Het ging zo voorspoedig.
Alleen bij Lyon was het druk en even lastig.
Onderweg naar Uzès kwamen we meer Nederlandse vakantiegangers tegen.
We hadden de GPS aangezet.
Die leidde ons, zoals hij dat wel vaker doet, naar kleine weggetjes waar je met de caravan niet moet komen.
"U heeft uw bestemming bereikt."
Daar stonden we dan. Geen camping te bekennen.
We konden alleen maar vooruit - maar we moesten hoognodig plassen.
Ik ging eerst.
Nadat manlief klaar was zag ik hem in de achteruitrijspiegel een toevallige passant stoppen om naar de weg te vragen.
Was niet nodig want ik had inmiddels de route via de website van de camping te pakken en ik zag dat we helemaal fout zaten.
Maar toen zat manlief al naast me.
We reden zachtjes weg toen ik een hels kabaal hoorde.
De deeur van de caravan hing er half uit. Was hij vergeten dicht te doen.
Onderste scharnier is volkomen afgebroken.
Ik zal u onze woordenwisseling besparen. Te heftig. Zo ook de emoties.
Hoeveel meer tegenslagen kunnen wij hebben?
Samen duwden we de deur terug en konden we hem op slot doen.
We vonden de camping, gerund door een heel aardige Nederlandse mevrouw en haar zoon.
Ze had een prachtig plekje voor ons uitgezocht.
Op de foto's is de situatie te zien.
De verzekering is inmiddels ingelicht.
Mevrouw gaat morgen bellen met garages en ook Aveco bemoeit zich ermee.
Als de scharnieren vervangen kunnen worden zijn we uit de brand, hoewel de schade aan de binnenkant dermate erg is dat ik vrees dat die vervangen moet worden. Maar dat is niet urgent.
Dus ook de Fendt dealer heb ik vast ingelicht.
Ik ben niet snel radeloos, mensen.
Maar nu ben ik misselijk van wanhoop.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten