Leuk, we gingen naar de dijk bij de Schelphoek.
Daar mag ik los en gooit mijn baasje de bal.
Maar zijn eerste worp was niet recht en toen duwde ik de bal nog eens met mijn puntneus van de dijk.
Nou, en toen wilde ik hem niet pakken. Het is daar glad en steil.
Ik deed net of ik het niet erg vond en ging luid keffend achter de vogels aan.
Zo ver weg dat ik mijn vrouwtje niet meer hoorde roepen................of niet meer wilde horen roepen.
Het waaide ook heel hard en het vrouwtje verloor haar stem.
Ze piepte alleen nog maar.
Maar natuurlijk kom ik altijd terug.
Toen we terug naar de auto liepen zag ik de bal weer, maar ik deed net of ik hem niet zag.
Natuurlijk ging het baasje nog eens proberen mij de bal te laten pakken, maar ik deed het echt niet.
En nog eens.
Maar weer kroop ik de dijk op en ging veilig naast mijn vrouwtje staan.
Na de derde poging gaf de baas het op. Hij noemde me een schijterd en zei dat ik geen nieuwe bal kreeg.
Toen hoorde ik de schorre, lieve, enthousiaste aanmoedigingen van mijn vrouwtje, bij wie ik nog iets goed te maken had:
"Toe maar Jacky, toe maar. Pak de bal maar. Toe maar schatje.
Good girl Jacky. Toe maar."
Zie mij eens stoer zijn met de door mij geredde bal.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten