Hondencrèche

 

Ik geloof dat ze me daar liever kwijt dan rijk waren.

 

Baasje en vrouwtje waren zes dagen naar een golftoernooi.

Ik logeerde overdag in een heel leuk huis en grote tuin met een paar andere honden.

 

Als die honden te opdringerig werden of aan mijn kont gingen ruiken dan trok ik een lipje op.

Effe de tandjes laten zien.

 

Nou, dan lieten ze me met rust.

 

Ik bijt niet.

Dat zei de oppas-mevrouw ook tegen mijn baasje.

Maar ze vond me wel lastig.

 

Raar, want ik ging er iedere dag met groot plezier naartoe.

 

Er was ook eens een hagelwit monstertje dat net naar de beauty salon was geweest en een das droeg.

Geen gezicht dus.

 

Ik had dus zin om dat monstertje achterna te zitten.

Gewoon een beetje sarren. Ik wilde die witte haren vies maken maar toen werd de oppas-mevrouw weer angstig.

 

Dus ging ze het monstertje dragen. Pffff.

 

Ze zei tegen het baasje dat ze bang was dat er iets zou gebeuren.

 

Wat kon er nou gebeuren?

Dat vroeg het baasje zich ook af, maar hij wilde niet onbeleefd zijn.

 

"Maar doet Jacky dan lelijk," vroeg het vrouwtje. "Bijt ze? Vecht ze?"

 

'No. No.'

 

De oppas-mevrouw was gewoon een beetje een bangerd.

Heel anders dan Kitty Woof verleden jaar.

 

Vanmorgen plaagde het vrouwtje de oppas-mevrouw en die vond dat niet leuk.

Weet je wat het vrouwtje zei?

 

"Ik geloof dat Jacky blijer is jou te zien dan omgekeerd." En dan in het Engels.

 

Maar goed. Ik heb het daar best naar mijn zin gehad en ik werd ook uitgezwaaid.