Er is weer het nodige veranderd in Rotterdam.
Ik woon op loopafstand van het centrum maar kan de veranderingen in het winkelbestand niet bijbenen.
John Edwards was tot mijn grote schrik verdwenen. Schoenenmagnaat Van den Assem heeft er zijn intrek genomen.
Tijdelijk geloof/hoop ik.
Op weg naar huis, via de Hoogstraat, kwam ik gelukkig langs John Edwards.
De Bijenkorf is schitterend versierd.
Hudson's Bay is ten dode opgeschreven.
Verkopers liepen doelloos rond en hadden elkaar ook niets meer te vertellen.
En nog steeds vind ik het razend duur.
Maar even terug naar de Bijenkorf.
De etalages zijn oogverblindend prachtig.
Hoelang is het geleden dat mensen, met camera's in de aanslag, speciaal naar de stad kwamen voor dit feestelijke kijkspel?
Heel lang geleden.
En natuurlijk dwaalden mijn gedachten naar de jaren zestig af, toen mijn vader mij meenam naar deze Bijenkorf.
Eerst kijken en genieten. Neus tegen de ruit.
Daarna naar binnen en cadeaus kopen om boven in het restaurant de heerlijke winteravond te besluiten met lekkers.
Terwijl ik filmend langs de moving tableaus liep voelde ik een traan over mijn wang biggelen.
Een blij, nostalgisch gevoel overviel me.
Volgend jaar wil ik er weer staan.
Met mijn kleinkind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten