Ik kan niet anders constateren dan dat het ontbijt(buffet) formidabel is.
Omdat we Nice goed kennen ging ieder zijns weegs.
Manlief voelt zich al dagen niet lekker (veel genies in Nice😓) en kan het niet opbrengen grote wandelingen te maken.
Hij ging met Jacky en schetsboek naar de boulevard.
Ik wilde winkelen. Dat is geen probleem in Nice.
Van goedkoop tot extreem duur. Voor ieder wat wils.
Ook hier grote alertheid.
Vreemd echter dat er helemaal geen douane is in Ventimiglia, bij de grens tussen Italië en Frankrijk.
Veel bedelaars, Afrikaanse rotzooi verkopers en opdringerige Roma's.
Daar hadden we in Italië nauwelijks last van.
De stad is in beweging. Er wordt afgebroken en nieuw gebouwd.
Nice heeft alles:
winkels, restaurants, theaters, musea, strand, vliegveld....
Bij La Fayette kocht ik een blouse (€30,-). Ik kreeg een tegoedbod van maar liefst €20,- te besteden bij de cosmetica afdeling.
Dat kam perfect uit. Gezichtscrème moest ik hebben.
De aardige verkoopster kwam ook nog met een monstertje aan. Lief.
Opvallend en teleurstellend: daar waar twee jaar geleden op 14 juli een gruwelijke aanslag werd gepleegd is (nog) geen gedenkteken geplaatst.
Niks, niente, nichts, rien, nothing.
Ik vind dat raar.
Terwijl ik over de Promenade des Anglais richting manlief liep dacht ik aan die feestdag die als een bloedige nachtmerrie eindigde.
Wij zaten op een bankje uitkijkend over strand en zee.
Mensen kijken. Mensen schetsen.
Om de paar minuten arriveerden vliegtuigen uit alle windstreken.
"En Lelystad maar protesteren," merkte manlief terecht op.
Het is genieten in Nice.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten