Long distance

 

Wij belden tijdens de feestdagen met papa's broer en zijn gezin in Hawaï.

Hawaï.

Heeft u enig idee hoeveel indruk dat maakte op een meisje van vijf?

 

 

In oktober had mijn vader een zondag met ons bij de bandrecorder gezeten.

Wij moesten sinterklaasliedjes zingen en iets in het Nederlands tegen onze neefjes en nichtje zeggen.

 

Telefoneren was razend duur en gesprekken moesten aangevraagd worden. Het was dus een kwestie van enkele minuten.

Maar aan het eind van het jaar gebeurde het dan toch.

 

Dinsdag belde vriendin Jill vanuit Florida.

Ik had haar lange tijd niet gesproken.

"Your number doesn't work. What am I calling now?"

 

Via WhatsApp.

Gratis dus.

 

Ik was nog in afwachting van de Youfone (only) simkaart met nieuw nummer.

Maar T-Mobile had mij al afgesneden.

Ik kan nog wel alles via wifi doen en dus ook gratis telefoneren met Jill.

Dat is ook precies wat ik in de toekomst ga doen.

 

Het (inmiddels ontvangen) simkaartje zit in een oud mobieltje en mijn smartphone, die ik als telefoon waardeloos vind, gebruik ik voor wifi.

 

 

"How are you?"

 

Jill doelde op de gezondheidsperikelen.

Ik had geen zin in dokter-gesprekken en dus draaide ik het gesprek mijn kant op.

 

Jill is politiek conservatief.

Acht jaar geleden heeft ze op Obama gestemd.

Dat neemt ze mij nog steeds kwalijk.

 

Ik heb nooit gezegd dat ze Obama moest stemmen, maar ik had blijkbaar wel genoeg sterke argumenten waarom ze niet conservatief moest stemmen.

 

Ze haten Obama.

Amerikanen hadden altijd ontzag voor hun president.

Hadden!

 

Jill noemt een aantal geschikte Republikeinse kandidaten.

Volgens haar zijn ze allemaal intelligent. Ik moet slikken.

 

"Anybody BUT Hillary. She's a liar."

 

Liegen doen ze allemaal denk ik, maar weer slik ik weg wat voorop mijn tong ligt.

 

'As long as it's not Trump,' waag ik voorzichtig.

 

"But..uh" Ze heeft me gehoord, is even uit haar evenwicht gebracht maar ze negeert mijn opmerking en praat rustig door.

Ondanks de 7600 kilometer tussen ons voel ik haar ergernis.

 

"I know you have plans. Can you travel freely?"

 

Ik merk dat ze alleen naar FoxNews kijkt en eenzijdig voorgelicht wordt.

Dat geeft ze ook toe.

 

"We should watch the BBC more often."

 

En dan zegt ze iets waar ik het helemaal mee eens ben en deze blog ook wil beëindigen.

 

"Where are the journalists?

I want journalists, not people with an opinion."

 ****