Plukken

 

 

Het is zondag.

Mooi weer.

Ik heb er zin in. Lekker rennen over het strand.

Vrouwtje maakt foto's en noemt mij "voddenbaal."

 

Ja hoor we gaan met "mijn auto".....dat betekent lekker uitwaaien.

 

Maar we rijden een heel andere weg. We gaan zelfs het eiland af.

 

Huh?

Een huis vol soortgenoten?

Hier dus!

 

 Ik krijg poeder op en dat begint de mevrouw aan me te plukken.

Daar gaat mijn baby dons.

 

De eerste plukken dwalen neer en ik vind het best.
Maar dan wordt het pijnlijk en lijkt het erop dat ik hier niet binnen vijf minuten weg ben.
Tijd voor protest.

El komt me vasthouden en probeert me te troosten.

Als mijn gejank te indringend wordt laten ze me luchten.

Het gepest gaat maar door, ik ga harder janken en El kan er niet meer tegen.
Ze gaat een luchtje scheppen en laat haar tranen de vrije loop.

 

Nu neemt mijn baas mij in de houdgreep en wordt mijn bek in een dwangbuis gestopt.

Ik kan nu niet meer bijten, maar nog wel veel lawaai maken.

Waar is het vrouwtje?!

 

VERVOLG

 

Na bijna twee uur zit ik weer op mijn vertrouwde plaats.

El is nog steeds over haar toeren.

 

Iedereen zegt dat alles weer aangroeit en dat dit even nodig is.

 

Wie mooi wil zijn moet pijn lijden.