"Zullen we nu eens dit pad inslaan?"
Jacky rent achter een bal aan en haalt een nat voetje in de Grevelingen.
"Wat ben je stil."
'Ik droom weer zo akelig............. en ik ben moe.'
"Denk je dat de leukemie weer de kop opsteekt?"
Deze vraag bevestigt mijn eigen ongerustheid.
Manlief moet komende week voor controle.
>>>Het is alweer vier jaar geleden (2012) dat hij aan de chemo zat.
Een traject van vier maanden dat we samen intens beleefd hebben.
Hij als patiënt. Ik als geliefde/verzorger.
Er waren zes kuren gepland, maar na vier bleek het vernietigende effect van het nieuwe middel zo groot dat doorgaan desastreuze gevolgen zou heb.
Link naar die tijd.
Ruim tien jaar, sinds 2002, woekerde de CLL.
De ene keer agressief, dan weer sloom.
Een week na de begrafenis van mijn moeder werd het toevallig ontdekt.
Er werd gezocht naar trombose.
Er kwam meer aan het licht.
Ik herinner het mij als de dag van gisteren, die koude februaridag in Leeuwarden.
Wat een geluk dat de internist was opgeleid in Rotterdam. Wat een geluk dat zij manlief bij een fantastische hematoloog in de Daniel den Hoed introduceerde.
En dan de reacties.
Er was nog lang geen sprake van welke behandeling dan ook, maar toch............
Met name die goedbedoelde adviezen.
Sappen, kuren en plantaardige diëten.
"Ik heb van die en die gehoord dat dat en dat goed helpt. Beter dan die chemische troep."
P. bleef beleefd: "En hoe gaat het met de kinderen. Eindexamens?"
Hij liet daarna mij de telefoon opnemen.
Heel riskant want ik ben niet zo diplomatiek wanneer ik onder spanning sta.
"Oeps, ik moet ophangen. De bloemist staat voor de deur met een prachtig boeket voor P. En die gaat hij niet opeten. Hahahah. Doei."
Ja, ik denk dankzij ene Dr. Klaus Ross terug aan die adviezen.
Hij gaf opgegeven patiënten hoop.
Patiënten die niet dom waren. Ze grepen die strohalm.........maar die brak af.
En Jomanda.
Leeft die nog?
Ja, die leeft nog.
Ze schittert..............in een reclame voor lampen...........zo schijnt.
Die hele alternatieve route ligt ver van ons af.
Wij komen beiden uit een "artsennest."
Onze ouders geloofden heus wel dat citroensap de jeuk van een muggenbult deed verminderen, maar verder dan dat ging het niet.
Toen de dermatoloog, tot mijn verbijstering, een zware prednisonkuur voorschreef voor een aanval van urticaria bepleitte hij die keuze als volgt:
"Als ik het met brandnetelthee zou kunnen verhelpen had ik je dat natuurlijk gegeven."
Trouwens, de eerste hematoloog in de Daniel den Hoed adviseerde P. dagelijks een hoge dosering vitamine C -en B te nemen ter versterking van de conditie.
Sindsdien slik ook ik iedere dag multivitaminen.<<<
Jacky legt de gele tennisbal voor mijn voeten en kijkt mij vol verwachting aan.
'Ik geloof niet dat de moeheid een slecht teken is El. Maar er komt natuurlijk een moment dat de CLL weer de kop opsteekt. Die onplezierige zekerheid hebben we.'
Hij knijpt in mijn wang.
'Ach schat, als het dan weer tien jaar duurt eer ik aan de chemo moet.....'
"We kennen die route."
*******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten