Toen was de eerste week van februari alweer voorbij.
Op de foto zien we Rotterdam 1951. Ik was er nog niet.
Ook mijn ouders woonden nog in Bilthoven, met de twee oudsten, waar mijn grootouders in 1940 naar geëvacueerd waren.
Wat werd er ongekend hard gewerkt aan het herstel -en later de opbouw van de Maasstad.
Afgelopen week werd ik geconfronteerd met mijn leeftijd.
Deze maand word ik 66 jaar en over een paar maanden krijg ik AOW.
AOW is een woord dat mij aan mijn grootouders doet denken.
EN aan Willem Drees.
Ik, Ellen, krijg AOW.
Ja, het lijf veroudert. Hoge bloeddruk, cholesterol, pijnlijke ledematen, rimpels.........
Maar het brein is ergens in de jaren zeventig blijven hangen. Die kan er niet bij dat het omhulsel zo oud is.
De AOW is aangevraagd.
Een verzoek voor vrij reizen in de regio mag ik in mei indienen, maar een vlijtige ambtenaar stuurde de brief twee weken geleden al op.
Niet dat ik sta te popelen om in een tram of metro te gaan zitten.
Dat zie ik mijzelf dit jaar niet doen.
Wij wachten geduldig op onze vaccinatie-beurt.
De Jonge slaat onze leeftijd over ten gunste van zorgmedewerkers en 60-65 jarigen. Zorgmedewerkers kan ik mij voorstellen. Maar weer gaat hij tegen het advies van de deskundigen in.
Hugo de Jonge is de Corona-clown.
Maar dan eentje waar ik niet om kan lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten