Vakantieherinneringen

Heeft u, beste lezer, dat ook? Dat je iets of iemand ziet/tegenkomt en dat er dan ineens herinneringen bovendrijven?

Vandaag liep ik door de Lusthofstraat en ineens rook ik nostalgie.

Ik volgde de geur en kwam bij de scharrelslager uit.

Iseo eind jaren zestig - Piazza Garibaldi.

Jaren achtereen DE vakantiebestemming van de familie ten Bruggencate.

Italië: het land van salami, prosciutto, fruit en kazen.

Maar neen.

Mijn moeder bestelde maanden van tevoren een hele cervelaatworst (ja echt, zo'n grote) en twee Edammer kazen bij Van der Waal op de Oudedijk.

Ook nam ze sherry mee. En blikken soep en smack.

Die sherry ging na één glas weer terug in de krat. Sherry in Italië smaakt(e) niet.

Ze kocht aldaar Martini Dry en was zo enthousiast dat er vijf flessen mee moesten naar Nederland. Maar Martini Dry smaakt(e) in Nederland toch niet zo lekker als in Italië.

Mijn moeder vertrouwde vers voedsel in Italië niet.

Gehakt durfde ze wel bij één slager in Iseo te kopen, mits die werd gedraaid (van 100% bistecca) waar ze bij stond.

Rundvlees durfde ze soms ook aan. Die werd wel tot touw gebraden.

Wij mochten geen water uit de kraan drinken.

Fruit moest geschild worden. 

Thuis in Rotterdam trakteerde mijn vader ons in het weekend op een ijsje van Capri.

In Italië was schepijs een verboden lekkernij.

Ik begreep het ook wel: iedere vakantie stonden er mensen bij onze tent met buikklachten.

De campingbaas stuurde ze naar "frau doktor."

En ja, 98% van de spugers en spuitpoepers waren onvoorzichtig geweest met eten en drinken.

In de jaren zeventig ging een slager in Kralingen ingeblikte runderlappen, gehaktballen en varkenslapjes verkopen.

Duur, maar praktisch.

Even terug naar bovenstaande foto.

Daar, onder de arcade van Piazza Garibaldi rook het altijd heerlijk.

De kruideniers, groente -en delicatessenwinkels hadden hun deuren wagenwijd open.

Kip aan 't spit.

Dat glanzende, goudbruine gebraad zette de speekselklieren aan het werk.

Op zondag reed ik met mijn vader naar Iseo waar we een paar van die heerlijke kippen kochten. 

Die werden in dik aluminiumfolie verpakt. 

Een kwartier later zaten wij voor de tent te kluiven terwijl het meer zachtjes tegen het muurtje klopte en de zon zich achter de bergen liet zakken.

Vandaag, ruim 50 jaar later, kluiven we aan kippenpoten terwijl de Maas aan de kade knabbelt en de zon achter de wolkenkrabbers verdwijnt.

*****