Het kijken meer of minder waard

(Series wil ik het liefst achter elkaar afkijken. Dus opnemen, of NPO Start.)

↑"Fallen," een Zweeds/Deense misdaadserie met een bekende (The Bridge) hoofdrolspeelster.

Een spannend verhaal dat zeker boeit - met een afgeraffelde ontknoping.

Dan blijf je even ontgoocheld achter.

Maar niet lang.

↓"The Gold" is gebaseerd op de waargebeurde Brinks-mat roof (1983).

Een bijzonder (spannend) verhaal met een deels open einde.

Ik hoop dus op een vervolg.

↓Iets totaal anders is de Human serie "Staal."

Het huidige Tata Steel stoot gif uit en het regent grafiet in Wijk aan Zee.

Alle kanten komen aan bod. Erg goed gedaan.

In de vierdelige documentaireserie STAAL volgen we staalfabriek Tata Steel en zijn buren in veranderende tijden. Na een eeuw staalproductie in de duinen van Wijk aan Zee staan de bewoners van de IJmond lijnrecht tegenover elkaar. Voor veel IJmonders is de fabriek hun leven en hun brood. Zij zien het rokende gevaarte in de duinen als een vanzelfsprekend onderdeel van het landschap.

Andere, vaak nieuwe, bewoners maken zich ernstig zorgen over hun gezondheid. Plannen om groen te gaan produceren komen misschien wel te laat. Want het geduld raakt op en het protest van omwonenden tegen Tata Steel groeit. STAAL gaat over de grote vraag van nu: hoe leef je samen, als de belangen zo uiteenlopen?

Werknemers (zowel bestuurlijk als op de werkvloer) worden tijdens de opnames ontslagen.

In het laatste deel van de vierdelige documentaireserie is te zien hoe Mendes Stengs zijn met stomheid geslagen zoons – de jongste werkt zelf bij Tata – moet vertellen dat hij na twintig jaar de zak heeft gekregen. Op 15 januari 2024.

Wekenlang leeft Mendes Stengs in de veronderstelling dat hij ontslagen is, hij spant er zelfs een rechtszaak tegen aan. Maar op 20 februari, één dag nadat HUMAN de eerste trailer van STAAL de wereld in stuurt, wordt hij plotseling weer aangenomen.

Ook ik heb een link met De Hoogovens, zoals het in mijn tijd heette.

Mijn vader moest er voor zijn werk (groothandel in metaal) maandelijks heen. Vrachtwagens van Bruijnen&Wolffenbüttel reden vanuit Rotterdam wekelijks naar de IJmond.

Onze buren in Heerhugowaard werkten er. De bus stopte op de hoek.

Zij draaiden onregelmatige diensten, en deden dat met veel plezier. Het bedrijf stond erom bekend goed voor zijn werknemers te zorgen.

↓"The Bay" is een serie met verschillende casts.

Een echte Britse krimi waar ik graag voor opbleef.

Ik kijk daarom uit naar de vijfde serie.

Serie 1 van "True Detective" steekt er met kop en schouders boven uit - vind ik.

↓De laatste serie met Jodie Foster is zeker de moeite waard, maar je moet wel zitvlees hebben.

↓"Payback" houdt je op het puntje van je stoel.

Het zit zo knap in elkaar en heeft gelukkig wel een verrassend slotstuk. 

↓Over de tweede documentaire over onze nationale geschiedenis hoor/lees ik alleen maar lovende verslagen.

Daar wijk ik dan toch vanaf.

Mijn kritiek is dat er met zevenmijlslaarzen door het verleden van de Oranjes gebanjerd wordt.

Nu ben ik best wel een beetje historisch onderlegd en misschien is dat de reden dat ik "een aantal" essentiële feiten mis in deze serie.

Het is mij te oppervlakkig en te schematisch.

↓"Ridley" is een goede, maar niet frappante, serie.

Of hoofdrolspeler Adrian Dunbar (o.a Line of Duty) ooit van het politieagent imago afkomt vraag ik mij af - maar hij is er dan ook geknipt voor.

↑"The forest of the missing" is een typisch Franse krimi. Het speelt zich zowel in Karlsruhe als in Strassbourg af.

Het is een wat warrig, maar spannend verhaal - met een open einde.

Er komt wel degelijk een vervolg, waar ik nu al naar uitkijk.

↑"Een huis vol emigreert," is hier absoluut de grote favoriet.

Het is genieten en ergeren tegelijk. Het boeit van het begin tot het eind.

Onze liefde voor de familie Jelies stamt al vanaf hun eerste optreden in "Een huis vol."

Waarom?

Omdat de kinderen gelukkig zijn en een stevige band met hun ouders hebben. Ze zijn sportief, leergierig en openhartig. Je hoort of ziet niemand zeuren of ruzieën.

Johan en Janneke betrekken hun kinderen bij alles en geven ze de aandacht die ze zich maar kunnen wensen. En wat een beeldige snoetjes!

In dit gezin straalt van liefde.

Een groter contrast met de familie Kraan kun je je niet bedenken.

Wellicht is dat ook het succes van de serie.

Waarom hebben deze mensen kinderen vraag ik mij af wanneer ik zie hoe de kleine Kraantjes aan hun lot wordt overgelaten op die camping in Luxemburg.

Ze lopen 's middags nog in pyjama, krijgen alleen fast food te eten, moeten zichzelf vermaken en worden regelmatig alleen gelaten. Dan gaan ze klieren.

Liefde en positiviteit is hier ver te zoeken. 

Het echtpaar runt een camping, maar zit zelf tijdens werktijd op het (gasten)terras aan de wijn, bier en bitterballen.

Ik kijk naar een debacle - zowel zakelijk als privé en betrap me erop dat ik ervan geniet.

******