Uit mijn blog van 12 maart jl.
Tussen maandag en vandaag gaat de verspreiding razendsnel.
Het is niet bij te houden.
De maatregelen worden rigoureuzer. Adviezen worden bevelen.
De huisartsassistente vond mij raar toen ik mijn stoeltje buiten de hoestende wachtkamer zette.
"Overdreven," noemde ze het.
Ik had geen zin in een discussie en schat de adviezen van de oncoloog hoger in dan die van een doktersassistente.
Dat IC's (over)vol raken lijkt me reden genoeg om aan te nemen dat de situatie uitzonderlijk dreigend is.
Ooit gehoord van volle IC's met griepgevallen??????
****
We zijn ruim vier maanden verder.
Manlief was afgelopen week bij de huisarts, die 180৹ gedraaid is. Hij verwacht dat Covid-19 jarenlang zal blijven etteren.
Nu schrijf ik al sinds januari over de uitbraak van dit onheilspellende virus.
De onzekerheden, het gissen - maar bovenal de onrust die het met zich meebrengt baart mij grote zorgen.
Alles wat er daarna wereldwijd losbarstte in de vorm van protesten, demonstraties, onlusten en verder oplopende polarisatie koppel ik aan het virus.
De meest prangende vraag wanneer is het vaccin er?? blijft vooralsnog onbeantwoord.
Welk effect heeft de strijd wie het eerst het vaccin heeft op de betrouwbaarheid? Komt er een vaccin-oorlog?
Het RIVM geeft nu toe het (niet) dragen van mondkapjes in verpleegtehuizen verkeerd te hebben ingeschat.
Dat is heel erg.
Maar het is ook begrijpelijk.
In een crisis van deze omvang moeten er snel keuzes gemaakt worden. Fouten maken is onvermijdelijk.
Wij zijn terug in de grote stad. Na twee maanden Friesland zie je goed hoe anders er hier met protocollen wordt omgegaan.
De nonchalance irriteert mij mateloos.
Het RIVM geeft weer dagelijkse updates.
Een tweede coronagolf in België en het is volop vakantietijd. Moeten we ons in Nederland zorgen maken? "We zien een discrepantie dat het virus nog circuleert en dat mensen de maatregelen zat zijn. Dat is niet wat je wil zien", zegt viroloog Koopmans.
Ik blijf mij stug aan de anderhalve meter houden. In een drukke supermarkt draag ik een mondkapje.
Corona is als een veenbrand.
In buurlanden fikt het vuur plaatselijk weer op.
Wij denken dat onze plannen september niet halen. Wanneer mensen zich zo onverantwoordelijk blijven gedragen, dan treedt het najaar vroeg in.
Manlief houdt, op mijn dringende verzoek, het golfen (tijdelijk) voor gezien.
Het spelen is het probleem niet, al vergeet hij (zonder mij) die anderhalve meter ook vaak.
Precair wordt het in het clubhuis, waar zijn maten gezellig aan de bar hun biertje drinken.
P. heeft het dan niet meer in eigen hand. Communiceren op anderhalve meter is voor mannen van 70+ onmogelijk.
Een paar weken geleden kregen we een e-mail van Aer Lingus dat onze vluchten in oktober en november naar de VS gecanceld zijn.
We konden kiezen: een refund of overboeken naar een andere maatschappij. Godzijdank geen vouchers.
Nu zagen wij vliegen al helemaal niet zitten, laat staan naar Florida - dus die e-mail kwam als geroepen.
Ik volgde de proceure om het (grote) bedrag terug te krijgen.
"Gaat toch niet lukken," zei manlief.
"Waarom niet? Ze bieden het toch aan?"
Gisteren werd ons het hele bedrag toegezegd!!
Een pleister op de heftig bloedende wonde.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten