Na het fantastische ontbijt in Mercure-Honfleur reden we in exact 4 uur naar Perros-Guirec.
We waren hier in september ook en zagen toen dit hotel.
Het ligt op een waanzinnig mooi punt.
Onze kamer is op de begane grond, wat ik normaliter niet wil vanwege lawaai van boven. Maar deze (gehandicapten) kamer is groot en heeft een dubbel bed.
Het uitzicht is weergaloos.
We gingen meteen Jacky loslaten op het kleine strandje.
Het ging allemaal goed.
Ik sprak juichend filmpjes in.
Filmpje 1: sur la plage
Filmpje 2: brave Jacky
Totdat ik haar richting rotsen zag rennen en P. haar niet terugfloot.
Ik schreeuwde dat hij haar moest roepen, maar het was te laat.
Jacky was weg. En als Jacky weg is, dan is ze ook echt weg.
P. ging haar achterna, met gevaar voor eigen leven. Hij klauterde en manoeuvreerde over gladde, steile rotspartijen. Doodeng.
Ik bleef in paniek achter: schreeuwde mijn stem kapot en barstte in tranen uit.
Ik zag Jacky al ergens in een spelonk vastzitten terwijl het water opkwam en P. op een rots liggen met een gebroken been.....of nog erger.
Want wat gebeurde er? Het werd vloed. Dat weerhield mij ervan achter P. aan te gaan.
Filmpje 3: reddingsactie
En toch blijven we het proberen.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten