Er is weer een jaar omgevlogen.
Hoe ouder.....des te sneller, zo voelt het. De tijd begint te dringen, daar zal het door komen.
Een jaar geleden kreeg ons twee maanden te vroeg geboren kleinkind nog intensive care op de afdeling neonatologie; gisteren whatsappte zoonlief een foto van een breedlachend mannetje die voor het eerst was gaan staan.
Laat ik de balans positief beginnen.
Ondanks wat pijntjes en kneusjes her -en der in het lijf hebben wij een gezond jaar gehad.
Om ons heen was dat anders.
De ene jobstijding na de ander bereikte ons. Het dunt behoorlijk uit. De dierbare herinneringen blijven (hopelijk nog lang).
Ook dit jaar zijn we veel op pad (Italië, Frankrijk, UK, VS) geweest. We pakten een paar belangrijke golftoernooien mee.
2019 moet weer een "reisjaar."
Er staat een in Engeland geproduceerde sleurhut klaar om nog voor de Brexit deze kant op te komen.
Dat wordt trekken het komende jaar.
Ja, ik beloof........dat gaat verhalen opleveren.
"We zijn er bijna" is een van de best bekeken televisieprogramma's. Ook wij zijn fan.
Niets is zo leuk als anderen echt te zien stuntelen.
Maar nu zullen ook wij aan de bak moeten met elektrisch pootjes uitdraaien, een mover hanteren en de antenne op het dak juist instellen.
Onze kinderen en vrienden verheugen zich nu al op de door mij beloofde MAX-achtige filmpjes.
Helaas was 2018 ook een jaar vol ergernissen.
Het politieke slagveld breidt zich steeds verder uit en daar word ik niet blij van.
Grote, allesbepalende machthebbers zijn gekozen dictators.
De spanningen lopen op.
Deze week keken wij naar de meest indrukwekkende Netflix-documentaire sinds tijden:
The Vietnam War.
Wij kwamen beiden tot dezelfde conclusie: de VS heeft weinig lering getrokken uit het verleden.
Keer op keer maken ze dezelfde fout en sleuren daar de rest van de wereld in mee.
Maar ook in eigen land is het gemodder in de polder.
Rutte en consorten weten ons ongegeneerd lachend voor te liegen.
De rijke, rode, bakfietsen oppositie (GL) verzint iedere keer een tegenaanval die de modale burgers alleen maar in de portemonnee raakt.
Want Groen kost geld, zo heb ik geleerd.
Het gesol in Den-Haag drijft mensen in gele hesjes de straat op. Niet te verwarren met de Blokkeerfriezen.
Mijn nieuwjaarswensen gaan vergezeld met de nodige scepsis.
Want wat houdt gelukkig nieuwjaar in?
Beste, trouwe lezers: dank voor uw aandacht in 2018.
2019:
We zijn er bijna!!
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten