Panorama Holland

Bij deze temperaturen verlicht het avondrood de stad. 

Een vriendin had gisteren een mooie foto van het winterse Kinderdijk op Facebook gezet. 

Ik wilde daar vandaag dolgraag naartoe, maar manlief was niet uit zijn warme stoel te krijgen. 

Hij mopperde.

Maar we gingen wel. 

Mijn hart ging sneller slaan toen ik schaatsers en molens zag.

Panorama Holland!!

>>>De tranen trokken herinneringen uit mijn hoofd. Daar zag ik mijn vader met vier kinderen.

We reden de molentocht.

Papa moest meerdere keren de houten noren opnieuw bij ons onderbinden. Er zat ijs in zijn wenkbrauwen. Ik moest mijn volle neus in zijn warme zakdoek legen.

Hij had een zak polkabrokken bij zich. Het kwijl liep uit onze monden. 

We mochten ook niet zeuren over de kou. We wilden ook niet zeuren over de kou.

Ik verbeet mijn pijn.

Als jongste reed ik de tocht niet uit.

Mijn moeder stond halverwege om mij op de vangen. Dat voelde als een nederlaag, maar ik was fysiek op.

Papa stayerde door, gevolgd door de oudste drie.<<<

Het was nog niet eens zo heel erg druk om half twaalf.

Maar toen een ambulance het terrein opreed en via het fietspad naar de plek des onheils reed, raakten de regelaars even ontregeld.

We werden verzocht weg te gaan. Er was nog een plekje vrij, zij het voor een inrit.

Manlief besloot bij de auto te blijven, terwijl ik met mijn camera op pad ging.

"Ik kan hier ook met Jacky wandelen. Ga jij maar".

De tegenwind sneed in mijn gezicht.

Mijn mondkapje (ik was de enige die er een droeg) hield mijn gezicht nog enigszins op temperatuur, maar mijn handen vonden het duidelijk minder fijn.

Ik schoot er lustig op los zodat de handschoenen zo snel mogelijk weer aan konden, maar dat had totaal geen zin meer.

Jemig, wat een misselijkmakende pijn.

In de verte zag ik een politieauto en twee ambulances op het fietspad richting uitgang rijden. Een onheilspellend tafereel temidden van dit ijsfestijn. 

(Achteraf blijkt iemand een hartstilstand te hebben gehad. De man was alleen en werd direct door omstanders gereanimeerd. Het hele bericht)

Op de terugweg kwamen we een colonne auto's tegen.

Allemaal schaatsers.

We waren dus precies op tijd geweest.

Warme versnaperingen gingen er goed in.

Terug via de Kralingse Plas.

Ook hier ijsvertier.

Anderhalve meter afstand!

Te druk, vertrek!

Deze mensen denken: Verrek!

In ons parkje was het veel rustiger.

De komende dagen (tot maandag) vriest het nog hard door en schijnt overdag de zon.

Ideaal weer om buiten te zijn.

Voor de schaatser heb ik een waarschuwing.

Bij de populaire natuurgebieden, zoals op de route naar Kinderdijk, staan verkeersregelaars die bezoekers op gepaste afstand proberen te houden.

Zorg dat je er 's ochtends bent.

Veel plezier allemaal.

En blijf heel.

*****