Eerst even dit.
Ik was op zoek naar een goede Franse campinggids en verbaasde mij erover hoeveel Campergidsen er in dit land zijn.
Walgelijk gewoon.
Gelukkig heb ik een goed boek gevonden waarin we voor de volgende reis al een paar goed ogende campings hebben gevonden.
Meteen ook een mooie Michelin ringmap van Frankrijk gekocht.
Maar nu over het weer.
Je hoort ons niet.
Manlief ergert zich aan de klagers - veelal campers. Hij vergeet dat wij verwend zijn met zeven weken gaan -en staan waar we maar willen.
"Schat, wij zijn pensionada's - deze mensen hebben twee of drie weken en moeten dan weer aan het werk."
"O - ja."
Maar ook met slecht weer gaan we op pad.
Zoals gisteren - zondag 1 augustus.
Je zou denken dat het inmiddels wel druk zou zijn - na zwarte zaterdag.
Het tegendeel was het geval.
We reden langs de golf, die praktisch naast onze camping ligt.
Ik wist niet dat er appartementen langs de baan stonden.
Deed me heel erg aan Florida denken.↓
In de Michelin gids had ik de abdijkerk van Lessay (in het westen van Normandië) gevonden.
Er was geen mens te bekennen en we twijfelden of we er wel in konden.
Dus liepen we achter twee mensen aan en kwamen aan de achterkant uit.
"Private."
We liepen over een binnenplaats van een boerderij en kwamen aan de achterkant van de abdij uit.
Er stond een partytent.
Het rook lekker.
Niemand merkte ons op.
"We kunnen er niet in," zei manlief. "Er is een besloten feestje."
Ik liep toch door en kwam bij de abdij uit.↓
Maar in de kerk waren we nog niet geweest.
"Probeer die deur eens."
En toen waren we binnen.
Wij zijn iedere keer onder de indruk van de soberheid van de kerken uit deze periode.
Alleen het kleine orgel ontsiert de kerk.↓
Nu we toch zo dicht bij de westkust waren, wilden we die ook zien.
Dus terug de stille weg op. We kwamen geen enkele toerist tegen.
Dankzij de zeer gedetailleerde kaart vonden we een totaal verlaten strand.....en een armoedig aandoende camping - maar wel vlakbij zee.
Wij parkeerden de auto en liepen het strand op.
Het had iets sinisters.
We wilden ergens iets drinken, maar het enige wat we vonden was een hotel met een volkomen leeg terras.
Een terras met zestig stoelen die onbezet zijn doet veel triester aan dan een terras met vijf stoelen die onbezet zijn.
Dan maar een blikje uit de koeltas en een plas in de heg.
Het is zeker geen Omaha Beach.
Ook opvallend veel vissersnetten. Over vervuiling gesproken.
Maar die stilte!!
Heel bizar.
↓Vanmorgen, voor de zon ging schijnen, hebben we weer genoten op ons eigen schone Omaha Beach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten