Eerst de stad.
Na de prachtige etalages vorig jaar toog ik vol verwachting naar de Bijenkorf - waar ik mijn verwachtingen moest bijstellen.
Binnen keek ik wel mijn ogen uit.
Niet zozeer vanwege de versieringen, alswel de gretigheid waarmee er gekocht werd.
Wat is de overtreffende trap van luxe?? Mensen stonden ervoor in de rij.
In Kralingen zag het er heel wat soberder uit, maar dat het kerst is werd op vele manieren duidelijk gemaakt.
Loop maar even met mij mee.
Gisteren wandelden we tussen de buien door langs de Plas.
"Laten we via de Oranjelaan teruglopen," stelde ik voor.
Ik noemde weer alle namen op.
We liepen langs het huis van mevrouw Pot - waar we (tv-loze kinderen uit de straat) televisie keken op woensdag.
Boven haar huurden de ouders van Koentje een woning.
Ik speelde met hem, maar hij was katholiek en daarom toch anders dan ik.
Zo speelde hij nooit op het pleintje (zijn ouders hadden het niet breed, hij had een brilletje en werd gepest) en hij wilde het liefst alleen met mij spelen.
Ik herinner mij nog goed dat zijn moeder een mandje naar twee hoog hees via de trapleuning. Daar deden de groenteman, bakker en de melkboer de boodschappen in.
Ze kocht "losse melk."
Na de kleuterschool was de liefde over, want hij bleef op het Montessori en ik moest naar de Kralingse.
Dat was maar goed ook, want ook al was Koentje een kleuter - hij had een leuter en die moest ik iets te vaak naar mijn zin zien.
Ons huis is verkocht.
Sinds 1973 is dit de tweede generatie die de woning betrekt.
Het stond leeg en er werd geklust.
Dat mag ook wel, want de vorige bewoner heeft er na ons niet veel aan gedaan.
Op het pleintje waren een paar kinderen aan spelen en dat deed me goed.
"Wat leuk!! Spelen jullie hier vaak??"
Het jongetje (ik schatte negen jaar) keek een beetje verbaasd.
'Nee, we spelen hier bijna nooit. Maar we gaan wandelen in het bos en nu wachten we op mijn ouders.'
De ouders kwamen aanlopen met nog een paar kinderen.
We raakten aan de praat.
Ik vergeleek in mijn gedachten 1960 met 2020.
Wij sleepten op oudejaarsavond de kerstbomen naar het kruispunt met de Rozenburglaan waar ze verbrand werden en alle buurtgenoten bij elkaar kwamen om elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen.
Nu worden de bomen half januari op het pleintje verbrand.
Een happening met hapjes en glühwein.
"En spelen de kinderen niet meer op het pleintje?"
Knikkeren, touwtje springen, rolschaatsen, elastieken, tikkertje, verstoppertje.....
'Neen, ze zitten op het schoolplein te googelen.'
********
Geen opmerkingen:
Een reactie posten