We gingen naar DE Gamma.
De Gamma op Zuid.
U weet wel, van die leuke (Rotterdamse) reclame.
Ineens stond ik oog in oog met De Metaalwinkel.
Mijn vader was directeur van de Rotterdamse vestiging van Hamel Metaal, voorheen Bruijnen&Wolffenbuttel (Bruijnen was mijn grootvader) in het Groothandelsgebouw.
Daarnaast was hij een enorme klusser. Die man kon alles.
Het liefst werkte hij met aluminium, messing, en andere non ferro metalen.
Het begon met horren.
Paps zag een gat in de markt.
Hij wilde zijn liefhebberij delen met andere klussers.
Op een dag was daar De Metaalwinkel: bedacht en uitgevoerd door mijn vader.
Het bleek een gouden vondst.
De Metaalwinkel deed het beter dan de groothandel boven.
In 1985 verliet mijn vader het bedrijf.
De Metaalwinkel glorieerde, maar hij kwam er niet meer.
"Ik kan dat niet aan."
Het was zijn kind.
Toen ik die naam zag vanmiddag kwam alles weer boven.
Binnen zat de verkoper in de kantine.
Zijn mobiel was belangrijker dan mijn verhaal over de ontstaansgeschiedenis van dit bedrijf.
Waarom zou hij ook luisteren naar een 61-jarige sentimentele vrouw die in de deuropening haar vader stond op te hemelen die hij nooit gekend had.
Manlief duwde me zachtjes richting uitgang.
"Kom El, we moeten verder."
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten