Ieder nadeel heb soms een voordeel.

Gisteren zijn we teruggekeerd op de camping waar we op de heenweg ook stonden. 

Nadat manlief de caravan bijna letterlijk tegen het toegangshek had aangezet en met behulp van de warden terug achteruit de weg op manoeuvreerde waardoor nog meer schade voorkomen kon worden, zetten we de caravan op bijna dezelfde plek als twee maanden geleden.

Wanneer je van 2 tot 5 wakker ligt na een beklemmende droom, waar ik iedere nacht mee te kampen heb, dan sta je niet vrolijk op. 

Manlief had maandag een dip na een nacht met onrustige darmen. Ik zeg het netjes.

Ik dacht vanmorgen dat het maandag was en zag dat Ormesby Hall (NT) open was. Dus reden wij een uur om dat te gaan zien. Maar het hek was gesloten.

“Hè, ik weet zeker dat het open zou zijn,” verdedigde ik mij. Maar toen ik op de site kwam zag ik dat het dinsdag en woensdag gesloten is. Nog steeds drong het niet tot me door dat het dinsdag was.

Daar maakte manlief, die toch al tegen dit uitje was, me duidelijk. 

Niet getreurd. Honderd meter terug zagen we borden van het James Cook museum, wiens geboortehuis om de hoek stond, en daar gingen we dan maar naartoe.

Bleek heel leuk.

Via de Yorkshire Moors wilden we terug.

Wat een leuke, mooie plaats is Helmsey.

Wegens tijdgebrek en moeheid stopten we hier niet, maar het staat wel op mijn lijstje van "nog te bezoeken."

De route die wij voor ogen hadden was afgesloten, dus werden we via een landelijk weggetje omgeleid.

Er volgden wat krachttermen in de auto toen bleek dat het 15 kilometer om was, gevolgd door een boze stilte.

En toen stonden we ineens voor een historische plek.

Wow, wat een geweldig monument. Zo groot ook!

Byland Abbey

Uw blogster is (ik draai het om) is voldaan, maar ook erg moe.

Dat kunt u wellicht lezen.

*****