29 april, 2024

Eten en slapen in Tournus


Het hotel is geweldig. "Zeer profesioneel aangepakt," zegt manlief.
Er is een brasserie, een grote eetzaal achter (waarschijnlijk voor conferenties), een bar waar je ook kunt eten, een zwembad.....

En toch straalt het hotel iets gezelligs en familiaals uit.
De kamer zijn niet echt luxe ingericht, maar voldoen. De dubbele ramen houden geluiden van buiten uit.
Ze hebben wel een update nodig en de vloerbedekking is met honden niet echt hygiënisch.
Voor twee nachten incl. ontbijt betaalde ik €310,-

Twee kopjes warm water met een theezakje kost €8,-.

Er is aan de overkant van het hotel een beveiligde, afgesloten parkeerplaats: gratis.

Maar Le Remparts verdient vooral aanbeveling vanwege het behulpzame personeel.

↓Nadat ik na een vermoeiende reis zaterdag een dutje had gedaan zag ik op de grond een enorme dot haar liggen.


Ik was verbaasd, want de kamer was gecheckt voordat wij hem betrokken.
Natuurlijk heb ik er meteen melding van gemaakt. Toen wij gingen eten bij de buurman is er nogmaals een schoonmaakploeg door de kamer gegaan.


Zondagochtend waren wij om 9.30 uur beneden. Een oudere vrouw moest het ontbijt verzorgen.
Weliswaar was het een buffet, maar ze kon het overduidelijk niet aan.

Toen ik twee koelelementen aan haar gaf om in de vriezer te doen raakte ze in paniek. Ze wist niet wat ze ermee moest doen.
Ik zei nog dat ik ze pas maandagochtend weer nodig had, maar ze bleef onvriendelijk doen.

Een andere gast schoot mij te hulp.
Toen ik langs het leeggegeten buffet liep en zij probeerde mensen aan de door haar aangewezen tafels te krijgen was voor mij de maat vol.

Andere Nederlanders zaten lachend toe te kijken hoe de vrouw helemaal over haar toeren raakte: ze kon het niet bolwerken in haar eentje.

Ik ben naar de receptie gelopen en heb de situatie uitgelegd. De dienstdoende zei dat er niemand was om bij te springen. Echten: binnen een paar minuten kwam er bijstand.

Ik herkende de vrouw van toen wij incheckten. Zij pakte kordaat aan.
Binnen no time was het buffet weer goed aangevuld en werden de vuile tafels afgehaald. Ik zag dat er een last van de arme vrouw afviel: ze kon zelfs lachen.

Toen begonnen gasten tegen mij aan te kleppen dat het toch wel een schande was zoals de vrouw had gedaan.
Klagen, maar niets ondernemen - give me a break.

Ze kwam zelfs naar me toe om me te bedanken. Ze moest toegeven dat het voor haar alleen inderdaad ondoenbaar was.

(Natuurlijk had ze zelf om hulp moeten vragen - maar daar zal een reden voor zijn.)

******


Die buurman waar wij zaterdagavond zo heerlijk aten was: le Bouchon Bouguignon die in hetzelfde pand zit als zijn duurderde (Michelin*) broer zit. We waren hier een week geleden ook.

Het was weer heerlijk.
Een viergangenmenu (keuze)  voor €45,-


*******

Zondagavond hebben we in de brasserie van het hotel gegeten.We aten dit maal à la carte. 
Het was tenslotte de laatste Bourgondische avond.
Ik nam in plaats van een dessert kaas. Maar toen de serveerster de kar naast onze tafel zette en ik vroeg wat er allemaal op stond moest ze het antwoord schuldig blijven.
Tja, dat komt niet echt professioneel over.

Manlief besloot de lokale gerechten te proberen.
Oeufs meurettes vooraf en Steak tartare Charolais als hoofdgerecht (rauw vlees). Ik had het hem, vanwege zijn zwakke maag/buik ten zeerste afgeraden - maar hij wilde stoer doen.

Daar kreeg hij een uur nadat we van tafel waren gegaan vreselijk spijt van en dat heeft tot 2.30 uur geduurd.

Ik maakte me alleen maar zorgen dat we de thuisreis niet konden voortzetten.


Dat konden we gelukkig wel.
Inmiddels zijn we in Reims.
******

28 april, 2024

Geen minuut onbenut, ook op deze druilerige zondag


Een sombere, kille, druilerige zondag volgde een zaterdag met 18℃ op.
Ondanks het slechte weer was de route naar het kasteel, dat ik graag wilde zien, zeer de moeite waard.

Zowel landschap als de idyllische (boeren) dorpjes.

Het was al half elf toen we het hotel verlieten en om 12 uur gaat alles voor een paar uur dicht.
Zo ook deze bezienswaardigheid: Chateau de Cormatin.

Het kasteel mocht alleen met gids bezocht worden. Ik had geluk en kon nog net (als laatste) mee met de laatste ochtend rondleiding - die geheel in het Frans ging.

Ik zorgde ervoor dat ik altijd als laatste een vertrek binnenging.
Niet alleen vanwege de foto's - maar ook vanwege de "hygiënische afstand."

Een echtpaar (duidelijk op latere leeftijd aan een gezin begonnen) met hun blèrende 15 maanden oude kind verlieten gelukkig voortijdig de tour.


↑Maar eerst de voeten vegen!!



"Les apartements" waren van alles voorzien - zoals een gezellig eethoekje voor de open haard.


Maar ook van een ↓ bidruimte.


Ik vond de beschilderingen waanzinnig mooi.


↑De kasten waren niet te onderscheiden.


De slaapkamer van de kasteelheer.


Manlief had met Jacky anderhalf uur in de auto zitten wachten terwijl ik echt enorm genoot van dit prachtige gebouw.


Het ging vervolgens bergje op naar Mont St. Vincent met de Romaanse XI eeuwse kerk, die we via de 
verlaten straatjes bereikten.
Wat een mooi uitzicht op het Saône dal.


Het was alsof we door een uitgestorven openluchtmuseum liepen.


Het weer kon ons plezier niet bederven.
Deze afleiding hadden we hard nodig.
******