Ook wij doen dit jaar weer aan kerstkaarten.
Ons kleinkind is de aanleiding.
En zoonlief houdt de nostalgische traditie van kaarten sturen in stand. We krijgen ook altijd een vakantiekaart.
Wanneer ik die ontvang voel ik me altijd een beetje schuldig en denk aan de tijd dat we een hele stapel ansichtkaarten vanuit Iseo verstuurden naar familie, buren en vrienden.
Ik kwam zojuist thuis na een mistige wandeling.
Er stond een ronkende overjarige Volvo voor de flat. Stinkende uitlaatgassen mengden zich met de vette mist.
Een vrouw stapte uit de auto. Ze liet de motor stationair draaien.
Aan de envelop in haar hand kon ik zien dat ze een kerstkaart kwam afleveren.
In de hal draaide ze zoekend rond.
"Zijn er hier geen brievenbussen?"
'Neen, mevrouw, dan moet u even aanbellen en dat kunt u hier wel doen.'
Haar gezicht betrok.
Ze baalde.
Ik genoot.
Ze droop af.
Met een postzegel was ze goedkoper uit geweest en had ze een ietsiepietsie bijgedragen aan schonere lucht in de stad.
Maar ja, dit deel van Rotterdam heeft niet voor niets de naam kakkie te zijn.
En dat stinkt.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten