Treuren

We zijn terug.

"Blij dat je weer terug bent? Lekker in je eigen bed."

Dat laatste klopt, maar voor de rest.....

Het is koud en nat.

Precies zoals ik dat aan de Amerikanen uitleg wanneer ze vragen hoe het weer in Nederland is.

Een vraag die toch nog altijd komt voor de vraag:

 "What is the opinion over there about our president?"

Het is Sinterklaastijd.

Voor ons betekent het niets meer. 

Vrolijkheid heeft plaats gemaakt voor een grimmige ruzie.

Nederlandse traditie verdwijnt.

Wij slaan Sinterklaas over.

Ik ben in de Markthal.

De versieringen maken er een sfeervol geheel van.

Een pindakaas stand heeft grote belangstelling.

Er mag gratis geproefd worden. Je verkoopster ziet het even niet meer zitten.

De proefstokjes zijn niet aan te slepen.

Ik ben niet lastig. Ik vind pindakaas vies.

Sinterklaas komt.

Zijn stoel staat in een omgekeerde krat.

Vol verwachting kloppen vier hartjes. 

Goed, waarom ben ik ook al weer in de Markthal?

O ja, kipfilet.

Van  (wildhandel) Treuren. 

Treuren.

Treuren waar ben je?

Ik vraag het.

Ik zie schouders op en neer gaan.

"Treuren?"

"Kijk even op de plattegrond."

Heb ik nog nooit gedaan, want ik ken mijn route.

Doe ik nu wel.

Treuren is weg. Heeft het, zoals meerdere, niet volgehouden.

Kijk daar word ik nou treurig van.

Dus zet ik thuis een sfeerverhogend boompje op.