Anticlimax

>>>Er was altijd iemand ziek tijdens de kerst.

Ook op oudejaarsavond lag er iemand met griep in bed. Ik kan me een jaar herinneren dat mijn moeder in haar eentje bij de open haard zat.

De anticlimax noemde zij dat.<<<

Ook ik had zin in een gezellige kerst met lekkere hapjes.

Koelkast en vriezer puilen uit.

Zelfs Jacky had van een lieve vriendin een kalkoenmaaltijd cadeau gekregen, waar ze bij kaarslicht intens van genoot.

Mijn decadentie wordt afgestraft.

Ik heb een urineweginfectie en moet vier keer per dag antibiotica slikken.

Bijwerking: misselijkheid.

Nu had ik daar geen last van tot gisteravond.

Ik had blini's met gerookte zalm klaargemaakt. Vrijwel direct kreeg ik hardwater in mijn mond en werd ik misselijk.

Heb ik wel vaker bij gerookte zalm en andere soorten koude vis.

Maar de antibiotica stimuleerde de ellende.

Vandaag gaat het iets beter, maar dat kerstdiner waar ik mij zo op verheugde kan mij nu gestolen worden.

Buiten is het somber. Ik ben somber.

Met Jacky wandel ik een uur door een frisse zuidwesten wind.

Dat doet me goed.

Ik laat de gure wind mijn troebele kop schoon blazen.

Ze gaat wel tien keer door haar achterpootjes, maar meer dan een druppel komt er niet uit.

Zou ze ook een blaasontsteking hebben of wil ze gewoon haar visitekaartje afgeven?

Onderweg maak ik foto's.

Ik vraag me af hoe kerstmis er in andere huizen uitziet.

Vrolijk? Verdrietig? Alleen? En famille? Overvloedig? Karig? Ziek?

Een ambulance met gierende sirene jaagt over de Maasboulevard naar het Erasmus MC.

Wat zeur ik dan.

Thuis zet ik manlief aan het spruitjes schoonmaken.

Zelf houd ik het vanavond bij een bakje zelfgemaakte appelmoes.

De wildpaté sla ik hoogst waarschijnlijk over.

Gelukkig heb ik wildbouillon in de koelkast staan.

De patrijzen staan in de oven en de fazant braad ik vast aan voor morgen.

Lieve lezers, ik wens u heerlijke dagen!

*****