Weir. Het was wat anders dan een pub meal. Zo ook de prijs. Maar we hebben genoten!!

We zijn aangeland in Moreton in Marsh, een prachtig plaatsje middenin de Cotswolds. Geen Broadway zoals we eerder deden. Vanaf deze camping loop je zo het dorp in. Het ligt centraal in de Cotswolds. We kennen dit gebied op ons duimpje.

Exact om 13 uur (de toegestane aankomsttijd) sloten we aan in een lange rij caravans en campers bij de receptie. Ze stonden drie rijen dik. Ik moet zeggen dat de afhandeling heel vlot ging.

Moeilijker was het om een plaats te vinden op deze gigantische camping (184 pitches!!). Wij hadden een pitch gereserveerd zonder luifel, dus moest ik zoeken naar de blauwe paaltjes. Waarom ik dat geboekt heb weet ik niet, maar ik denk dat er geen andere keuze was. Campings in deze contreien zijn moeilijk te boeken.

184 exclusief glamping.

In de brandende zon probeerden wij de caravan op een veel te kleine plaats te zetten. De pootjes had manlief kreunend en steunend al uitgedraaid. Maar toen bleek dat de auto er niet naast kon, of wij konden de caravan niet in en uit.

Ik ging rondlopen en ontdekte nog een plaats in de doodlopend pad. Manlief was niet blij, maar zag dat we geen andere optie hadden. Dus werd alles opgepakt, -de pootjes weer ingedraaid, kwam de mover er weer aan te pas, koppelden we de caravan aan de auto en reden we na het volgende straatje.

Maar de bomen blokkeerden de schotel, dus moest de booster/kabel eraan te pas komen. Ook weer een heel gedoe. Manlief liet moertjes uit zijn handen vallen ergens in het gras.

En hij staat niet waterpas.

Nou ja – geen fijne aankomst alhier in de schone Cotswolds. Ik heb uiteindelijk, onder luid protest van manlief, de warden erbij gehaald. Dankzij zijn hulp hebben wij nu televisie. Britse televisie.

Tot nu toe vallen de Caravanclub campings ons erg tegen. Ze zijn het duurste vanwege de locatie en de voorzieningen, maar de pitches zijn krap en je staat altijd in het gelid. En nergens wifi!!

Nee, tot nu toe steekt de eenvoudige farm camping van Lobb (Cornwall) er met kop en schouders bovenuit.

Even wat campingpraat.

Terug naar Cornwall. Wat ons daar opviel waren de kleine bus campertjes.↑

 Uitermate geschikt voor de smalle weggetjes. Zo anders dan in Frankrijk, waar we altijd van die huizen op wielen zien.

Iets anders: geen fietsen!! Er wordt hier hoofdzakelijk gewandeld.

Het gekke is dat Britten wel van grote caravans houden, maar niet van grote campers (uitzonderingen daargelaten).

Eergisteren reed er een oud busje de camping van Minehead op (op die camping komen we ook niet meer).

Een mevrouw met een grote zonnehoed sprak mij later aan, in het Nederlands. Zij waren op de bonnefooi gaan rijden en wisten niet waar ze terecht zouden komen, als ze maar op 1 augustus terug in Nederland waren.

Echt snugger klonk haar verhaal niet, maar je hebt van die mensen die nooit een schrammetje oplopen. 

Ze waren nergens lid van, ook niet van de Caravanclub. Eigenlijk hadden ze GBP 15,- meer moeten betalen dan leden, maar de warden was coulant geweest. Niet echt fair tegenover leden, maar okee.

Een andere clubcamping had ze wel geweigerd en toen waren ze bij een boer terecht gekomen. Geen water, geen elektra, poepen op een compostton.

Ze wilden de oversteek naar Ierland maken en ze vroeg of wij daar weleens geweest waren, wat ik volmondig met ja kon beantwoorden.

Dit was voor hen de eerste keer in het VK en Ierland was ook onbekend terrein. Ik vroeg of ze vanuit Liverpool over gingen of in ieder geval vanuit die buurt.

Dat wist ze niet. Ze vroeg me of Liverpool in Ierland lag.

Ik zei dat ik echt mijn eten moest checken en wenste ze een veilige reis.

*****