Ahrtal

 

Voor alles is een eerste keer: zo ook het verplichte tuigje waar Jacky duidelijk niet blij mee is.

We zijn op weg naar Oostenrijk en besluiten dat in drie etappes te doen.

 

Eerste stop is Altenahr waar één hotel open is.

Pas nu valt het op hoe armoedig een verlaten dorp, dat tussen mei en oktober zwart ziet van de toeristen, eruit ziet.

 

Het is half januari maar het lijkt, aan de nog aanwezige kerstversieringen, half december.

 

 

Het hotel is prima.

De deuren verraden dat het een oud hotel is. De vijfde generatie runt het nu en doet dat met enthousiasme.

Manlief kookt als de beste en Christa is een super gastvrouw.

 

Ze renoveren stukje bij beetje. Desondanks ademt het jaren '70 uit.

Onze kamer, incl. ontbijt kost €80,-

De bedden zijn geweldig.

Badkamer is erg krap.

 

Er zijn twee gezellige stubes en een mooie eetzaal.

Omdat wij de enige gasten zijn eten we in de knusse stube.

 

Helaas werkt internet niet.
Dat levert altijd even stress en ergernis op.
 

Dat is niet alleen voor ons vervelend (wij moeten naar Ahrweiler rijden om even te kunnen browsen), zij kunnen geen boekingen ontvangen en vanmorgen was pinnen niet mogelijk.

 

Goedkoop is het eten niet.

Verwacht hier geen schnitzel van €10,-.

De chef wil meer dan standaard "busmaaltijden."

 

Wij kiezen eendenborst. Zálig!

De spätburgunder is fantastisch en zeer betaalbaar.

2 sekt, 2 biertjes, 2x grote glazen wijn, 1 voorafje en 2x eendenborst voor €65,50

 

Daarentegen valt het ontbijt mij tegen met de afbakbroodjes. 

 

Jacky mag gratis logeren, dat dan weer wel.

Normaliter kost de hond €3,-

 

Vanmorgen bij het uitchecken, waarbij Christa echt in paniek raakt omdat we niet kunnen pinnen, krijgen we bonbons als goedmakertje.

 

Assenmacher of Jägerstübchen?: we zijn het er niet over eens.